شعر کودک و نوجوان در ایران که در آغاز دهه شصت از رشد نسبتا خوبی برخوردار بود، در سال های اخیر به ورطه تکرار افتاده است و از شاعران نامدار این شعر دیگر است . این گونه شعری چنان در حیطههای زبانی، تخیل و موسیقی منحصر به فرد شده است که به جرات می توان آن را موج پنجم شعر ایران نامید. موج اول تا چهارم عبارتند از: سبک خراسانی، سبک عراقی، سبک هندی و شعر نیمایی.
تعریف اول : شعری است که با زبان و تخیل و درک و هیجان کودکان و نوجوانان تناسب داشته باشد. در یک جمله این که قابل فهم برای این گروههای سنی باشد. با این تعریف حیطه شعر کودک نسبت به شعر بزرگسال محدودتر می شود.
تعریف دوم : اما عده ای معتقدند که شعر کودک شعری است که کودکان آن را می فهمند و بزرگسالان نیز از آن لذت می برند . با این تعریف گستره شعر کودک از شعر بزرگسال بیشتر خواهد بود.
اولینها (از دهه سی): پیش از انقلاب بذر شعر کودک و نوجوان ایران را کسانی مثل عباس یمینی شریف، جبار باغچه بان و محمود کیانوش پاشیدند . اما تا سالها این حوزه مسکوت ماند. شاید بتوان محمود کیانوش را پدر شعر کودک و نوجوان ایران دانست.
پیروان (از دهه شصت): بعد از انقلاب ایران کسانی مثل رحماندوست و جعفر ابراهیمی و ... دوباره شعر کودک و نوجوان ایران را زنده کردند.
کوشندگان (از دهه هفتاد): بعد از این گروه جوانانی پای در عرصه شعر کودک و نوجوان گذاشتند که باعث رشد و شکوفایی این نهال شدند.