پرستاری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرستار
یک پرستار مخصوص نوزادان در یک بیمارستان شهر پورتلند، مین.
پیشه
نام‌هاپرستار
زمینه‌های فعالیت
پرستاری
توصیف
مهارت‌هامراقبت از بهبودی عمومی بیماران
تحصیلات موردنیاز
کارشناسی پرستاری، کارشناسی ارشد پرستاری، دکترای پرستاری
زمینه کاری
کارهای وابسته

پرستاری (به انگلیسی: Nursing) تخصصی در حوزهٔ مراقبت سلامت است که «علم و هنرِ مراقبت و تمرکز بر حفاظت، ایستایی و ارتقای سلامتی و صحت عملکردهای بدن انسان را در هم می‌آمیزد، موجب جلوگیری بیماری‌ها و جراحات می‌شود، درمان را آسان می‌کند و با حضور دلسوزانه‌اش رنج را تسکین می‌بخشد.»[۱] پَرَستار (به انگلیسی: Nurse[۲][۳]) در زمینه اصول علمی و مهارت‌های حرفه‌ای مراقبت سلامت، درمان و آموزش پزشکی بیماران تحصیل کرده و در آن مهارت دارد.

پرستاران در تخصص‌های گوناگونی فعالیت می‌کنند و بیشترین اجزای محیط درمانی را تشکیل می‌دهند.[۴][۵] مشکلِ کمبودِ پرستارانِ آموزش‌دیده در بسیاری از کشورها دیده می‌شود.[۶] پرستاران برای ارتقای کیفیت زندگیِ مددجو، برنامه‌ریزی می‌کنند و با پزشکان، درمان‌گران، خودِ بیمار، خانوادهٔ بیمار و دیگر اعضای مربوط به درمان همکاری دارند.

در گذشته به تمام مراقبین بیماران و ناتوانان پرستار می‌گفتند ولی امروزه پرستار فردی است که دارای تحصیلات دانشگاهی در این زمینه است. در ایران پرستارانی در مقاطع تحصیلی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای پرستاری وجود دارند. رشته‌های جدیدی در مقطع کارشناسی ارشد با مبنای پرستار وظیفه‌مدار راه‌اندازی شده است، همچنین آموزش مداوم پرستاران با همکاری سازمان نظام پرستاری در کل ایران عملیاتی شده است.[۷]

پرستار در مراکز درمانی مانند بیمارستان، درمانگاه یا مطب عضوی از تیم درمانی است. در ایران سازمان نظام پرستاری به عنوان سازمان صنفی پرستاران می‌باشد. پرستاران می‌توانند مؤسس مراکز مشاوره و ارائه خدمات پرستاری در منزل باشند.

براساس استانداردها، می‌بایست تعداد پرستاران سه برابر تعداد پزشکان یا دو برابر تعداد تخت‌های بیمارستانی باشد یا در ازای هر هزار نفر جمعیت، سه پرستار وجود داشته باشد.[۸] همچنین استانداردهای جهانی نشان می‌دهد در بخش داخلی و جراحی، هر ۴ تا ۶ بیمار باید یک پرستار داشته باشند (که در ایران، هر ۱۲ بیمار یک پرستار دارند (۱۳۸۹)).[۹]

پیشینه[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: تاریخ پرستاری

دوران پیشامدرن[ویرایش]

تاریخ‌نگارانِ پرستاری با این چالش مواجه اند که کدام از دسته از مراقبت‌های مردمان قدیم از زخمی‌ها و بیماران را «پرستاری» محسوب کنند.[۱۰] مثلاً در «مجموعهٔ بقراط» (Hippocratic Corpus) مربوط به سدهٔ پنجم میلاد از مراقبت‌هایی حرفه‌ای و بررسی وضعیت بیماران توسط «خدمتکارانِ» مَرد سخن به میان آمده که فعالیت‌های ایشان را می‌شود معادلی کهن بر آنچه امروزه «پرستاری» نامیده می‌شود دانست.[۱۱] در حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد در هندوستان، در کتاب سوشروتا سمهیتا، کتاب سوم، فصل پنجم در مورد نقش پرستار گزارش شده است که «قسمت‌ها یا اعضای گوناگون بدن همان‌طور که پیشتر ذکر شد به مانندِ پوست، نمی‌توانند به درستی توسط کسی که در کالبدشناسی خبره نیست توصیف شوند. از این رو، هر کسی که مایل به کسب دانش کامل در کالبدشناسی است، باید جسدی را آماده کند و با کالبدشکافی و بررسی قسمت. های مختلف آن، به دقت مشاهده کند.»

در اروپای سده‌های میانه، گاهی اعضای فِرَقِ مذهبی مانند راهبان و راهبگان خدماتِ پرستارگونه‌ای ارائه می‌کردند.[۱۲] نمونه‌های مشابهی در مسیحیت،[۱۳] اسلام[۱۴] و بودیسم[۱۵] وجود دارد. فیبه که نامش در رومیان ۱۶ آمده در بسیاری از منابع به عنوان «نخستین پرستار مراجعه‌کننده» توصیف شده است.[۱۶][۱۷] این سنن مسیحی در ساختاربندی اخلاق حرفه‌ایِ پرستاریِ مدرن نقش داشته‌اند. این ریشه‌های مذهبی در پرستاری برخی کشورها هنوز هم باقی مانده‌اند مثلاً در پادشاهی متحده همچنان برای نامیدنِ پرستار ارشد (senior nurse) از لفظِ «خواهر» (sister) استفاده می‌کنند.[۱۸]

سدهٔ نوزدهم میلادی[ویرایش]

خواهران روسی «رحمت» در کریمه، ۱۸۵۵–۱۸۵۴

در طول جنگ کریمه، «دوشس اعظم النا پاولونا» (Grand Duchess Elena Pavlovna) از زنان خواست تا برای یک سال خدمت در بیمارستان‌های نظامی، به «صلیب تعالی» (Krestodvizhenskaya Obshchina) بپیوندند. نخستین گروه از بیست و هشت «خواهر» به سرپرستی الکساندرا پترونا استاخوویچ، مدیر نظم، در اوایل نوامبر ۱۸۵۴ به کریمه رسید.[۱۹]

فلورانس نایتینگل شخصیتی تأثیرگذار در توسعه پرستاری مدرن بود. زمانی که نایتینگل در جنگ کریمه به کار گرفته شد، هیچ لباسی ساخته نشده بود. نایتینگل که اغلب به عنوان اولین نظریه‌پرداز پرستار در نظر گرفته می‌شود، سلامت را با پنج عامل محیطی مرتبط می‌داند: ۱-هوای خالص یا تازه، ۲-آب خالص، ۳-زهکشی کارآمد، ۴-تمیزی، و ۵-نور، به‌ویژه نور مستقیم خورشید. کمبود در این پنج عامل منجر به کمبود سلامت یا بیماری می‌شد. نقش پرستاری و آموزش، ابتدا توسط نایتینگل تعریف شد.

فلورانس نایتینگل پایه‌های پرستاری حرفه‌ای را پس از جنگ کریمه،[۲۰] در پرتویِ مطالعهٔ آماریِ جامعی که دربارهٔ بهداشت در هند انجام داده بود پایه‌گذاری کرد و این او را به تأکید بر اهمیتِ بهداشت واداشت. پس از ۱۰ سال اصلاحات بهداشتی، در سال ۱۸۷۳، نایتینگل گزارش کرد که مرگ و میر در میان سربازان در هند از ۶۹ به ۱۸ در هر ۱۰۰۰ کاهش یافته است.[۲۱]: 107 

نایتینگل باور داشت که پرستاری، یک آزادی و رسالتِ اجتماعی برای زنان است. او معتقد بود که هر زنِ تحصیل‌کرده می‌تواند به بهبودِ مراقبت از بیمار یاری برساند.[۲۲] «یادداشت‌های پرستاریِ» او (۱۸۵۹) فراخوانی همگانی برای اقدام بود. الگوی آموزش پرستاری نایتینگل منجر به اتصال یکی از اولین دانشکده‌های پرستاری به بیمارستان و دانشکده پزشکی شد. این اتصال پس از سال ۱۸۷۰ به‌طور گسترده در اروپا و آمریکای شمالی گسترش یافت.[۲۳]

