درگاه:اراک/نوشتار هفته
درگاه:اراک/نوشتار هفته/۱ قالی اراک گونه‌ای قالی ایرانی است که در منطقه اراک یافت و تولید می شده است. در دوره قاجار، اراک یکی از مراکز مهم قالی بافی ایران بود. روند تجاری شدن و صادر شدن قالی اراک از دوران قاجار و در فاصله بین حکومت فتحعلی شاه تا ناصرالدین شاه آغاز شد. در این دوره تقاضای ناگهانی اروپا برای قالی ایرانی را می‌توان نقطه عطفی برای صنعت قالی بافی به شمار آورد.
همزمان با آن اوج شکوفایی قالی بافی در اراک صورت گرفت و دلیل عمده آن را می‌توان به سعی و اهتمام تجار خارجی و تبریزی در پیشبرد این صنعت تعبیر کرد. تقاضای زیاد قالی ایران و رونق تجارت موفق آن باعث شد تا تعداد زیادی از شرکت‌های خارجی از کشورهای آمریکا، انگلیس ،سوئیس و یونان به سرمایه گذاری و تولید انبوه آن ترغیب گردند.
زمانی که شرکت زیگلر سوئیس دفتر مرکزی خود را در تبریز و نمایندگی‌هایی در سایر شهرهای ایران داشت شرکت آلپیگر اقدام به تاسیس یک انبار بزرگ در سلطان آباد کرد. در سال ۱۲۷۳ خورشیدی ۱۲۰۰ قالیباف در شهر و ۱۵۰۰ قالیباف در روستاهای نزدیک فعال بودند. برخی دیگر از منابع تعداد قالیبافان در منطقه را ۵۰۰۰ تن برآورد می‌کنند. اراک به عنوان یکی از مهمترین مراکز صدور فرش به اروپا تا سال ۱۳۱۹ باقی ماند.
طرح جامع کاهش آلودگی هوای اراک یکی از طرح‌های ملی است که در راستای کاهش آلودگی هوای کلانشهر اراک در سال ۱۳۸۶ در جلسه هیات وزیران به تصویب رسید. هوای اراک در زمره آلوده ترین کلان شهرهای ایران قرار دارد. عواملی همچون رشد جمعیت و به پیرو آن افزایش خودرو و همچنین افزایش روند صنعتی شدن و ساخت کارخانه‌های گوناگون باعث شده‌است این شهر جزو یکی از هشت کلان شهر آلوده کشور به حساب بیاید. ورود حجم زیادی از آلودگی‌ها به این شهر نشان می‌دهد که درصد بالایی از آلودگی در شهری با وسعت کم متمرکز شده‌است و این حجم از آلودگی هم برای انسان و هم برای محیط زیست بسیار خطرناک است.
بنا بر اعلام سازمان محیط زیست کشور طرح جامع کاهش آلودگی هوای اراک ۴۰ درصد پیشرفت داشته است. این در حالی است که فقط ۱۰ درصد از میزان اعتبارات تعهد شده طرح جامع کاهش آلودگی هوای اراک تخصیص یافته است. هر چند که برخی از منابع دولتی از روند اجرای این طرح در شهر اراک را مناسب جلوه می‌دهند، امّا تعلل برخی از سازمان‌ها در اجرای بندهای این طرح از جمله کمبود فضای سبز شهری، توجه نکردن مسئولین برخی از صنایع آلوده کننده هوا نسبت به رفع منابع آلودگی و کمبود اعتبار مورد نیاز اجرای طرح، موجب کندی روند اجرای طرح شده‌است.