فنون نفوذ
در جنگ، فنون نفوذ شامل نیروهای مستقل کمکی پیاده نظام است که در طی آن نیروها به مناطق پشت دشمن می روند و با عبور از نقاط قوت خط مقدم دشمن، تا از حمله نیروهای دشمن پیگیری با سلاح های سنگین تر جدا می کنند. سربازان برای شناسایی نقاط ضعف دشمن و انتخاب مسیرها، اهداف ، لحظات و روشهای حمله ابتکار عمل می کنند. این امر به تجربه و مهارت بالایی احتیاج دارد و می تواند با تجهیزات و سلاح های ویژه ای تکمیل شود تا گزینه های نبرد موضعی بیشتری در اختیار آنها قرار گیرد.[۱][۲]
اشکال مختلف این تاکتیک های پیاده نظام توسط تیراندازها و نظام غیر کلاسیک از دوران باستان مورد استفاده قرار می گرفت، اما فقط به عنوان یک تاکتیک دفاعی یا ثانویه. تعیین پیروزی در میدان جنگ توسط دست آمد مبارزه با شوک تاکتیک با پیاده نظام سنگین یا سواره نظام سنگین ، به طور معمول شارژ یکهو در برابر نیروی اولیه از حریف است. در زمان جنگ اوایل جنگ مدرن ، قدرت آتش دفاعی این تاکتیک را بیش از پیش هزینه کرد. هنگامی که جنگ سنگر در اوج جنگ جهانی اول به اوج خود رسید، بیشترین حملات با شکست‌های کامل همراه بود. حمله از ترنچ‌ها توسط گروههای کوچکی از سربازان باتجربه، استفاده از مخفیکاری و پوشش معمولاً بکار رفته و غالباً موفق بود ، اما اینها نتوانستند به پیروزی قاطع دست یابند.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ The Handbook Of The SAS And Elite Forces. How The Professionals Fight And Win. Edited by Jon E. Lewis. p.287-Tactics And Techniques, Landings And Raids On Enemy Territory. Robinson Publishing Ltd 1997. ISBN 1-85487-675-9
- ↑ Graf Eberhard von Schwerin: Königlich preußisches Sturm-Bataillon Nr 5 (Rohr); Sporn, Zeulenroda (Thuringia) 1939, 166 pages
- ↑ Langley, Andrew (2009). The hundred days offensive : the Allies' push to win World War I. Minneapolis, Minnesota: Compass Point Books. p. 33. ISBN 978-0756538583.