نایتینگل پنج عامل را نام می‌بُرد که به پرستارانی که در زمان او در میان بهداشت نامناسب و آموزشِ اندک کار می‌کردند، کمک کرد. این عوامل شاملِ ۱-هوای تازه، ۲-آب تمیز، ۳-سیستم زهکشی فعال، ۴-تمیزی، و ۵-نورِ خوب بودند. نایتینگل معتقد بود که محیطِ کارِ تمیز در مراقبت از بیماران مهم است. در سدهٔ نوزدهم، این نظریه برای کمک به بیمارانْ ایده‌آل بود و راهنمای پرستاران بود تا محیط اطراف بیمار را برای بهبود سلامت خود تغییر دهند.[۲۴]

توصیه‌های نایتینگل بر اساس موفقیت‌های «پزشک‌وارگان» جامائیکایی مانند مری سیکول است که همچون نایتینگل در جنگ کریمه خدمت کردند. سیکول در سدهٔ نوزدهم در کریمه، آمریکای مرکزی و جامائیکا، به استفاده از گیاهان را در شفای سربازان مجروح و کسانی که از بیماری‌ها رنج می‌بردند، انجام داد. پیشینیانِ او در سدهٔ هجدهم به عنوان حکیم و شفادهنده در مستعمرهٔ جامائیکا موفقیتِ زیادی کسب کرده بودند و از ایشان مادرِ سیکول (خانم گرانت)، سارا آدامز، کوبا کورنوالیس و گریس دان، معشوقه و پزشک ثروتمندترین کشاورز جامائیکا، سیمون تیلور بودند.[۲۵]

از دیگر پرستارانِ مؤثر در پیشرفت‌دادنِ این حرفه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. اَگنِس هانت اهل شراپ‌شر، نخستین پرستار ارتوپد
  2. والری دو گاسپارین با همسرش آگنور دو گاسپارین، نخستین دانشکدهٔ پرستاری جهان را در لوزانِ سوئیس افتتاح کرد.
  3. اگنس جونز، رژیم آموزشی پرستاری را در درمانگاه براونلو هیل در لیورپول، در سال ۱۸۶۵ ایجاد کرد.
  4. لیندا ریچاردز، مدارس پرستاری را در ایالات متحده و ژاپن تأسیس کرد و رسماً نخستین پرستار حرفه‌ای در ایالات متحده بود که در سال ۱۸۷۳ از «بیمارستان زنان و کودکان نیوانگلند» در بوستون فارغ‌التحصیل شد.
  5. کلارا بارتون یک معلم، کارمند ثبت اختراع، پرستار و انسان‌گرای پیشگام آمریکایی و بنیانگذار صلیب سرخ آمریکا بود.
  6. ماریان کوپه، شماری از نخستین بیمارستان‌های عمومی را در ایالات متحده افتتاح و راه‌اندازی کرد و استانداردهای پاکیزگی را ایجاد کرد که بر توسعه سیستم بیمارستانی آمریکا تأثیر گذاشت.[۲۶]

بخش‌های صلیب سرخ که پس از تأسیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ در سال ۱۸۶۳ ظاهر شدند، فرصت‌های شغلی و حرفه‌ای‌شدن را برای پرستاران ارائه کردند (علی‌رغم مخالفت‌های اولیهٔ نایتینگل).[۲۷] برخی از فرقه‌های کاتولیک، بیمارستان‌هایی ساختند و خدمات پرستاری را در این دوره ارائه کردند.[۲۸] جنبش «شماس مدرن» در سال ۱۸۳۶ در آلمان آغاز شد[۲۹] و در عرض نیم سده، بیش از ۵۰۰۰ شماس در اروپا ظاهر شدند.[۳۰]

استفاده رسمی از پرستاران در ارتش، در نیمه دوم سده نوزدهم آغاز شد. پرستاران در جنگ اول بوئر، جنگ انگستان-مصر (۱۸۸۲)[۳۱] و نهضت مهدیون، وظیفه را انجام دادند.[۳۲]

سدهٔ بیستم[ویرایش]

اطلاعات بیشتر: زنان در پرستاری
یک پوستر استخدام پرستاران استرالیایی معاصر با جنگ جهانی اول

در سدهٔ نوزدهم تا اوایل سدهٔ بیستم میلادی، پرستاری به همان نسبت که پزشکی شغلی مردانه محسوب می‌شد، شغلی زنانه به حساب می‌آمد. در نتیجهٔ پیدایشِ توقعات مربوط به برابری جنسیتی در محیط کار که در اواخر سدهٔ بیستم مطرح شدند، پرستاری تبدیل به شغلی خنثی از لحاظ جنسی شد هرچند البته همچنان تا سدهٔ ۲۱اُم، شمار پرستارانِ مَرد از پزشکانِ زَن هم کمتر بود.[۳۳][۳۴]

آموزشِ بیمارستان‌محور در دههٔ ۱۹۰۰ در آمریکا با تأکید بر تجربهٔ عملی تبدیل به استاندار شد. مدارسِ نایتینگل‌مسلک کم‌کم محو شدند. بیمارستان‌ها و پزشکان، زنانِ پرستار را به عنوان نیروی کارِ ارزان یا حتی رایگان می‌دیدند. استثمارِ پرستاران توسط کارفرمایان، پزشکان و ارائه‌دهندگان آموزش، کاری غیر معمول نبود.[۳۵]

پرستاران در جنگ جهانی اول فعالیت بسیاری داشتند اما این حرفه دوباره در جنگ جهانی دوم تغییر کرد. پرستارانِ بریتانیاییِ عضور «ارتش پرستاران» بخشی از هر کدام از مستعمراتِ آن‌وَرِآبی و برون‌مرزی بودند.[۳۶] پرستاران، بیش از هر شغلِ دیگری برای خدمت در نیروهای زمینی و دریایی ایالات متحده داوطلب می‌شدند.[۳۷][۳۸] نازی‌ها تقریباً ۴۰٬۰۰۰ نفر از «پرستارانِ قهوه‌ایِ» خود را داشتند.[۳۹] دو جین از پرستاران آلمانی صلیب سرخ، نشان صلیب آهنین را جایزه گرفتند.[۴۰]

توسعه مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشدِ پرستاری، پس از جنگ صورت گرفت. پژوهش‌های پرستاری و تمایل به انجمن و سازماندهی، منجر به تشکیلِ تَشَکُّل‌های حرفه‌ای و مجلاتِ دانشگاهی شد. پرستاری به عنوان یک رشته دانشگاهیِ متمایز شناخته شد که در ابتدا وظیفه تعریف مبنای نظری برای فعالیت‌های پرستاران را بر عهده داشت.[۴۱]

کاستی‌ها[ویرایش]

پرستاران در سراسر جهان، به ویژه در آسیای جنوب‌شرقی و آفریقا، معروف به دریافتِ حق‌الزحمهٔ اندک هستند.[۴۲] یک نظرسنجی جهانی توسط مکینزی اند کامپنی در سال ۲۰۲۲ نشان داد که بین ۲۸ تا ۳۸ درصد از پرستارانِ آمریکایی، بریتانیایی، سنگاپوری، ژاپنی و فرانسویِ پاسخ‌دهنده، گفته‌اند که احتمالاً نقش خود در مراقبت مستقیم از بیمار به عنوان پرستار را در آینده کنار می‌گذارند. پنج عامل اصلی که به گفتهٔ ایشان باعثِ ماندنشان می‌شوند عبارتند از:

  • محیط کاری ایمن
  • تعادل کار و زندگی
  • مراقبت و اعتمادِ گروهی
  • کار معنادار
  • برنامهٔ کاری منعطف

دستمزد، در رتبهٔ هشتمِ این فهرست قرار گرفت.[۴۳] یک نظرسنجیِ آمریکایی در سال ۲۰۲۳ نشان داد که حدود ۳۰٪ به تَرکِ مراقبت از بیمار می‌اندیشند.[۴۴]

پیشینه پرستاری در ایران[ویرایش]

فرح پهلوی در میان پرستاران کرمانشاه در سال ۱۳۵۲

آموزش پرستاری در ایران، به‌خصوص برای زنان، همواره دچار مشکلاتی بوده است. به‌طور مثال تا دهه ۱۹۵۰ میلادی، آموزش پرستاری برای زنان در ایران یک تابوی اجتماعی محسوب می‌گردید.[۴۵]

