کئیتا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کئیتا یک شهر بندری در کناره خاوری جزیره بوگنویل نزدیک شهرستان آراوا در کشور پاپوآ گینه نو است. پس از خیزش مردمی بوگنویل در سال ۱۹۹۰ که خرابی‌های بسیاری به جا گذاشت افراد اندکی در کئیتا باقی ماندند که بیشتر آن‌ها برای اداره امور درگاه‌های رفت و آمد دریایی و هوایی در آن زندگی می‌کنند.

Kieta
کئیتا
شهر آراوا و بندر کئیتا از دید ماهواره اداره کل ملی هوانوردی و فضا (ناسا)
شهر آراوا و بندر کئیتا از دید ماهواره اداره کل ملی هوانوردی و فضا (ناسا)
Kieta کئیتا در Bougainville Island واقع شده
Kieta کئیتا
Kieta
کئیتا
موقعیت کئیتا در جزیره بوگنویل
مختصات: ۶°۱۳′ جنوبی ۱۵۵°۳۸′ شرقی / ۶٫۲۱۷°جنوبی ۱۵۵٫۶۳۳°شرقی / -6.217; 155.633
کشورپاپوآ گینه نو
استانبوگنویل
ناحیهشهرستان بوگن‌ویل مرکزی
دولت محلیدولت محلی دهکده آراوا
منطقه زمانییوتی‌سی +۱۰ (زمان در استرالیا)
موقعیت۱۲ کیلومتر (۷٫۵ مایل) خاور آراوا
میانگین بیشترین دما۳۲ درجه سلسیوس (۹۰ درجه فارنهایت)
میانگین کمترین دما۲۳ درجه سلسیوس (۷۳ درجه فارنهایت)

تاریخچه[ویرایش]

در ۱۷ مه ۱۸۸۵ برای تأمین منافع امپراتوری آلمان در آبخوست‌های بوگنویل و بوکا، بین امپراتوری آلمان و امپراتوری بریتانیا توافقی امضا شد. در ۲۰ سپتامبر ۱۹۰۵ ایستگاهی با دفتر پست و گمرک در کئیتا ساخته شد. از ۱۹۰۲ تاکنون یک دفتر تبلیغ مسیحیت کلیسای کاتولیک در کئیتا بر قرار است.[۱]

در هنگام جنگ جهانی دوم، کئیتا به دست نیروهای امپراتوری ژاپن اشغال شد.

در هنگام خیزش مردمی بوگنویل در سال ۱۹۹۰ بیشتر شهر کئیتا نابود شد.[۲][۳] باند پروازگاه این شهر با ۱٬۶۰۰ متر (۵٬۲۰۰ فوت) درازا که توسط نیروهای ژاپنی ساخته شده بود تا سال ۱۹۹۰ در اختیار شرکت هواپیمایی ایر نیوگینی بود. از ۱۹۹۰ تا کنون، تنها هواگرد موجود در این پروازگاه، هواپیماهای نیروی هوایی سلطنتی استرالیا و نیروی هوایی سلطنتی نیوزیلند (لاکهید سی-۱۳۰ هرکولس) برای ماموریت گروه ناظران صلح هستند.

زبان[ویرایش]

چندین زبان پاپوائی مانند زبان ناسیوئی در منطقه کئیتا صحبت می‌شوند.

آب و هوا[ویرایش]

میانگین بیشترین دمای کئیتا ۳۲ درجه سلسیوس (۹۰ درجه فارنهایت) بوده و میانگین کمترین دمای آن ۲۳ درجه سلسیوس (۷۳ درجه فارنهایت) است. میانگین بارش سالانه کئیتا نیز ۳٬۰۳۷ میلیمتر (۱۱۹٫۶ اینچ) است.

پانویس[ویرایش]

  1. Bougainville History
  2. Pacific Wrecks
  3. Melanesian stories: Marist Brothers in Solomon Islands and Papua New Guinea 1845-2003. Lawrence McCane. 2004. p. 346. ISBN 9980-85-421-9. Retrieved July 10, 2010.

منابع[ویرایش]