کلمه قافیه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کلمهٔ قافیه، کلمه‌ای که قافیه در آن قرار دارد.

در نظم و شعر منظوم به «آخرین کلمهٔ اصلی و غیر مکرر بیت (یا مصراع اول مطلع)»[۱] گفته می‌شد. در شعر نو با توسعه مفهوم «قافیه» به کلمه‌ای که قافیه در آن قرار دارد گفته می‌شود.

پانویس[ویرایش]

  1. معین ۲۶۱۹

منابع[ویرایش]

  • محمد معین (۱۳۷۵فرهنگ‌نامه فارسی (جلد دوم)، تهران: موسسه انتشارات امیرکبیر، ص. ۲۶۱۸، شابک ۹۶۴-۰۰-۰۱۶۴-۳

جستارهای وابسته[ویرایش]