نخستین موسسه‌ای که به زنان ایران آموزش پرستاری ارائه می‌داد بیمارستان پرزبترین آمریکاییان در تهران از سال ۱۸۹۳ بود. مدارس دیگری در رشت (۱۹۲۴)، همدان (۱۹۲۷)، و کرمانشاه (۱۹۳۱) سپس تأسیس گردیدند. در سال ۱۹۳۶ بود که دانشگاه‌های کشور همانند: ارومیه، تبریز و سپس تهران آموزش پرستاری مدرن را در ایران آغاز کردند. دانشگاه شیراز نیز کار خود را در سال ۱۹۳۷ آغاز کرد. مدیریت و تدوین دوره‌های این موسسات بنا بر درخواست وزارت آموزش عالی کشور تماماً بر عهده متخصصین پرستاری از آمریکا واگذار گردید.[۴۶]

در سال ۱۹۵۶، نخستین کنفرانس سراسری آموزش پرستاری در ایران برگزار گردید که بسیاری از سیاستگذاری‌های آتی را باعث شد.[۴۷]

۱۴ مؤسسه آموزش عالی به سال ۱۹۶۹ در ایران رشته پرستاری را ارائه می‌کردند، اما تنها دانشگاه شیراز دوره چهارساله پرستاری ارائه می‌داد.[۴۵] دانشگاه شیراز به ویژه در زمینه آموزش پرستاری در کشور پیشرو بود و نخستین دانشگاهی بود که به پرستاران پروانه حرفه‌ای اعطا می‌کرد.[۴۸] همچنین تنها در دانشگاه شیراز بود که آموزش پرستاری به زبان انگلیسی ارائه می‌گردید.[۴۹]

وضعیت پرستاری در ایران[ویرایش]

یک پرستار درحال بازبینی بیمار در ایران

مقام‌های روابط بین‌الملل سازمان نظام پرستاری در ایران می‌گویند سالانه بیش از ۱۰۰۰ پرستار ایرانی کشور را ترک می‌کنند.[۵۰] بیشتر پرستاران ایرانی به آمریکا، کانادا و استرالیا و امارات رفته و در آنجا حقوقی به مراتب بالاتر از ایران دریافت می‌کنند. کمترین حقوق پرستاران با کمترین میزان تحصیلات در آمریکا، ۵۲ تا ۵۵ هزار دلار در سال است و بالاترین آن ۱۸۶ هزار دلار در سال (چاپ‌در۱۳۸۹).[۵۱] بالاترین حقوق پزشک، ۶۶۵ هزار دلار در سال بوده و کمترین حقوق پزشک ۱۱۷ هزار دلار در سال (چاپ‌در۱۳۸۹).[۹] در همان کشورها، حقوق پرستاران نیز حداکثر ۱۸۶ هزار دلار در سال، یعنی به نسبتی حدود ۳ تا ۴ برابر، اما در ایران این اختلاف گاهی به ۴۰۰ برابر می‌رسد. بنا به اعتقاد برخی از پزشکان، کارانهٔ پزشکان در اجرا همیشه بالاتر از پرستاران بوده است و طبیعی است با افزایش تعداد بیماران، کارانهٔ آن‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند؛ ولی چون کارانه پرستاران مقداری حداقلی است، افزایش بیماران نیز تغییر چندانی در حقوق آنها ایجاد نمی‌کند. در مقابل برخی پرستاران اعتقاددارند آنهایی که کمتر کار می‌کنند حقوق بیشتری می‌گیرند، ولی پرستاران از حداقل حقوق برخوردار می‌شوند.[۵۲] در راستای جبران کمبود پرستار در مراکز درمانی، مجوز استفاده از دانشجویان پرستاری ترم شش به‌بعد داده‌شده است. با این ترتیبات فشار کاری پرستاران نیز کاهش یابد.[۵۲] الزام شرکت‌ها به بیمه کردن پرستاران، عقد قرارداد شفاف و با اطلاع طرفین (پرستاران و شرکت‌ها) و ارائه نسخه سوم قرارداد به پرستاران، از الزامات استخدام شرکتی پرستاران است.[۵۳][۵۴]

بنابر خبری در ۱۳۹۳/۰۷/۰۸ با عنوان «دیپلمه‌هایی که ۶ ماهه پرستار می‌شوند!»، محمد شریفی‌مقدم عضو شورای عالی نظام‌پرستاری، تربیت‌کمک‌پرستار به بهانهٔ رفعِ کمبود نیروی پرستاری در بیمارستان‌هارا، «ظلم» مضاعف در حق بیماران می‌داند و معتقد است در حالی که «دنیا به سمت پرستاری تخصصی و فوق تخصصی می‌رود، استفاده از افراد دیپلمه که‌بایک دوره‌آموزشی ۶ ماهه در مراکز درمانی حاضر می‌شوند، ظلم به بیماران است.» محمد شریفی‌مقدم همچنین می‌گوید، «به بهانه کمبود کادر پرستاری، سعی در احیای کمک پرستاری دارند، در حالی که موضوع تربیت کمک پرستار در اوائل دهه هفتاد یکبار مطرح شد که آن زمان با واکنش جامعه پرستاری مواجه گردید و منتفی شد.»[۵۵]

از سال ۱۴۰۱ و پس از دستور رهبر جمهوری اسلامی، طرح تعرفه گذاری خدمات پرستاری پس از وقفه حدود ۱۴ ساله در حالت اجرا قرار گرفت.[۵۶]

تعاریف[ویرایش]

بنابر تفسیرِ مرسوم، درحالی که پزشکان مشغولِ درمان داروییِ بیماران هستند، پرستاران بر خودِ مراقبت متمرکز اند. در بخش مراقبت‌های بهداشتی، این موضوع اغلب مبهم است و کار تشخیص حرفه‌ها را پیچیده می‌کند.[۵۷] اگرچه عملکرد پرستاران هم از نظر تخصصشان و هم در کشورهای مختلف متفاوت است اما سازمان‌های پرستاری به صورت کلی، تعاریف زیر را ارائه می‌دهند:

پرستاری شامل مراقبت مستقل و مشارکتی از افراد در تمام سنین، خانواده‌ها، گروه‌ها و جوامع، بیمار یا سالم و در همه شرایط است. پرستاری شامل ارتقای سلامت، پیشگیری از بیماری و مراقبت از افراد بیمار، ناتوان و در حال مرگ است. حمایت، ترویج محیط امن، تحقیق، مشارکت در شکل‌دهیِ خط‌مَشیِ سلامت و مدیریتِ بیمار و سیستم‌هایِ سلامت و آموزش نیز از نقش‌های کلیدی پرستاری هستند.

— شورای بین‌المللی پرستاران[۵۸]

پرستاری، به‌کارگیریِ سنجش بالینی است در ارائهٔ مراقبت برای توانمندساختنِ افراد برای بهبود، حفظ یا بازیابیِ سلامت، مقابله با مشکلات سلامتی، و دستیابی به بهترین کیفیت ممکن زندگی، فارغ از بیماری یا ناتوانی، تا زمان مرگ.

— کالج سلطنتی پرستاری (۲۰۰۳)[۵۹]

پرستاری عبارت است از حفاظت، ارتقاء و بهینه‌سازیِ سلامت و توانایی‌ها، پیشگیری از بیماری و آسیب، کاهش رنج از طریق تشخیص و درمان پاسخ‌های انسانی و پشتیبانی از عَرضهٔ مراقبت‌های بهداشتی برای افراد، خانواده‌ها، جوامع و جمعیت.

— انجمن پرستاران آمریکا[۶۰]

کارکردِ منحصربه‌فردِ پرستار، کمک به فردِ بیمار یا سالم در انجامِ آن دسته از فعالیت‌هایی است که به سلامتی یا بهبودی او (یا مرگِ کم‌دردترِ او) کمک می‌کند که اگر قدرت، اراده یا دانشِ لازم را داشت بدونِ کمک انجامشان می‌داد.

— ویرجینیا اونل هندرسون[۶۱]

پرستاری تخصصی[ویرایش]

یک پرستار در اندونزی درحال بررسی وضعیت بیمار
پرستاری در حال مراقبت از بیمار مبتلا به سوختگی در بیمارستانی مربوط به PAIGC در زیگینچور، ۱۹۷۳

فعالیت پرستاری نوعی قرارداد اجتماعی است که در آن، سازوکارهای حقوق و مسئولیت‌ها شفاف شده‌اند. تقریباً در همهٔ کشورها پرستاران براساس قانون نظام می‌یابند و ورودشان به این حرفه در سطح دولتی و ملی انجام کنترل می‌شود.

