سندرم ورنر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سندرم ورنر (به انگلیسی: Werner syndrome) که به عنوان «پیری زودرس بزرگسالان» نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ژنتیکی نادر است که منجر به پیرشدن سریع‌تر از حد عادی افراد می‌شود. این سندرم در ایالات متحده آمریکا از هر ۲۰۰ هزار نفر بر یک تن اثر گذاشته‌است. این بیماری در اواخر دههٔ دوم عمر با خاکستری شدن رنگ موها بروز می‌کند. به دنبال آن، تغییرات پوستی، خشونت صدا، آب مروارید، زخم‌های پوستی و دیابت تا سن ۲۴ سالگی رخ می‌دهد. افراد مبتلا به این اختلال، از بیماری‌های مرتبط با سن از جمله دیابت نوع دو، تصلب شرایین، پوکی استخوان و سرطان رنج می‌برند و اکثراً در اواخر دهه ۴۰ یا اوایل دهه ۵۰ سالگی زندگی‌شان می‌میرند.[۱][۲][۳]

سندرم ورنر
سندرم ورنر یک اختلال ژنتیکی است که منجر به پیرشدن سریع‌تر از حد عادی افراد می‌شود.
تخصصغدد درون‌ریز و متابولیسم ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
پیشنت پلاسسندرم ورنر

منابع[ویرایش]

  1. «سندرم ورنر با تظاهر اسکلرودرمی در اعضاء یک خانواده». مگ ایران.
  2. «کشف یک عامل ژنتیکی پیری زودهنگام». ایسنا.
  3. James, William; Berger, Timothy; Elston, Dirk (2005). Andrews' Diseases of the Skin: Clinical Dermatology. (10th ed.). Saunders. شابک ‎۰−۷۲۱۶−۲۹۲۱−۰.