درگاه:روانشناسی
درگاههای ویکیپدیا: فرهنگ · جغرافیا · بهداشت و درمان · تاریخ · ریاضیات · علوم طبیعی · مردم · فلسفه · دین · اجتماعی · فناوری
درگاه روانشناسی
روانشناسی (به انگلیسی: Psychology) شیوه مطالعه علمی و دانشگاهی رفتار، ذهن و سازوکارهای مربوط آنها است. روانشناسی در درجه اول به انسان میپردازد و در مراتب بعدی ممکن است به بررسی کنشگرهایی دیگر غیر از انسانها مانند حیوانات یا سیستمهای مصنوعی نیز اقدام کند. روانشناسی نسبت به استفاده از دانش تدوین شدهٔ خود در حوزههای مختلفی از فعالیت، مانند مشکلات زندگی روزمره انسان یا درمان بیماریهای روانی نیز معطوف شدهاست. این رشته شامل طیف وسیعی از زیر شاخهها مانند رشد، شخصیت و زبان میگردد، و به همانگونه از بسیاری از الگووارههای به لحاظ نظری از یکدیگر بسیار متفاوتی مانند رفتارگرایی، روانشناسی تکاملی و روانکاوی بهره میگیرد. روانشناسی خود را از تعدادی از زمینههای پژوهشی دیگر مانند زیستشناسی، جامعهشناسی، انسانشناسی، و فلسفه بیرون کشیدهاست.
نوشتار برگزیدهروانکاوی رویکردی به ذهن و اختلالهای روانی و نحوه درمان آنها با این فرض اساسی است که کمتر فعالیتهای ذهنی و پردازش آنها در ضمیر ناخودآگاه رخ میدهد. به عبارت دیگر روانکاوی روشی برای پرداختن عمیقتر و متمرکزتر بر ناخودآگاه ذهن افراد است. منظور از ناخودآگاه آن بخش از روان است که از دسترس آگاهی خارج شدهاست ولی به کنترل رفتار فرد ادامه میدهد.
این اصطلاح نخست در سال ۱۸۹۶ رایج شد. در طول روانکاوی، درمانگر که روانکاو نامیده میشود میکوشد درمانجو را نسبت به تعارضهای ناخودآگاهش که به تجربههای کودکیِ وی مربوط میشوند، آگاه کند. در روانکاوی، روانکاو دادههای خود را از مصاحبههای بالینی کسب میکند.
روانکاوی سنتی بر پایهٔ این عقیدهٔ اصلی زیگموند فروید استوار است که تعارضهای ناخودآگاه میان بخشهای مختلفِ روان - نهاد، خود، فراخود - علت اصلی رفتار نا بهنجار هستند.
زندگینامهٔ برگزیدهکارل گوستاو یونگ (به آلمانی: Carl Gustav Jung) (۱۸۷۵ - ۱۹۶۱) روانپزشک و متفکر سوئیسی که به خاطر فعالیتهایش در روانشناسی و ارائهٔ نظریاتش تحت عنوان روانشناسی تحلیلی معروف است. یونگ را در کنار زیگموند فروید از پایهگذاران دانشِ نوین روانکاوی قلمداد میکنند به تعبیر فریدا فوردهام پژوهشگر آثار یونگ: «هرچه فروید ناگفته گذاشته یونگ تکمیل کردهاست». او اولین کسی بود که در قرن بیستم، کیمیاگری را از لحاظ روانشناسی قابل دسترسی ساخت و نشان داد که چگونه رازهای کیمیاگری شبیه صورتهای مثالی رویا هستند. یونگ زندگی حقیقی را گسترش آگاهی میداند نه جریان زندگی در خود. او میگوید که شخصیتی وحدت یافته به احساس و دریافت زندگی میرسد و انسان صرفاً پدیدهای با حنبههای گوناگون نیست. او «شدن» را همراه با رنج میداند. از نظر یونگ فرصت مناسب برای توسعه شخصیت انسان کافی نیست. او رشد بشر را از منابع درونی میداند و کسب را که درونا فقیر است دارای رشد شخصیتی ناشی از بیرون وجودش میداند. تاریخ روانشناسیتاریخ روانشناسی به عنوان دانش مطالعهٔ رفتار و ذهن انسان به یونان باستان باز میگردد. شواهدی نیز بر مطالعهٔ این دانش توسط مصریهای باستان وجود دارد. دانش روانشناسی تا سال ۱۸۷۹ بخشی از فلسفه انگاشته میشد تا زمانی که به عنوان دانشی مستقل در آلمان و آمریکا مورد مطالعه قرار گرفت. روانشناسی با دانشهای فلسفه، جامعه شناسی، عصب شناسی، فیزیولوژی و به طور کلی دانشهایی که مربوط به علوم انسانی هستند هم مرز است. نگارهٔ برگزیدهجام سفید یا دو چهره سیاه و سفید؟ گفتاورد«بسیاری از مردم آزادی را واقعا نمیخواهند٬ زیرا آزادی با مسئولیت در پیوند است و بیشتر مردم از مسئولیت در هراسند» -زیگموند فروید تمدن و ملالت های آن
روانشناسان معروفگوردن آلپورت • آلبرت بندورا • ریموند کاتل • اریک اریکسون • هانس ایسنک • لئون فستینگر • زیگموند فروید • دونالد هب • کلارک هال • ویلیام جیمز • کارل گوستاو یونگ • جرومی کاگان • کورت لوین • والتر میشل • آبراهام مزلو • ملانی کلاین • دیوید مک کللند • جورج میلر • نیل میلر • یاکوب مورنو • ایوان پاولف • ژان پیاژه • ویلفرد بیون • ویلهلم رایش • کارل راجرز • استانلی شاختر • بیاف اسکینر • هوراکیو اتچه گوین • ادوارد ثورندایک • جان واتسون • آندره گرین • ویلهلم وونت |