هدفِ جماعتِ/جامعهٔ جهانی پرستاران این است که پرستارانِ حرفه‌ای، مراقبتِ باکیفیت را تضمین کنند و در عین حال، اعتبار، قوانین اخلاقی، استانداردها و شایستگی‌های خود را حفظ کنند و به یادگیریِ خود ادامه دهند.[۵۸]

پرستاران، مراقبت‌های خود را شخصی‌سازانه بر اساسِ نیازهای بدنی، احساسی، روانی، فکری، روحی و اجتماعیِ مددجویان ارائه می‌کنند.

پرستاران معمولاً دارایِ یک یا چند مدرک رسمی هستند. نقش‌ها و مسئولیت‌ها از سطحِ تحصیلات پیروی می‌کنند. به عنوان مثال، در ایالات متحده، «پرستاران عملیِ دارایِ مجوز» (LPN) تحصیلات کمتری نسبت به «پرستاران ثبت نام شده» (RN) دارند و بر این اساس، دامنه فعالیت محدودتری دارند.

تَکَثُّر[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: مردان در پرستاری
یک پرستارِ نَر در بیمارستان رانول، ویکفورد، اسکس، در سال ۱۹۴۳

در بیشتر کشورها، زنان در حرفهٔ پرستاری غالب اند. بر اساس نظرسنجی سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۲۰، ۹۰٪ پرستاران دنیا، ماده (مؤنث) هستند.[۶۲] برای نمونه، نسبتِ نَر به ماده در میان پرستاران کانادا و ایالات متحده، یک به نوزده است.[۶۳][۶۴] همچین نسبتی در دیگر کشورها هم برقرار است. به عنوان یک استثناء، بیشترِ پرستارانِ آفریقای فرانسوی‌زبان (Francophone Africa) نَر هستند.[۶۵] در کشورهای اروپایی‌ای مانند اسپانیا، پرتغال، چک و ایتالیا، بیش از ۲۰٪ پرستاران نَر هستند.[۶۵] در پادشاهی متحده، ۱۱ درصد از پرستاران و ماماهای ثبت نام کرده در شورای پرستاری و مامایی (NMC)، نَر هستند.[۶۶] شُمارِ پرستارانِ نَر در ایالات متحده بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۰، دو برابر شد. به‌طور متوسط، پرستارانِ نَر در ایالات متحده حقوق بیشتری نسبت به پرستاران ماده دریافت می‌کنند.[۶۷]

نظریه و فرایند[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: پروسه پرستاری

فعالیتِ پرستاری، ارائهٔ واقعی مراقبت‌های پرستاری است. در ارائهٔ مراقبت، پرستاران یک «برنامهٔ مراقبتِ پرستاری» را اجرا می‌کنند که با استفاده از «فرایند پرستاری» تعریف شده است. فرایند پرستاری مبتنی بر یک نظریهٔ ویژه پرستاری است که بر اساس محیطِ مراقبت و جمعیتِ موردِ استفاده برگزیده می‌شود. در ارائه مراقبت پرستاری، پرستار از نظریهٔ پرستاری و بهترین عملکردِ برگرفته از پژوهش‌هایِ پرستاری بهره می‌برد.[۶۸] بسیاری از نظریه‌های پرستاری در حالِ استفاده هستند.[۶۹] مانند سایر رشته‌ها، این حرفه هم نظریه‌های متعددی را توسعه داده است که منعکس‌کنندهٔ باورها و پارادایم‌های فلسفی یا جهان‌بینی‌های مختلف است.

به‌طور کلی، فرایند پرستاری روشی است که برای ارزیابی و تشخیصِ نیازها، برنامه‌ریزی نتایج و مداخلات، اجرای مداخلات و ارزیابی پیامدها استفاده می‌شود. فرایند پرستاری همان‌طور که توسط انجمن پرستاران آمریکا تعریف شده است، از پنج مرحله تشکیل می‌شود: ۱-ارزیابی نخستین، ۲-اجرا، ۳-برنامه‌ریزی، ۴-تشخیص و ۵-ارزیابی پایانی.[۶۹]

بسترهای مراقبت بهداشتی[ویرایش]

بسترهایِ دیجیتالِ سلامت، پرستاران و دستیارپرستاران را به فرصت‌های شغلی در مراکز مراقبت‌های بهداشتی مانند خانه‌های سالمندان، آژانس‌های سلامت در خانه و بیمارستان‌ها متصل می‌کنند. بسترها نرم‌افزاری را برای تسهیل ارتباطات ارائه می‌دهند و به پرستاران اجازه می‌دهند تا فرصت‌های کاری را بر اساس ترجیحات خود بیابند. همچنین اینگونه، شرکای مراقبت‌های بهداشتی و امکانات از دسترسی به پرستاران واجد شرایط بهره‌مند می‌شوند.[۷۰] در سال ۲۰۱۷، سرویس بهداشت ملی بریتانیا آزمایش چنین بسترهایی را آغازید.[۷۱]

پرستاری به مثابهٔ علم[ویرایش]

مطالعهٔ مهمِ همه‌گیرشناسانهٔ فلورانس نایتینگل که مرگ و میر سربازان بریتانیایی در طول جنگ کریمه را بررسی می‌کرد در سال ۱۸۵۸ منتشر شد.[۷۲] به استثنای آثار او، آموزش و فعالیتِ پرستاری تا اواسط سدهٔ بیستم به عنوان یک سنتِ شفاهی باقی ماند. شماره افتتاحیه «Nursing Research»، نخستین مجلهٔ علمی-تخصصیِ پرستاری، در سال ۱۹۵۲ منتشر شد. در طول دهه ۱۹۶۰، علاقه به اخذ مدرک دکترا در میان پرستاران در ایالات متحده افزایش یافت، اما پرستاری به عنوان یک حوزه پژوهشیِ نوپا با مجلات اندکی تا دههٔ ۱۹۷۰ باقی ماند.[۷۳] هم‌اکنون «پژوهش پرستاری» اگر چه یک تعریف رایج ندارد اما به‌طور فزاینده‌ای به عنوان یک رشته معتبر ارائه می‌شود.[۷۴] این مسئله با تفاسیرِ متعدد از ماهیتِ پرستاری، پیچیده‌تر می‌شود.[۷۵][۷۶]

عملکردِ شاهدمحور (مبتنی بر شواهد)[ویرایش]

مقاله‌های اصلی: پرستاری بر پایه شواهد و پزشکی مبتنی بر شواهد

حوزهٔ نوظهورِ پزشکیِ مبتنی بر شواهد در مورد پرستاری هم کاربرد دارد.[۷۷] موانع رایج در مطالعه و ادغامِ یافته‌های پژوهش درونِ فرایندِ تصمیم‌گیریِ بالینی عبارتند از: کمبود فرصت، بی‌تجربگی، و سرعت تُندِ انباشتِ شواهد.[۷۶]

محدودهٔ فعالیت[ویرایش]

کمک‌های زندگی روزانه[ویرایش]

پرستاران، مراقبت‌ها را برای پشتیبانی از فعالیت‌های زندگی روزمره (ADL) مدیریت و هماهنگ می‌کنند؛ مثلاً کمک به تحرک بیمار، مانند جابجایی بیمار ناتوانِ در تخت. آن‌ها اغلب چنین مراقبتهایی را به کمک‌پرستاران محول می‌کنند.

دارودرمانی[ویرایش]

«مدیریت دارویی» (Medication management) از نقش‌های مرسوم پرستاران در بیمارستان است هرچند اختیاراتِ فضاییِ نسخه‌نویسی، گوناگون اند. در برخی مواقع، پرستاران صرفاً داروهای تجویزی دیگران را به بیمار عَرضه می‌کنند. پرستاران، مسئولِ ارزیابی بیماران در طول مراقبت چه پیش از دریافت دارو و چه پس از آن هستند. پرستاران هم منهای پزشکان، مسئولِ دارویی که برای بیمار استفاده کرده‌اند هستند. گاهی میانِ تجویزکننده و پرستار، تعامل ایجاد می‌شود. پرستاران موظف به گزارشِ خطای احتمالی در نسخه محسوب می‌شوند. در ایالات متحده، پرستاران حق دارند از عَرضهٔ داروهایی که به نظر آنها بالقوه مضر هستند خودداری کنند.[۷۸] برخی از پرستاران آموزش‌های اضافی‌ای را می‌گذرانند که به آن‌ها امکان می‌دهد داروهایی را در محدوده فعالیت خود تجویز کنند.[۷۹]

آموزش به بیمار (مددجو)[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: آموزش بیمار

آموزش مؤثر به بیمار/خانواده به خروجی بهتری منتهی می‌شود. پرستاران بهبودی و روش و مراقبتِ مداوم را توضیح می‌دهند و در عین حال به همه کمک می‌کنند تا با وضعیت درمانی کنار بیایند.[۸۰]

