ماتریکس (زیست‌شناسی)
ماتریکس (انگلیسی: Matrix) در زیست‌شناسی، ماده یا بافتی همگن است که در فضای درونی سیتوپلاسم و ساختارهای درونی سلول‌های یوکاریوتی قرار دارد.
ساختار بافت‌های همبند یک ماتریس برون‌یاخته‌ای است. ناخن و انگشتان از ماتریس رشد می‌کنند. ماتریس در بافت‌های گوناگون پیوندی یافت می‌شود. ماتریکس عموماً به عنوان ساختار ژله مانند به جای سیتوپلاسم در بافت پیوندی استفاده می‌شود.[۱]
ماتریکس‌ها در سیتوپلاسم، میتوکندری، هسته سلول و سایر ساختارهای سلولی وجود دارد. ماتریس سیتوپلاسم (ماده اصلی آن هیالوپلاسم است) یک سیستم کلوئیدی پیچیده از پروتئین‌ها، اسیدهای نوکلئیک و پلی‌ساکاریدها است که قادر به تبدیل شدن از حالت مایع به ژله‌ای و برعکس است که می‌تواند در تشکیل غشای سلول و (ریزلوله) میکروتوبول‌ها شرکت کند. این ماده عمدتاً از پروتئین‌ها و آنزیم‌ها (۲۵-۲۰٪ پروتئین‌های سلولی، آنزیم‌های گلیکولیز، بازهای نیتروژن، اسیدهای آمینه، لیپیدها، متابولیسم قندها) تشکیل شده است. ماتریس ساختارهای سلولی را به یک کل پیوند می‌دهد، از فعل و انفعالات شیمیایی آن‌ها، انتقال نوکلئوتیدها، اسیدهای چرب، قندها، تبادل یونی و تجمع مواد ذخیره سازی اطمینان حاصل می‌کند. ماتریس میتوکندری یک توده نیمه مایع ژلاتینی با ساختار ریز متشکل از حدود ۵۰٪ پروتئین و حاوی DNA و ریبوزوم‌های میتوکندری است. برعکس، در میتوکندری با تعداد زیادی آبریزش ضعیف توسعه یافته است.
منابع[ویرایش]
- ↑ Biology Eighth Edition Campbell, Reece, Urry, Cain, Wasserman, Minorsky, Jackson
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Matrix (biology)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۲۱.
 | این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |