سوخو-۱۵

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سوخو -۱۵
کاربری هواپیمای رهگیر
تولیدکننده سوخو
نخستین پرواز ۳۰ می ۱۹۶۲
معرفی‌شده در ۱۹۶۵
بازنشستگی ۱۹۹۶ (اوکراین)
وضعیت بازنشسته
کاربر اصلی نیروی دفاع هوایی شوروی
نیروی هوایی روسیه
نیروی هوایی اوکراین
ساخته‌شده ۱۹۶۵-۱۹۷۹
تعداد ساخته‌شده ۱۲۹۰

سوخو -۱۵ (روسی: Сухой Су-15) (نام اختصاص داده شده ناتو: Flagon) یک هواپیمای رهگیر مافوق صوت جت دو موتوره بود، که در اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی و در سال ۱۹۶۵ ساخته شده و تا دهه ۱۹۹۰ کماکان در خدمت باقی ماند.[۱] سوخو-۱۵ برای جایگزینی هواپیماهای سوخو-۱۱ و سوخو-۹ طراحی شد که با معرفی بمب افکن های استراتژیک جدیدتر و توانمندتر ناتو در حال منسوخ شدن بودند.

تاریخچه عملیاتی[ویرایش]

سوخو-۱۵ در سالهای میانی دهه ۶۰ تا میانه دهه ۸۰ در کنار میگ-۲۵ ستون فقرات رهگیرهای شوروی را تشکیل می‌دادند. سوخو-۱۵ بیشتر برای رهگیری اهداف کندتر مانند بمب‌افکن بی-۵۲ و هواپیمای جاسوسی یو-۲ بکار می‌رفت و رهگیری اهداف سریع‌تر را به میگ-۲۵ واگذار می‌کرد. هدف قرار دادن پرواز شماره ۰۰۷ هواپیمایی کره جنوبی به دلیل تشخیص به عنوان هواپیمای جاسوسی ایالات متحده که به کشته شدن تمام سرنشین‌ها و خدمه منجر شد از جمله رویدادهای مهم در پرونده عملیاتی این رهگیر است. سوخو-۱۵ در دهه ۹۰ میلادی به تدریج با جنگنده‌های پیشرفته‌تر سوخو-۲۷ و میگ-۳۱ جایگزین شد.

کاربران[ویرایش]

شوروی
 روسیه
  • نیروی هوایی روسیه تمامی هواپیماها از خدمت خط مقدم در سال ۱۹۹۴ خارج شدند،[۲] اما ممکن است برخی از آنها در انبار ذخیره جنگ اضطراری باقی مانده باشند.
 اوکراین

مشخصات (سوخو-۱۵ تی ام)[ویرایش]

طرح سه نمای جنگنده سوخو-۱۵.

داده‌ها از Wilson[۳] airwar.ru,[۴] Gordon[۵]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۱
  • طول: ۱۹٫۵۶ متر (۶۴ فوت ۲ اینچ)
  • پهنای بال: ۹٫۴۳ متر (۳۰ فوت ۱۱ اینچ)
  • ارتفاع: ۴٫۸۴ متر (۱۵ فوت ۱۱ اینچ)
  • مساحت بال‌ها: ۳۶٫۶ متر مربع (۳۹۴ فوت مربع)
  • وزن خالی: ۱۰٬۷۶۰ کیلوگرم (۲۳٬۷۲۲ پوند)
  • وزن ناخالص: ۱۷٬۲۰۰ کیلوگرم (۳۷٬۹۲۰ پوند)
  • بیشترین وزن برخاست: ۱۷٬۹۰۰ کیلوگرم (۳۹٬۴۶۳ پوند)
  • پیشرانه هواگرد: ۲ عدد موتور توربوجت با پس سوز تومانسکی آر-۱۳اف-۳۰۰،‏ ۴۰٫۲۱ کیلونیوتن (۹٬۰۴۰ پوند-نیرو) در هر موتور dry, ۷۰ کیلونیوتن (۱۶٬۰۰۰ پوند-نیرو) با پس‌سوز

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۲٬۲۳۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۳۸۶ مایل بر ساعت؛ ۱٬۲۰۴ گره) با ۲ موشک هوابه‌هوا K-8 یا ۲ موشک هوا به هوا R-60 در ۱۲٬۰۰۰ متر (۳۹٬۰۰۰ فوت)
  • بیشینه سرعت: ماخ ۲٫۱
  • بُرد: ۱٬۳۸۰ کیلومتر (۸۵۷ مایل؛ ۷۴۵ مایل دریایی)
  • بُرد رزمی: ۷۲۵ کیلومتر (۴۵۰ مایل؛ ۳۹۱ مایل دریایی)
  • برد معبر: ۱٬۷۰۰ کیلومتر (۱٬۰۵۶ مایل؛ ۹۱۸ مایل دریایی)
  • حداكثر ارتفاع: ۱۸٬۱۰۰ متر (۵۹٬۴۰۰ فوت)
  • حد شتاب جی: +۶٫۵
  • نرخ صعود: ۲۲۸ متر بر ثانیه (۴۴٬۹۰۰ فوت بر دقیقه)
  • بارگیری بال: ۵۵۵ کیلوگرم بر متر مربع (۱۱۴ پوند بر فوت مربع)

جنگ‌افزار

Avionics

  • رادار: «تایفون-ام»
    • گستره شناسایی:
      • اهداف در ارتفاع بالا: ۷۰ کیلومتر
      • اهداف در ارتفاع پائین: ۱۵ کیلومتر
    • گستره قفل راداری:
      • اهداف در ارتفاع بالا: ۴۵ کیلومتر
      • اهداف در ارتفاع پائین: ۱۰ کیلومتر
    • گستره زاویه ای:
      • عمودی: +۳۰°/-۱۰°
      • افقی: +/- ۷۰°

جستارهای وابسته[ویرایش]

توسعه مرتبط

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

فهرست‌های مرتبط

منابع[ویرایش]

  1. "Сухой Су-15". www.airwar.ru.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ "Су-15". sukhoi.org. Archived from the original on 29 October 2017. Retrieved 28 October 2017.
  3. Wilson, Stewart. Combat Aircraft since 1945. Fyshwick, Australia: Aerospace Publications, 2000. p.  129. شابک ‎۱−۸۷۵۶۷۱−۵۰−۱.
  4. "Сухой Су-15ТМ". www.airwar.ru.
  5. Gordon, Yefim (2004). Sukhoi Interceptors. MIDLAND. pp. 76–77, 98–105. ISBN 1-85780-180-6.
کتابشناسی

پیوند به بیرون[ویرایش]