بیشتر وقت‌ها سَرِ پرستاران شلوغ است و ایشان وقت اندکی برای آموزش به مددجو می‌گذارند.[۸۱]

خانوادهٔ بیمار هم به آموزش مشابهی نیازمند اند.[۸۱] آموزش همزمان به بیمار و خانواده‌اش، نتیجهٔ مطلوب‌تری را حاصل می‌کند.[۸۲]

پرستاران باید در حد فهم بیمار ارتباط بگیرند. فنون آموزشی شامل مکالمات، تصاویر، مطالبِ خواندنی و نمایش می‌شوند.[۸۰]

تخصص‌ها[ویرایش]

آموزش پرستاری هسته‌ای، ۱۹۵۸، مریلند

پرستاری، متنوع‌ترین حرفهٔ بهداشت و سلامت است. پرستاران در حوزه‌های گسترده‌ای فعالیت می‌کنند که اکثراً حولِ همان مراقبت از بیمار هستند:

پرستارانِ با مدارک اضافی، اجازه تخصص را می‌دهند. تخصص‌های پرستاری را می‌توان بر اساس نوع مراقبت، سن، جنسیت، گروه سنی خاص و محیط تمرین، به صورت جداگانه یا ترکیبی به دسته‌ها تقسیم کرد.[۸۳]

محیط‌های کاری[ویرایش]

پرستاران در طیف وسیعی از محیط‌ها از جمله بیمارستان‌ها، خانه‌های خصوصی، مدارس و شرکت‌های داروسازی فعالیت می‌کنند. پرستاران در محیط‌های بهداشت حرفه‌ای،[۸۴] کلینیک‌های مستقل، مطب‌های پزشک، کلینیک‌های تحت هدایت پرستار، مراکز مراقبت طولانی‌مدت و کمپ‌ها کار می‌کنند. آنها روی کشتی‌های کروز، پایگاه‌های نظامی و در محیط‌های جنگی هم کار می‌کنند.

یک پرستار نظامی (نیروی دریایی آمریکا)

پرستاران می‌توانند به عنوان مشاور در صنایع مراقبت‌های بهداشتی و بیمه‌ها عمل بکنند. بیشترِ پرستاران در پشتیبانی از سلامتِ بیمار کار می‌کنند و در حوزه‌های بالینی و اداری یاری می‌رسانند.[۸۵] برخی وکیل هستند و برخی دیگر به عنوان مشاور پرستار قانونی با وکلای دادگستری کار می. کنند و سوابق بیماران را می‌بَررِسَند تا اطمینان حاصل کنند که مراقبات کافی برایشان ارائه شده است و در دادگاه شهادت می‌دهند.

پرستاران می‌توانند به صورت موقت مانند انجام شیفت‌های بدون قرارداد در محیط‌های مختلف کار کنند که گاهی به عنوان پرستاری روزانه، پرستاری آژانس یا پرستاری مسافرتی شناخته می‌شود. پرستاران به عنوان پژوهشگر در آزمایشگاه‌ها، دانشگاه‌ها و موسسات پژوهشی کار می‌کنند. پرستاران در انفورماتیک پزشکی کار می‌کنند و به عنوان مشاور برای ایجاد برنامه‌های ترسیمِ رایانه‌ای و سایر نرم‌افزارها فعالیت دارند. پرستارانِ نویسنده هم مقالات و کتاب‌هایی مربوط به حوزهٔ خود منتشر می‌کنند.

خطرات شغلی[ویرایش]

یک ویدیو که در آن خطرات شغلی میان پرستاران شرح داده می‌شود.

کمبود بین‌المللی پرستاری[۸۶] تا حدی به دلیل محیط کار ایشان است. در بررسی‌های اخیر مشخص شد که پرستاران در شرایط محیطیِ به‌طور کلی بَد، کار می‌کنند. برخی از حوزه‌های قضایی دارای قوانینی هستند که نسبت‌های مشخصی برای نسبتِ شمارِ پرستاران به شمارِ بیماران تعیین می‌کنند.

ماهیتِ تُند و پیش‌بینی‌ناپذیرِ مراقبت‌های بهداشتی، پرستاران را در معرض آسیب‌ها و بیماری‌ها، از جمله استرس شغلی بالا قرار می‌دهد. پرستاران به‌طور مداوم استرس را به عنوان یک نگرانیِ عمدهٔ مرتبط با کار شناسایی می‌کنند و در بین تمام حرفه‌ها دارای بالاترین سطح استرس شغلی هستند. این استرس، ناشی از محیط، عوامل استرس‌زای روانی-اجتماعی و اقتضائاتِ پرستاری مانندِ تسلط بر فناوری جدید، کار عاطفی، کار فیزیکی، نوبت کاری و حجم کاری زیاد است. این استرس، پرستاران را در معرض خطر مشکلات سلامتی کوتاه‌مدت و بلندمدت همچون اختلالات خواب، افسردگی، مرگ‌ومیر، اختلالات روان‌پزشکی، بیماری‌های مرتبط با استرس و به‌طور کلی سطحِ سلامت ضعیف قرار می‌دهد. پرستاران در معرض خطر ابتلا به خستگی شفقت و ناراحتی اخلاقی هستند که می‌تواند به سلامت روانشان آسیب برساند. آن‌ها دارای میزان بالایی از فرسودگی شغلی (۴۰٪) و خستگی عاطفی (۴۳/۲٪) هستند. این فرسودگی شغلی، خطر ابتلا به بیماری، خطای پزشکی و ارائه مراقبت‌های نابهینه را افزایش می‌دهد.[۸۷]

رسیدگی به بیمار[ویرایش]

مراقبت‌های سلامت همچنان با قوت میانِ صنایعِ پرخطر از لحاظ جراحات ماهیچه‌ای-استخوانی‌ای آن هم در فرایندهای مربوط به رسیدگی به بیمار محسوب می‌شود. ۳۰ تا ۷۰درصدِ جراحات گزارش‌شده از نوع نام‌برده، مربوط به رسیدگی به بیمار اند. پرستاران به‌طور معمول موظف به جابه‌جایی و بلندکردنِ بیماران هستند. «بنیاد ملی سلامت و امنیت شغلیِ» آمریکا می‌گوید بزرگ‌ترین عامل آسیب‌های ناشی از فشارِ بیش از حد، بلندکردن دستی و جابجایی بیماران است.[۸۸] این وظایف، خطرات ارگونومیکِ منحصربه‌فردی را به همراه دارند که منجر به میزان بالایی از آسیب‌های ماهیچه‌ای-استخوانیِ حاد و متراکم می‌شوند.[۸۹][۹۰]

پرستاران به‌طور سنتی فنون رسیدگیِ دستی به بیمار را اجرا می‌کنند (مثلا بیماران را با دست و بی‌توجه به اصول ارگونومیک جابه‌جا می‌کنند) اما مطالعات نشان داده‌اند که اینگونه‌ مداخله، ناکارآمد است.[۹۱]

خشونت محیط کار[ویرایش]

پرستاران در معرض خشونت و بدرفتاری کاری هستند.[۹۲] خشونت غالباً توسط مراجعان (همراهان بیمار و…) بُروز می‌یابد و بدرفتاری را خود پرسنل انجام می‌دهند. در ایالات متحده در سال ۲۰۱۱، ۵۷٪ پرستاران گزارش کردند که در محیط کاری تهدید شده‌اند و ۱۷٪شان به زدوخوردِ فیزیکی کشیده شده بوده‌اند.[۸۷]

سه نوع خشونت کاری‌ای که پرستاران در معرضشان هستند عبارت اند از: خشونت فیزیکی (ضربه زدن، لگد زدن، کوفتن، مشت‌زدن، گازگرفتن و استفاده از اشیا)،[۹۳] خشونتِ روحی-روانی (قهر و تهدید و اجبار) و خشونت جنسی (تلاش برایِ یا انجامِ فعالیت جنسیِ بی‌توافق).[۹۴]

خشونت کاری می‌تواند به شکلِ خشونتِ میان‌فردی و اجبار سازمانی هم بروز یابد. خشونت میان‌فردی میانِ کارکنان یا بیماران و خانواده‌هایشان انجام می‌پذیرد. غالب‌ترین دیسِ (فُرمِ) این خشونت، درگیری زبانی (لَفّاظی) است. اجبار سازمانی ممکن است شامل حجم کاری بیش از حد، شیفت‌های اجباری، استقرار غیرِ ارادی در قسمت دیگری از محل کار، حقوق کم، محرومیت از مزایا/اضافه‌کاری، محیط کاریِ نامناسب و سایر عوامل استرس‌زا باشد.[۹۵] این مسائل بر کیفیت زندگی تأثیر می‌گذارند. مدیرانی که درک درستی از شدت این مشکلات ندارند و از کارکنان پشتیبانی نمی‌کنند، استرس کارکنان را افزایش می‌دهند.

