پروتئین ناقل وزیکولی
پروتئین ناقل وزیکولی یا پروتئین انتقال‌دهنده وزیکولی یا انتقال‌دهنده وزیکولی، یک پروتئین غشایی است که حرکت مولکول‌های ویژه را در غشای وزیکول تنظیم یا تسهیل می‌کند.[۱] بنابراین ناقل‌های وزیکولی غلظت مولکول‌های درون وزیکول را کنترل می‌کنند.
گونه‌ها[ویرایش]
نمونه‌ها عبارتند از:
- آرکین
- فاکتور ریبوزیلاسیون ای‌دی‌پی (ARF)
- کلاترین
- کاولین
- دینامین و پروتئین‌های مرتبط، مانند خانواده پروتئین‌های EHD
- پروتئین‌های راب
- SNAREها
- پروتئین‌های آداپتور ناقل وزیکولی مانند Sorting nexins
- Synaptotagmin
- مجموعه TRAPP
- Synaptophysin
- اوکسیلین
مسیرها[ویرایش]
مسیرهای پرشماری هستند که هر کدام از پوشش و جی‌تی‌پی‌آز ویژهٔ خود استفاده می‌کنند.[۲]
- COPI (مجموعه پروتئین پوشش سیتوزولی): جابه‌جایی پس‌رونده؛ گلژی ← شبکه آندوپلاسمی
- COPII (مجموعه پروتئین پوشش سیتوزولی): جابه‌جایی پیش‌رونده؛ شبکه آندوپلاسمی صاف ← چهره سیس گلژی
- کلاترین: چهره ترانس گلژی ← لیزوزوم و غشای پلاسمایی ← اندوزوم (اندوسیتوز واسطه-گیرنده)
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Vesicular Transport Proteins در سرعنوان‌های موضوعی پزشکی (MeSH) در کتابخانهٔ ملی پزشکی ایالات متحدهٔ آمریکا
- ↑ Yasushi Sako (1 October 2010). Cell Signaling Reactions: Single-Molecular Kinetic Analysis. Springer. pp. 168–. ISBN 978-90-481-9863-4. Retrieved 15 December 2010.