یک سرچشمه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Unus mundus (لاتین به معنای "یک جهان") مفهومی زیربنایی از فلسفه، الهیات و کیمیاگری غرب است، از یک واقعیت یکپارچه اولیه که همه چیز از آن سرچشمه می‌گیرد.

سرچشمه هستی[ویرایش]

این اصطلاح را می‌توان در اسکولاستیک قرون وسطی ردیابی کرد، اگرچه خود این مفهوم حداقل به تمثیل افلاطون از غار برمیگردد.[۱]

این ایده در قرن بیستم توسط روانکاو سوئیسی کارل گوستاو یونگ رایج شد، اگرچه این اصطلاح را می‌توان به دانشمندانی مانند Duns Scotus[۲] نسبت داد و در قرن شانزدهم توسط گرهارد دورن مورد استفاده قرار گرفت.

یونگ و پائولی[ویرایش]

مدل unus mundus از نظر سی جی یونگ.

یونگ، همراه با فیزیکدان ولفگانگ پائولی، این امکان را بررسی کرد که مفاهیم کهن الگوها و همزمانی او ممکن است با unus mundus مرتبط باشد - کهن الگو بیانگر unus mundus است. همزمانی، یا «تصادف معنادار»، که با این واقعیت امکان‌پذیر می‌شود که هم ناظر و هم پدیده متصل، در نهایت از یک منبع، یعنی unus mundus سرچشمه می‌گیرند.[۳]

با این حال، یونگ مراقب بود که ماهیت آزمایشی و موقت چنین کاوش‌هایی را در یک ایده واحد از واقعیت بیان کند.[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Hinton III, L. (2011). "Introduction: Fragmentation of the Unus Mundus". Journal of Analytical Psychology. 56: 375–380. doi:10.1111/j.1468-5922.2011.01915_1.x.
  2. C. G. Jung ed, Man and his Symbols (1978) p. 402
  3. Jung, p. 384-5
  4. Jung, p. 384-5

پیوند به بیرون[ویرایش]