عوامل بسیاری در ایجاد خشونت در محل کار نقش دارند. این عوامل را می‌توان به عوامل محیطی، سازمانی و روانی-اجتماعی-فردی تقسیم کرد. عوامل محیطی می‌توانند شامل محیط‌های خاص (به عنوان مثال بخش اورژانس)، زمان انتظار طولانیِ بیمار، وقفه‌های مکرر، عدم اطمینان در مورد درمانِ بیماران، و حجم کاریِ سنگین باشند.[۹۶] عوامل سازمانی می‌تواند شامل کار گروهیِ ناکارآمد، بی‌عدالتیِ سازمانی، فقدان برنامه‌های مدیریتِ پرخاشگری و استرس و بی‌اعتمادی میانِ همکاران باشند.[۹۶] عوامل روانی-اجتماعی-فردی شاید شامل جوانی و بی‌تجربگیِ پرستاران، تجارب پیشینِ خشن و فقدان مهارت‌های ارتباطی باشند.[۹۶] همچنین ممکن است سوءتفاهم به دلیل مانع ارتباطی میانِ پرستاران و بیماران رخ دهد.[۹۷] یک مثال از این می‌تواند تحتِ تأثیر دارو، درد یا اضطرابْ قرارگرفتنِ بیمار باشد.

خشونت کاری دلایل فراوانی دارد. شایع‌ترین عاملان آزار و اذیت یا قلدری برای دانشجویان پرستاری، پرستارانِ ثبت نام شده از جمله مربیان و تسهیل‌گران بالینی هستند.[۹۷] با این حال، عاملِ اصلی خشونت در محیطِ کار علیه پرستاران، بیماران بودند. ۸۰ درصد از حوادث خشونت‌آمیزِ جدی در مراکز بهداشتی-درمانی توسطِ بیماران بوده‌اند.

خشونت در محل کار اثرات زیادی دارد. تأثیرات منفی روحی و جسمی بر پرستاران دارد. آنها احساس مسخِ شخصیت، غیرانسانی شدن، فرسودگی و استرس می‌کنند.[۹۸] پرستاران، فرسودگی شغلی را به دلیل قرارگرفتنِ مکرر در معرض این خشونت گزارش کرده‌اند.

مداخلات[ویرایش]

مداخلات می‌توانند این خطراتِ شغلی را کاهش دهد. مداخلات می‌توانند متمرکز بر فرد یا سازمان باشند. مداخلاتِ متمرکز بر فرد شامل برنامه‌های مدیریت استرس اند که می‌توانند برای افراد، سفارشی شوند. برنامه‌های مدیریت استرس می‌توانند اضطراب، اختلالات خواب و سایر علائم استرس را کاهش دهند. مداخلات سازمانی بر کاهش جنبه‌های استرس‌زای محیط کار با شناسایی عوامل استرس‌زا و ایجاد راه حل‌هایی برای آنها تمرکز دارد. ترکیب مداخلات سازمانی و فردی بیشترین تأثیر را در کاهش استرس دارد.[۸۷] در برخی از بیمارستان‌های ژاپن، از پیرااسکلت‌های برقی برای کاهش بار فیزیکی استفاده می‌شود[۹۹] و کمربندهای مشابهی هم ساخته شده‌اند.[۱۰۰]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

