تیره زنگنه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زنگنه طایفه ایی از جانکی گرمسیر از باب کیان ارثی شاخه چهارلنگ از ایل بختیاری می‌باشد.[۱]

زنگنه
مناطق با جمعیت چشمگیر
 ایران: ساکن در [ایران، عراق، جمهوری آذربایجان]
زبان‌ها
کرد و بختیاری
دین
شیعه ، زرتشت

زنگنه یک ایل بزرگ است که هم در مناطق کرد نشین هم در مناطق بختیاری ها تیره های مختلفی دارد و در زمان نادرشاه افشار عده ای از زنگنه ها به خوزستان آمدند به عنوان حکم رانی و ماموریت حسینعلی خان زنگنه حالکم بهبهان و کهکلویه و بویر احمد و هم به زبان کوردی و بختیازی سخن میگویند

— رضا زنگنه، از سند های قدیمی

طایفه زنگنه از ایل چهارلنگ کیان ارثی می‌باشند که به زبان لری بختیاری صحبت می‌کنند.[۲][۳]

وجه تسمیه[ویرایش]

نام این تیره در برخی منابع به صورت زنگند (زنگوند) ذکر شده ممکن است به علت شباهت نام برخی این تیره را با ایل زنگنه اشتباه بگیرند.[۴]

طایفه زنگنه چهارلنگ شامل تش‌های زیر می‌شود:

۱ آقایی

۲ هزاروند

۳ عباسوند

۴ فرهادوند

۵ اوموند

۶ تدویی

۷ گیجوند

۸گلابوند

۹ سلماوند

۸ شرفوند

۹ گراوند

منابع[ویرایش]

  1. «طوایف جانکی». ویکی شیعه. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۱۸.
  2. «جانکی | دائرةالمعارف بزرگ اسلامی | مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی». www.cgie.org.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۱۸.
  3. «جانکی دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۱۸.
  4. «معنی زنگنه - لغت‌نامه دهخدا». پرسش و پاسخ تخصصی لام تا کام. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۱۸.