ببر بنگال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ببر بنگال
بنگالی: বাঘ
هندی: बाघ
ببر بنگال در پارک ملی بنرگاتا
وضعیت حفاظت
رده‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: گوشت‌خواران
تیره: گربه‌سانان
زیرخانواده: پلنگیان
سرده: پلنگ‌مانندها
گونه: ببر
زیرگونه: Panthera tigris tigris
نام سه‌بخشی
Panthera tigris tigris
Pocock, 1929

ببر بنگال (Panthera tigris tigris) یکی از زیرگونه‌های ببر است که بیشتر در هند و بنگلادش یافته می‌شود. همچنین می‌توان آن‌ها را در نپال، پاکستان، بوتان، میانمار و تبت جنوبی یافت. به‌طور سنتی، پس از ببر سیبری دومین زیرگونهٔ بزرگ (از نظر اندازه) در نظر گرفته می‌شوند، هرچند ببرهای بنگال شمالی اغلب بزرگ‌تر از ببرهای سیبری هستند. تاکنون سنگین‌ترین ببرهای بنگال که به منظور پژوهش در نپال گرفته شدند، از ببرهایی که به تازگی در سیبری گرفته شده‌اند سنگین‌تر بوده‌اند. ببرهای بنگال زمانی در خطر انقراض قرار داشتند اما جریمه شکار آن‌ها افزایش یافت و تعداد آن‌ها افزایش پیدا کرد و از خطر نجات یافتند.

ویژگی‌های فیزیکی و طول عمر[ویرایش]

ببرهای بنگال در طبیعت به صورت میانگین ۸ تا ۱۰ سال عمر می‌کنند اندازه سر و بدن این حیوان ۵ تا ۶ پا برآورد شده و دم آن‌ها حدود ۲ تا ۳ فوت است وزن ببرهای بنگال از ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم متغیر است[۱]


زیست‌گاه و رفتار[ویرایش]

ببر بنگال

ببرهای بنگال اکثرا در هند زندگی می‌کنند. آن‌ها رایج‌ترین زیرگونه ببر هستند و تقریبا نیمی از ببرهای وحشی موجود از زیرگونه ببر بنگال هستند. ببرها به تنهایی زندگی می‌کنند و برای دور نگه داشتن رقبای خود مناطق وسیعی را به شکل تهاجمی مشخص می‌کنند. آن‌ها شکارچیان شبانه قدرتمندی هستند که مسافت‌های طولانی را برای به دست آوردن گاومیش، گوزن، خوک وحشی، و سایر پستانداران بزرگ طی می‌کنند. رنگ پوست متمایز آن‌ها در استتار کردن به ببرها کمک می‌کند به‌طوری که هیچ دو ببر خطوط مشابهی ندارند. آن‌ها با کمین و جهش سریع و به‌موقع به قربانیان حمله می‌کنند و یک ببر گرسنه می‌تواند تا ۶۰ پوند در طول یک شب گوشت بخورند؛ البته معمولا کمتر از این مقدار وعده غذایی آن‌هاست.

بیشتر ببرها برخلاف شهرتشام از انسان دوری می‌کنند، با این حال تعداد کمی از ببرهای بنگال طی شرایطی ممکن است بسیار خطرناک باشند.

ماده‌ببرها ۲ تا ۶ توله به دنیا می‌آورند که معمولا بدون کمک یا با کمک کم نرها، آن‌ها را پرورش می‌دهند. توله‌ها تا ۱۸ ماهگی نمی‌توانند شکار کنند و آن‌ها به‌طور میانگین ۲ یا ۳ سال پیش مادرشان می‌مانند تا اینکه برای یافتن قلمرو پراکنده شوند[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Bengal Tiger | National Geographic". Animals (به انگلیسی). 2010-09-10. Retrieved 2023-06-21.
  2. "Bengal Tiger | National Geographic". Animals (به انگلیسی). 2010-09-10. Retrieved 2023-06-21.
  • ویکی‌پدیای انگلیسی