  • ایستگاه پرستار
  • احضار پرستار
  • روز جهانی پرستار
  • پرستار بیهوشی
  • پرستار اتاق عمل
  • بهیار
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پرستاری موجود است.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Association, American Nurses (2021-05-30). Nursing: Scope and Standards of Practice (به انگلیسی). American Nurses Association. ISBN 978-0-9993088-6-8.
  2. ↑ «اطفال و نوجوانان بدون همراه در سویس» (PDF). بنیاد سویس برای خدمات اجتماعی بین‌المللی. ۲۰۱۷.
  3. ↑ «معنی نرس | فرهنگ فارسی معین». www.vajehyab.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۰۷.
  4. ↑ Maymoun, Nazneen; Sohail, M. Sadiq (2020). "Who Wants to be a Nurse? Understanding Emirati Female Students' Knowledge and Attitudes About Nursing as a Career". Nursing Education Perspectives. 41 (3): E14–E19. doi:10.1097/01.NEP.0000000000000659. PMID 32310910. S2CID 216046198.
  5. ↑ Fort, Alfredo L.; Deussom, Rachel; Burlew, Randi; Gilroy, Kate; Nelson, David (2017). "The Human Resources for Health Effort Index: A tool to assess and inform Strategic Health Workforce Investments". Human Resources for Health. 15 (1): 47. doi:10.1186/s12960-017-0223-2. PMC 5518138. PMID 28724381.
  6. ↑ Haczyński, Józef; Skrzypczak, Zofia; Winter, Małgorzata (2017). "Nurses in Poland — Immediate Action Needed". Engineering Management in Production and Services. 9 (2): 97–104. doi:10.1515/emj-2017-0019.
  7. ↑ «استخدام پرستاران شرکتی و قراردادی». سایت خبری تحلیلی شفاف. ۲۰۰۹-۰۴-۲۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ سپتامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۷.
  8. ↑ «روایت یک نماینده مجلس از جذب پرستاران ایرانی». ایرنا. ۲۶ تیر ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۳.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ «پرستاران می‌روند چون ماهی 5 میلیون حقوق می‌گیرند». صفحه نخست - خبرآنلاین. ۲۰۱۴-۰۸-۲۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۷.
  10. ↑ O'Lynn, CE (2007). "History of men in nursing: a review". In O'Lynn, CE; Tranbarger, RE (eds.). Men in Nursing: History, Challenges, and Opportunities. New York: Springer Pub. pp. 6–8. ISBN 978-0-8261-0349-9.
  11. ↑ Levine, EB; Levine, ME (1965). "Hippocrates, father of nursing, too?". The American Journal of Nursing. 65 (12): 86–8. doi:10.1097/00000446-196512000-00022. PMID 5319739. S2CID 38921319.
  12. ↑ Bloy, M. "Florence Nightingale (1820–1910)". The Victorian Web. Retrieved 24 November 2014.
  13. ↑ Ferngren, GB (2009). Medicine & health care in early Christianity. Baltimore: Johns Hopkins University Press. p. 121. ISBN 978-0-8018-9522-7.
  14. ↑ Sachedina, Abdulaziz (2009). Islamic biomedical ethics: principles and application. Oxford: Oxford University Press. pp. 93–94. ISBN 978-0-19-537850-4.
  15. ↑ de Bary, WT, ed. (2011). The Buddhist tradition in India, China & Japan (Unabridged. ed.). New York: Vintage eBooks. pp. 35–36. ISBN 978-0-307-77879-6.
  16. ↑ Egenes, KJ (2009). "History of nursing". In Halstead, J; Roux, G (eds.). Issues and Trends in Nursing: Essential Knowledge for Today and Tomorrow. Sudbury, MA: Jones and Bartlett. p. 2. ISBN 978-0-7637-5225-5.
  17. ↑ Striepe, JM (1992). "Reclaiming the church's healing role". Journal of Christian Nursing. 10 (1): 4–7. doi:10.1097/00005217-199310010-00002. PMID 8418284.
  18. ↑ Wand, T (January 2004). "The 'Sister' title: past the use by date?". Collegian. 11 (1): 35–39. doi:10.1016/S1322-7696(08)60442-4.
  19. ↑ Curtiss, John Shelton (1966). "Russian Sisters of Mercy in the Crimea, 1854-1855". Slavic Review. 25 (1): 84–100. doi:10.2307/2492652. JSTOR 2492652. PMID 11633166. S2CID 43448185.
  20. ↑ Winkel, W (2009). "Florence Nightingale". Epidemiology. 20 (2): 311. doi:10.1097/EDE.0b013e3181935ad6. PMID 19234417.
  21. ↑ Cohen, I. Bernard (March 1984). "Florence Nightingale". Scientific American. 250 (3): 128–137. Bibcode:1984SciAm.250c.128C. doi:10.1038/scientificamerican0384-128. PMID 6367033. S2CID 5409191. (alternative pagination depending on country of sale: 98–107, bibliography on p. 114) online article – see documents link at left بایگانی‌شده در ۵ ژوئیه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine
  22. ↑ "nursing | History, Education, & Practices | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-03-31.
  23. ↑ Quinn, Shawna M. (2010). Agnes Warner and the Nursing Sisters of the Great War (PDF). Goose Lane editions and the New Brunswick Military Heritage Project. ISBN 978-0-86492-633-3. Archived from the original (PDF) on 24 September 2015. Retrieved 29 November 2014.
  24. ↑ Gonzalo, Angelo (August 4, 2014). "Florence Nightingale: Environmental Theory". Nurseslabs (به انگلیسی). Retrieved 2022-09-02.
  25. ↑ Ferguson, Moira (2016-01-04). Nine Black Women: An Anthology of Nineteenth-Century Writers from the United States, Canada, Bermuda and the Caribbean. New York: Routledge. doi:10.4324/9780203760697. ISBN 978-0-203-76069-7.
  26. ↑ Christensen, Jen (2012-10-20). "Mother Marianne becomes an American saint". CNN (به انگلیسی). Retrieved 2024-05-12.
  27. ↑ Dromi, Shai M. (2020). Above the fray: the Red Cross and the making of the humanitarian NGO sector. Chicago: University of Chicago Press. pp. 93–101. ISBN 978-0-226-68024-8. Retrieved 27 June 2021.
  28. ↑ Paradis, Raphael, Mary (10 March 2017). "The Sisters of Mercy in the Crimean War: Lessons for Catholic health care". The Linacre Quarterly. 84 (1): 29–43. doi:10.1080/00243639.2016.1277877. PMC 5375655. PMID 28392597 – via NCBI.
  29. ↑ Naumann, CD (2008). In the footsteps of Phoebe: a Complete History of the Deaconess Movement in the Lutheran Church—Missouri Synod. St. Louis, MO: Concordia Pub. House. p. 4. ISBN 978-0-7586-0831-4.
  30. ↑ Blackmore, H, ed. (2007). The Beginning of Women's Ministry: the Revival of the Deaconess in the Nineteenth-century Church of England. Woodbridge: Boydell Press. ISBN 978-1-84383-308-6.
  31. ↑ "Our History". British Army Website. Archived from the original on 28 October 2011. Retrieved 31 October 2011.
  32. ↑ "History of the School of Nursing". University of Maryland School of Nursing. Archived from the original on 24 January 2016. Retrieved 19 January 2016.
  33. ↑ "Total Number of Professionally Active Nurses, by Gender". kff.org (به انگلیسی). Retrieved 19 January 2016.
  34. ↑ "Distribution of Physicians by Gender". kff.org (به انگلیسی). Retrieved 19 January 2016.
  35. ↑ Chin, PL; Kramer, MK (2008). Integrated Theory and Knowledge Development in Nursing (7th ed.). St. Louis: Mosby Elsevier. pp. 33–34. ISBN 978-0-323-05270-2.
  36. ↑ "QA World War Two Nursing". qaranc.co.uk. Retrieved 31 October 2011.
  37. ↑ D'Ann Campbell, Women at War with America: Private Lives in a Patriotic Era (1984) ch 2 online
  38. ↑ Philip A. Kalisch and Beatrice J. Kalisch, American Nursing: A History (4th ed. 2003)
  39. ↑ Bronny Rebekah McFarland-Icky, Nurses in Nazi Germany (Princeton University Press, 1999)
  40. ↑ Gordon Williamson, World War II German Women's Auxiliary Services (2003) pp 34–36
  41. ↑ Alligood, MR (2013). "Introduction to nursing theory". In Alligood, MR; Tomey, AM (eds.). Nursing Theorists and their Work (7th ed.). Maryland Heights, MO: Mosby/Elsevier. pp. 5–6. ISBN 978-0-323-05641-0.
  42. ↑ "Nursing and midwifery". WHO. 18 March 2022. Retrieved 30 June 2022.
  43. ↑ "Around the world, nurses say meaningful work keeps them going". McKinsey. 12 May 2022. Retrieved 30 June 2022.
  44. ↑ "2023 AMN Healthcare Survey of Registered Nurses". May 2023. Retrieved 2 May 2023.
  45. ↑ ۴۵٫۰ ۴۵٫۱ Lillian Pompian. "Where are the Nurses?" The Rotarian. Dec. 1969. Vol. 115, No. 6. pp.15
  46. ↑ Who is knowledgeable, is strong: science, class, and the formation of modern Iranian society, 1900-1950. Cyrus Schayegh. University of California Press, 2009. ISBN 0-520-25447-3 pp.270
  47. ↑ Conference on Nursing Education, held in Tehran, Iran, April 14-25, 1964, Issue 93. Conference on Nursing Education, Held in Tehran, Iran, April 14-25, 1964, Office of the United States Economic Coordinator for CENTO Affairs
  48. ↑ Nursing: a world view. Huda Abu-Saad. C. V. Mosby, 1979
  49. ↑ Revista internacional de enfermería, Volumes 20-21. International Council of Nurses. International Council of Nurses, 1973
  50. ↑ «سالانه ۱۰۰۰ پرستار از ایران می‌روند/شرط کاهش مهاجرت پرستاران». خبرگزاری مهر. ۲۰۱۶-۰۸-۳۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۵-۱۲.
  51. ↑ «پرستاران ایرانی کجا می‌روند؟». ندای انقلاب. ۲۰۱۴-۰۸-۲۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۱۴-۱۰-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۷.
  52. ↑ ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ «سلامت نیوز». طرح تحول نظام سلامت؛ کابوس پرستاران (به اردو). دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۷.
  53. ↑ «مجبور به استخدام شرکتی پرستاران شدیم». جام جم نشریات - روزنامه جام جم. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ سپتامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۷.
  54. ↑ «روزنامه رسالت93/6/4: وزیربهداشت: دولت مجوزاستخدام‌های دولتی را به پرستاران نداد». magiran.com. ۲۰۱۴-۰۸-۲۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۷.
  55. ↑ «دیپلمه‌هایی که 6 ماهه پرستار می‌شوند!». پایگاه خبری تحلیلی جمهوریت. ۲۰۱۴-۱۰-۰۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۱۰-۰۱.
  56. ↑ «آخرین اصلاحات قانون «تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری» و پاسخ وزارت بهداشت به منتقدان». ایسنا. ۲۰۲۳-۱۰-۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۵-۱۲.
  57. ↑ Mulhall 1998, p. 4–5.
  58. ↑ ۵۸٫۰ ۵۸٫۱ International Council of Nurses بایگانی‌شده در ۲۹ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine Retrieved August 2007
  59. ↑ "Defining nursing 2014". Royal College of Nursing (RCN). 22 December 2014. Archived from the original on 10 October 2016. Retrieved 2016-10-08.
  60. ↑ ANA Considering Nursing Retrieved Dec 2018
  61. ↑ Contemporary Nurse Virginia Henderson بایگانی‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine Retrieved July 2009
  62. ↑ "State of the World's Nursing 2020" (PDF). World Health Organization. Retrieved 16 March 2021.
  63. ↑ Patrick Sullivan (12 June 2001). "Canada Medical Association Journal 12 June 2001; 164 (12)". CMAJ. Cmaj.ca. 164 (12): 1738–1738–b. Retrieved 4 September 2013.
  64. ↑ 2000 National Sample Survey of Registered Nurses بایگانی‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine
  65. ↑ ۶۵٫۰ ۶۵٫۱ O'Lynn, Chad E.; Tranbarger, Russell E. (2006). Men in Nursing: History, Challenges, and Opportunities. Springer Publishing Company. p. 225. ISBN 978-0-8261-0349-9.
  66. ↑ "Annual Equality and Diversity Profile, NMC 2015–2016" (PDF).
  67. ↑ "Men in Nursing Occupations" (PDF). Census.gov. American Community Survey. February 2013. Archived from the original (PDF) on 13 July 2017. Retrieved 6 October 2015.
  68. ↑ Weber, Janet (2014). Nurses' handbook of health assessment. Philadelphia: Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins Health. ISBN 978-1-4511-4282-2.
  69. ↑ ۶۹٫۰ ۶۹٫۱ "Nursing | The SAGE Encyclopedia of Economics and Society - Credo Reference". search.credoreference.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-18.
  70. ↑ Han, Xinxin; Pittman, Patricia; Barnow, Burt (2021-09-09). "Alternative Approaches to Ensuring Adequate Nurse Staffing". Medical Care. 59 (Suppl 5): S463–S470. doi:10.1097/mlr.0000000000001614. ISSN 0025-7079. PMC 8428863. PMID 34524244.
  71. ↑ "The NHS is going to trial a gig economy app for nurses". Wired UK (به انگلیسی). ISSN 1357-0978. Retrieved 2024-01-24.
  72. ↑ Boswell & Cannon 2014, p. 30–31.
  73. ↑ Watson 2021, From Oral Tradition to Written Scholarship.
  74. ↑ Manhart Barrett 2017, p. 129.
  75. ↑ Manhart Barrett 2002, p. 51.
  76. ↑ ۷۶٫۰ ۷۶٫۱ Mulhall 1998, p. 4.
  77. ↑ Boswell & Cannon 2014, pp. 3–4.
  78. ↑ Taylor, C. R. , Lillis, C. , LeMone, P. , Lynn, P. (2011) Fundamentals of nursing: The art and science of nursing care. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, page 735-736.
  79. ↑ "RCN factsheet on nurse prescribing in the UK". rcn.org.uk. Archived from the original on 4 May 2020. Retrieved 20 July 2019.
  80. ↑ ۸۰٫۰ ۸۰٫۱ "nursing | History, Education, & Practices | Britannica". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2022-03-07.
  81. ↑ ۸۱٫۰ ۸۱٫۱ Taylor, C. R. , Lillis, C. , LeMone, P. , Lynn, P. (2011) Fundamentals of nursing: The art and science of nursing care. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, page 468.
  82. ↑ Smith, Jackie A.; Zsohar, Helen (October 2013). "Patient-education tips for new nurses". Nursing2022 (به انگلیسی). 43 (10): 1–3. doi:10.1097/01.NURSE.0000434224.51627.8a. ISSN 0360-4039. PMID 24045809.
  83. ↑ "Nursing | The SAGE Encyclopedia of Economics and Society - Credo Reference". search.credoreference.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-03-31.
  84. ↑ Draper Elaine; LaDou Joseph; Tennenhouse Dan J (2011). "Occupational Health Nursing and the Quest for Professional Authority". New Solutions. 21 (1): 57–88. Bibcode:2011NewSo..21...57D. doi:10.2190/ns.21.1.i. PMID 21411426. S2CID 207317324.
  85. ↑ Schneider, John. "Healthcare advocacy experts aid workers." Miami Herald 31 August 2010
  86. ↑ Buchanan, J. (2002). "Global nursing shortages". BMJ. 324 (7340): 751–2. doi:10.1136/bmj.324.7340.751. PMC 1122695. PMID 11923146.
  87. ↑ ۸۷٫۰ ۸۷٫۱ ۸۷٫۲ Roberts, Rashaun; Grubb, Paula L.; Grosch, James W. (25 June 2012). "Alleviating Job Stress in Nurses". Medscape. Medscape and NIOSH.
  88. ↑ "Safe Patient Handling and Mobility (SPHM) | NIOSH | CDC". www.cdc.gov (به انگلیسی). 2023-04-17. Retrieved 2024-04-16.
  89. ↑ Morse, Tim; Fekieta, Renee; Rubenstein, Harriet; Warren, Nick; Alexander, Darryl; Wawzyniecki, Patricia (2008-05-29). ""Doing the Heavy Lifting: Health Care Workers Take Back Their Backs"". NEW SOLUTIONS: A Journal of Environmental and Occupational Health Policy (به انگلیسی). 18 (2): 207–219. Bibcode:2008NewSo..18..207M. doi:10.2190/ns.18.2.j. ISSN 1048-2911. PMID 18511397.
  90. ↑ Aslam, Imran; Davis, Scott A.; Feldman, Steven R.; Martin, Willis E. (June 2015). "A Review of Patient Lifting Interventions to Reduce Health Care Worker Injuries". Workplace Health & Safety (به انگلیسی). 63 (6): 267–275. doi:10.1177/2165079915580038. ISSN 2165-0799. PMID 26135600.
  91. ↑ Waters, Thomas R. (2007). "For CE Credit: When Is It Safe to Manually Lift a Patient?". The American Journal of Nursing. 107 (8): 53–59. doi:10.1097/01.NAJ.0000282296.18688.b1. ISSN 0002-936X. JSTOR 29746479. PMID 17667392.
  92. ↑ Hartley, Dan; Ridenour, Marilyn (12 August 2013). "Free On-line Violence Prevention Training for Nurses". National Institute for Occupational Safety and Health. Retrieved 15 January 2015.
  93. ↑ Wade, Mara R. (2014-01-01), "Gender Matters: Discourses of Violence in Early Modern Literature and the Arts", Gender Matters, BRILL, pp. 5–15, doi:10.1163/9789401210232_002, ISBN 9789401210232
  94. ↑ "Sexual Harassment in the Workplace". Work Places Respond. September 2021.
  95. ↑ Faghihi, Mitra; Farshad, Aliasghar; Abhari, Maryam Biglari; Azadi, Nammamali; Mansourian, Morteza (2021-05-19). "The components of workplace violence against nurses from the perspective of women working in a hospital in Tehran: a qualitative study". BMC Women's Health. 21 (1): 209. doi:10.1186/s12905-021-01342-0. ISSN 1472-6874. PMC 8136170. PMID 34011330.
  96. ↑ ۹۶٫۰ ۹۶٫۱ ۹۶٫۲ Zhang, Liuyi; Wang, Anni; Xie, Xia; Zhou, Yanhong; Li, Jing; Yang, Lijun; Zhang, Jingping (July 2017). "Workplace violence against nurses: A cross-sectional study". International Journal of Nursing Studies. 72: 8–14. doi:10.1016/j.ijnurstu.2017.04.002. ISSN 0020-7489. PMID 28412581.
  97. ↑ ۹۷٫۰ ۹۷٫۱ Alkorashy, Hanan A. Ezzat; Al Moalad, Fawziah Bakheet (June 2016). "Workplace violence against nursing staff in a Saudi university hospital". International Nursing Review (به انگلیسی). 63 (2): 226–232. doi:10.1111/inr.12242. PMID 26830364.
  98. ↑ Vrablik, Marie C; Chipman, Anne K; Rosenman, Elizabeth D; Simcox, Nancy J; Huynh, Ly; Moore, Megan; Fernandez, Rosemarie (August 2019). "Identification of processes that mediate the impact of workplace violence on emergency department healthcare workers in the USA: results from a qualitative study". BMJ Open. 9 (8): e031781. doi:10.1136/bmjopen-2019-031781. ISSN 2044-6055. PMC 6720251. PMID 31462490.
  99. ↑ Gilhooly, Rob (17 June 2012). "Exoskeletons await in work/care closet". The Japan Times. Retrieved 21 August 2013.
  100. ↑ Dawson, A. P.; McLennan, S. N.; Schiller, S. D.; Jull, G. A.; Hodges, P. W.; Stewart, S. (2007). "Interventions to prevent back pain and back injury in nurses: A systematic review". Occupational and Environmental Medicine. 64 (10): 642–650. doi:10.1136/oem.2006.030643. PMC 2078392. PMID 17522134.

