جام بین قاره‌ای ۱۹۷۷
| |||||||
| در مجموع | |||||||
| بازی رفت | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| تاریخ | ۲۱ مارس ۱۹۷۸ | ||||||
| محل برگزاری | لا بومبونرا، بوئنوس آیرس | ||||||
| داور | نیکولا میلانوف دودین (بلغارستان) | ||||||
| تماشاگران | ۶۰،۰۰۰ | ||||||
| بازی برگشت | |||||||
| |||||||
| تاریخ | ۱ اوت ۱۹۷۸ | ||||||
| محل برگزاری | ورزشگاه ویلد پارک, کارلسروهه | ||||||
| داور | روکه سرولو (اروگوئه) | ||||||
| تماشاگران | ۳۸،۰۰۰ | ||||||
جام بین قاره‌ای ۱۹۷۷ هفدهمین دوره از جام بین قاره‌ای فوتبال بود که بین باشگاه بروسیا مونشن گلادباخ، نایب قهرمان جام باشگاه‌های اروپا ۷۷–۱۹۷۶، و باشگاه بوکا جونیورز، قهرمان جام لیبرتادورس ۱۹۷۷ برگزار شد.[۱]
تیم‌ها[ویرایش]
| تیم | نحوه صعود | حضور قبلی |
|---|---|---|
 بروسیا مونشن گلادباخ
|
نایب قهرمان جام باشگاه‌های اروپا ۷۷–۱۹۷۶ | اولین بار |
 بوکا جونیورز
|
قهرمان جام لیبرتادورس ۱۹۷۷ | اولین بار |
پیش زمینه[ویرایش]
از آنجایی که لیورپول از شرکت در مسابقه خودداری کرد، بروسیا مونشن گلادباخ تیمی بود که برای بازی در این جام منصوب شد. به دلیل مشکلات برنامه‌ریزی، جام تا سال ۱۹۷۸ برگزار نشد و بازی برگشت بیش از چهار ماه پس از اولین بازی در بوئنوس آیرس برگزار شد.
پیش از آن، بروسیا مونشن گلادباخ سه بار متوالی (۷۷-۱۹۷۴) بوندس‌لیگا را با بازیکنان برجسته‌ای مانند برتی فوگتس و آلن سیمونسن که در سال ۱۹۷۷ برنده توپ طلا شده بودند، برده بود.
به عنوان بخشی از آماده سازی برای این بازی، مدیر بوکا جونیورز، خوان کارلوس لورنزو، یکی از دوستان خود را به کمپ تمرینی بروسیا (که به دلیل دانش زبان آلمانی خود را به عنوان یک روزنامه نگار محلی تظاهر می‌کرد) فرستاد تا تیم را در عمل تماشا کند. فرستاده سپس گزارش مفصلی در مورد بازیکنان بروسیا، ویژگی‌های فنی و مهارت‌های آنها در زمین برای لورنزو ارسال کرد.[۲]
بازی رفت[ویرایش]
اولین بازی در لا بومبونرا برگزار شد و بوکا جونیورز با گل ارنستو ماسترانجلو جلو افتاد، اما مونشن گلادباخ دو گل به ثمر رساند و با نتیجه ۲–۱ پیش افتاد تا اینکه خورخه ریبولزی برای بوکا جونیورز گلزنی کرد و نتیجه نهایی بازی ۲–۲ شد.[۳][۴]
جزئیات بازی[ویرایش]
| بوکا جونیورز | ۲–۲ | بروسیا مونشن گلادباخ |
|---|---|---|
|
گزارش |
        بوکا جونیورز
|
    بروسیا مونشن‌گلادباخ
|
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
بازی برگشت[ویرایش]
در ماه اکتبر، بوکا جونیورز برای انجام بازی برگشت به آلمان سفر کرد، در حالی که رسانه‌ها در مورد پیروزی تیم آرژانتینی در آنجا تردید داشتند. از آنجایی که استادیوم بروسیا در حال بازسازی بود، مسابقه در ورزشگاه ویلد پارک برگزار شد، که به دلیل اینکه در آن زمان ورزشگاه با بهترین نور در سراسر آلمان بود، قابل توجه بود.[۲]
خوان کارلوس لورنزو، سرمربی بوکا جونیورز، با جایگزین کردن خوزه لوئیس تزاره جوان بجای فرانچسکو سا، همه را شگفت‌‌زده کرد. او همچنین سه بازیکن تهاجمی (که منجر به ترکیب ۴–۳–۳ شد) را در ترکیب قرار داد، چیزی که در آن زمان‌ها نادر بود.
طرح طراحی شده توسط لورنزو یک حرکت درست بود زیرا بوکا جونیورز سه گل برای پیروزی ۳–۰ در پایان نیمه اول به ثمر رساند.[۵] با این وجود، در ۱۵ دقیقه ابتدایی بازی، بروسیا بسیار بهتر از بوکا جونیورز بازی کرد، اما تیم آلمانی علیرغم تسلط بر رقیب نتوانست در بازی گلی به ثمر برساند.[۲]
یکی از بازیکنان کلیدی این دیدار، داریو فلمن بود که یک گل نیز به ثمر رساند. فلمن که در آن زمان به صورت قرضی از والنسیا بود، در اولین بازی در لا بومبونرا شرکت نکرده بود، اما آلبرتو آرماندو او را متقاعد کرد که بازی برگشت را انجام دهد. فلمن یک پاس دقیق به ارنستو ماسترنجلو داد تا گل دوم مسابقه را به ثمر برساند.[۲]
در پایان بازی، اودو لاتک، مدیر بروسیا اظهار داشت که "بوکا جونیورز تیمی بالغ‌تر و باهوش‌تر از ما بود".[۲]
جزئیات بازی[ویرایش]
| بروسیا مونشن گلادباخ | ۰–۳ | بوکا جونیورز |
|---|---|---|
| گزارش |
|
بروسیا مونشن‌گلادباخ
|
  بوکا جونیورز
|
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
پس از بازی[ویرایش]
پیروزی بوکا جونیورز در سراسر آرژانتین مورد تحسین قرار گرفت، حتی هواداران باشگاه‌های رقیب. این اولین عنوان بین قاره‌ای برای این باشگاه و سومین عنوان برای پنج باشگاه بزرگ آرژانتین پس از پیروزی‌های راسینگ و ایندپندینته به ترتیب در سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ بود.
پس از بازگشت از آلمان، بازیکنان بوکا جونیورز مستقیماً به باشگاه رفتند، بنابراین مجبور شدند در مسابقات متروپولیتانو با نیولز اولد بویز بازی کنند، که در نهایت کیلمس برنده آن شد.
| « | هیچ کس به برد ما اعتقاد نداشت. من یک دستیار برای جاسوسی در پیش فصل بروسیا فرستادم و این به من کمک کرد تا نتیجه‌گیری کنم. می‌دانستم که بازی در برابر آنها سخت خواهد بود و باید یک تیم سریع را در زمین بازی قرار دهم | » |
—خوان کارلوس لورنزو | ||
منابع[ویرایش]
- ↑ «Intercontinental Club Cup 1977». www.rsssf.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۲-۲۱.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Rodríguez, Marcelo (2018-07-20). "EL PRIMER BOCA CAMPEÓN DEL MUNDO | HISTORIA". PAGINA12 (به اسپانیایی). Retrieved 2022-12-21.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ اوت ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۲۲.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ اوت ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۲۲.
- ↑ "A 40 años del día que Boca conquistó la cima del mundo por primera vez". LA NACION (به اسپانیایی). 2018-08-01. Retrieved 2022-12-21.