وحدت موجود

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

وحدت موجود، تجلی خلقت در وحدت سنخی وجود و موجود، وحدت متکامل است.

وحدت سنخی[ویرایش]

مراد از وجود واحد، حقیقت وجود یعنی حقیقت طارد عدم است که واحد است به وحدت انبساطی و سنخی، و مقصود از موجود، واجد آن سنخ و حقیقت است، و منظور از وحدت موجود وحدت سنخی است، نه وحدت شخصی.[۱]

وحدت وجود و موجود[ویرایش]

ابن عربی از جمله کسانی است که به جد، طرفدار نظریه وحدت وجود و موجود است. توجیه وی از این مسئله این است که مقصود از وحدت وجود، وحدت فردی و شخصی است و منظور از موجود، واجد حقیقت هستی.[۲][۳][۴]

منابع[ویرایش]

  1. محسن جهانگیری، محیی الدین ابن عربی چهره برجسته عرفان اسلامی، انتشارات دانشگاه تهران - تهران، چاپ: چهارم، 1375.
  2. از خداجویی تا خداخویی در اشعار شمس مغربی، محمد رضا اسعد، مهدی رضا کمالی بانیانی، رضوان درخشیده، عرفان اسلامی تابستان 1396 - شماره 52
  3. درآمدی بر تصوف و عرفان اسلامی، چیتیک، ویلیام، ترجمه: جلیل پروین، تهران، پژوهشکده امام خمینی
  4. جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، 1366 ه‍. ش