کتاب‌ها[ویرایش]

  • Alligood, Martha Raile, ed. (2010). Nursing Theory: Utilization & Application (4th ed.). St. Louis: Mosby/Elsevier. ISBN 978-0-323-05640-3.
  • Balzer-Riley, Julia W. (2012). Communication in Nursing (7th ed.). St. Louis, Mo.: Mosby/Elsevier. ISBN 978-0-323-08334-8.
  • Boswell, Carol; Cannon, Sharon, eds. (2014). Introduction to Nursing Research: Incorporating Evidence-based Practice (3rd ed.). Burlington, MA: Jones & Bartlett Learning. ISBN 978-1-4496-8196-8.
  • Eliopoulos, Charlotte (2010). Gerontological Nursing (7th ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 978-0-7817-5344-9. OCLC 265657164.
  • Joyce Newman, Giger, ed. (2017). Transcultural Nursing: Assessment & Intervention (به eng) (7th ed.). St. Louis, Missouri: Mosby/Elsevier. ISBN 978-0-323-39992-0.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (link)
  • Muñoz, Cora C.; Luckmann, Joan (2005). Transcultural Communication in Nursing (2nd ed.). Clifton Park, NY: Thomson/Delmar Learning. ISBN 978-0-7668-4877-1.

مقالات[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پرستاری&oldid=39570950»