سطح انتقال-ثبات
در طراحی مدار دیجیتال، سطح انتقال-ثَبات (RTL) (به انگلیسی: Register-transfer level) یک انتزاع طراحی است که یک مدار دیجیتال هماهنگ را از نظر جریان سیگنال‌های دیجیتال (داده) بین ثبات‌های سخت‌افزاری و عملیات منطقی انجام شده روی آن سیگنال‌ها مدل می‌کند.
انتزاع سطح انتقال-ثبات در زبان‌های توصیف سخت‌افزار (HDL) مانند وریلوگ و وی‌اچ‌دی‌ال برای ایجاد بازنمایش‌های سطح-بالا از یک مدار استفاده می‌شود که از آن می‌توان بازنمایش‌های سطح-پایین‌تر و درنهایت سیم‌بندی واقعی را استخراج کرد. طراحی در سطح RTL یک روش معمول در طراحی دیجیتال نوین است.[۱]
برخلاف طراحی کامپایلر نرم‌افزاری، که در آن سطح انتقال-ثبات یک بازنمایش میانجی و در پایین‌ترین سطح، سطح RTL ورودی معمولی است که طراحان مدار روی آن کار می‌کنند. در واقع، در ترکیب مدار، گاهی اوقات از یک زبان میانجی بین بازنمایش سطح انتقال-ثبات ورودی و نت‌لیست هدف استفاده می‌شود. برخلاف نت‌لیست، ساختارهایی مانند سلول‌ها، توابع و ثبات‌های چندبیتی در دسترس هستند.[۲] به عنوان مثال می‌توان به FIRRTL و RTLIL اشاره کرد.
مدل‌سازی سطح-تراکنش سطح بالاتری از طراحی سامانه الکترونیکی است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- مسیرداده
- خودکارش طراحی الکترونیکی (EDA)
- سطح-سامانه الکترونیکی
- ماشین حالت-محدود با مسیرداده
- طراحی مدار مجتمع
- مدار هماهنگ
- ماشین حالت الگوریتمی
تخمین توان[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Frank Vahid (2010). Digital Design with RTL Design, Verilog and VHDL (2nd ed.). John Wiley and Sons. p. 247. ISBN 978-0-470-53108-2.
- ↑ Yosys Manual (RTLIL)