نخجوانی تناسخی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یکی از منطق دانان قرن هفتم،نجم ادین احمدبن ابی بکر بن محمد نخجوانی تناسخی است.

نخجوانی باب‌المنطق را نگاشته‌است. گویا این کتاب همان تعلیقات و انتقادات او بر ارشادات ابن سینا باشد.

از جمله تصانیف او زبده النقض و لباب الکشف است که در آن بر ابن سینا تاخته‌است. ابن کمونه در التقاط الاعتراضات به او پاسخ گفته‌است. سمرقندی در شرح القسطاس می‌گوید: امام نجم الدین نخجوانی بر شکل نخستین چهارضرب، بر دومی نیز چهار ضرب، بر سومی شش ضرب و بر چهارمی هفت ضرب افزوده‌است.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. تبصره. صص. ۱۴ و ۱۵.
  • جمعی از نویسندگان زیر نظر دکتر محمد فنایی اشکوری (۱۳۹۲). درآمدی بر تاریخ فلسفه اسلامی (جلد دوم). سمت. صص. ۱۳۵. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۵۳۰-۹۵۰-۱.