سراج‌الدین علی خان آرزو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سراج‌الدین علی خان آرزو
زادهٔ۱۶۸۷
آگره
درگذشت۲۶ ژانویهٔ ۱۷۵۶
لکهنو

سراج‌الدین علی خان (زادهٔ ۱۶۸۷ – ۲۶ ژانویهٔ ۱۷۵۶) که با تخلص آرزو هم شناخته می‌شود، شاعر و فرهنگ‌نویس اهل دهلی در دربار گورکانی بود.[۱] نوشته‌های او عمدتاً به زبان فارسی بود امّا ۱۲۷ رباعی به زبان اردو هم نگاشته‌است. او دایی میر تقی میر بود؛ همچنین استادِ او و میرزا محمد رفیع سودا، میرزا مظهر جان‌جانان و نجم‌الدین‌شاه مبارک‌ابرو بود.

آرزو در آگره زاده شد؛ او فرزند میرزا حسام‌الدین بود که در دربار اورنگ‌زیب چندین مقام عالی داشت. آرزو به فارسی و عربی را از کودکی آموخت و علاوه‌بر آنها اردو و سانسکریت هم می‌دانست.[۲]

او نوشتن را از ۱۴ سالگی آغاز کرد و در سال ۱۷۱۹ به دهلی رفت. آناندرام مخلص او را به آصف جاه معرّفی کرد. او نیز به او شغلی درخور داد. آرزو در خانه‌اش مجالس شعرخوانی و مشاعره برگزار می‌کرد که شاعران زیادی مانند میر تقی میر را به خود جذب کرد. در سال ۱۷۵۴، او به لکهنو و سپس ایودیا که شهر جد پدریش بود رفت. سرانجام ۱۷۵۶ میلادی، مطابق با ۱۱۶۹ قمری، در لکهنو درگذشت و در وکیل‌پورای دهلی دفن شد.[۲]

آثار[ویرایش]

آثار آرزو عبارت هستند از:[۲]

  1. مجمع النفایس - تذکرہ شعرای زبان فارسی در شبه قارہ ھند۔
  2. مثمر - نخستین کتاب فارسی دربارۀ زبان‌شناسی و علم‌اللغه است.
  3. سراج‌الغت - فرهنگی فارسی که در آن ارتباط فارسی و سانسکریت بحث شده‌است.
  4. چراغ هدایت - فرهنگی از اصطلاحات و واژگانی که شعر شعرای فارسی به کار رفته‌است.
  5. دیوان غزل و قصیده‌ها
  6. دیوان آثار شیرازی
  7. مهبلات عظمی - رساله‌ای در نوای گفتار
  8. عطیه کبری - رساله‌ای در نوای گفتار
  9. معیارالافکار - رساله‌ای در دستور زبان
  10. پبام شوق - مجموعهٔ نامه‌ها
  11. جوش و خروش - مثنوی
  12. مهر و ماه
  13. عبرت فسانه
  14. گوکا ری کیال - شعری بلند در وصف آمدن بهار و جشن هولی

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Braj B. Kachru; Yamuna Kachru; S. N. Sridhar (27 March 2008). Language in South Asia. Cambridge University Press. p. 106. ISBN 978-0-521-78141-1.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Abida Samiuddin (2007). Encyclopaedic Dictionary of Urdu Literature. Global Vision Publishing Ho. p. 75. ISBN 978-81-8220-191-0.