بهاروند
طایفه بـَهاروند یکی از طوایف مهم لر و جزو ایل دیرکوند در جنوب خرمآباد است.[۱][۱][۲] گستره سکونتگاه این طایفه از جنوب خرمآباد یعنی دشت کرگاه تا دزفول در شمال استان خوزستان میباشد.[۱][۲]
تاریخ[ویرایش]
در دهه ۱۸۳۰ میلادی با وجود رهبری خوب بهاروندها یکی از قدرتمندترین ایل لرستان بود.[۱] در دومین آمار رزمآرا جمعیت این ایل را بالغ بر ۴۸۵۰ خانوار ذکر کردهاست اما چون در زمان رزمآرا طایفه رشنو وابسته به ایل بزرگ بهاروند بودهاست و رزمآرا آنها را جزء بهاروند به حساب آوردهاست، با کم کردن حدود یک هزار خانوار رشنو، جمعیت بهاروندها حدود ۲۰۰۰۰ نفر بودهاست.[۲]
وجه تسمیه نام[ویرایش]
بهاروند، از نام بهار، نیای دوازدهم و بانی طایفه مشتق شدهاست.[۲][۳] پسوند «وند» نشانه پیوند نسبی و بانی آن است. بهاروند به کسانی گفته میشود که از نسل بهار بودهاند اما در طول تاریخ افرادی از سایر ایلات به این طایفه ملحق شدهاند.[۲]
ساختار طایفه ای[ویرایش]
طایفه بهاروند از دو تیره مرادعلیوند و کردعلیوند تشکیل شده؛ نام این دو تیره از نام پسران بهار، یعنی مرالی (مرادعلی) و کُردَلی (کرد علی) تشکیل شدهاست. این دو نفر حدود ۳۵۰ سال پیش میزیستهاند. شعبهٔ کردعلیوند حدود یک قرن پیش جدا شده و به صورت طایفه مستقل درآمده است. اکنون نام مراد علیوند هم رایج نیست بلکه اخلاف او به بهاروند معروف شدهاند، ولی نام کردعلیوندها تغییر نکردهاست.
●تیره مرادعلیوند:
۱ امان الله
۲ باوک
۳متسی
۴ جافر
۵ ولی
۶ شیرولی وند
۷ گنجلی وند
۸ داوید وند
۹ کهزادوند
۱۰ کوگانی
۱۱ شیخ
۱۲ بووه
۱۳ کرنوکر
۱۴ نوکرامرا
۱۵ کوشکی
۱۶ چوتاشی
●تیره کردعلیوند: این طایفه که خود را از نسل بهار میدانستند، از ۷ شاخه اصلی تشکیل میشد:
۱ ممیرزا
۲ ممجو
۳ بهروم
۴ شاپور
۵ شیری
۶ صفر
۷ نظرعلی وند
گروههایی مانند بهزاد، گوشهای، دلفان، رشنو، نوکر امرا، پَمه حر، چوتاشی، سالی، بازگیر، مکی و گلهدار نیز به این طایفه پیوسته بودند.[۴]
جستارهای مرتبط[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «BAHĀRVAND». Encyclopædia Iranica. ۱۵ دسامبر ۱۹۸۸. دریافتشده در ۷ مارس ۲۰۱۵.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ «ایل بهاروند». دانشنامه جهان اسلام. دریافتشده در ۲۶ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ بهاروند، سکندر (۱۳۹۳). قوم لر. تهران: آگاه.
- ↑ اماناللهی بهاروند، سکندر. قوم لر. آگاه، تهران: ۱۳۹۳