انعطافپذیری مفصل
به دامنه حرکتی پیرامون یک مفصل، انعطافپذیری میگویند.
انواع انعطافپذیری[ویرایش]
چند نوع انعطافپذیری اساسی وجود دارد: انعطافپذیری فعال و انعطافپذیری غیرفعال. برای دستیابی به انعطافپذیری مطلوب در یک مفصل معین، اغلب تلفیقی از حرکات انعطافپذیری فعال و غیرفعال استفاده میشوند.[۱]
انعطافپذیری فعال[ویرایش]
انعطافپذیری فعال به شرایطی گفته میشود که در آن، ماهیچهها پیرامون یک مفصل منقبض میشوند و یک عضو را به حرکت درمیآورند. انعطافپذیری فعال میتواند به دو صورت پویا و ایستا باشد.
پویا[ویرایش]
حرکات انعطافپذیری فعال از نوع پویا، باعث انقباض عضلانی سریع و قوی میشود انجام چنین حرکاتی توصیه نمیشود.
ایستا[ویرایش]
انعطافپذیری فعال از نوع ایستا، انقباضهای مداوم و آهسته را موجب میشود.
انعطافپذیری غیرفعال[ویرایش]
انعطافپذیری غیرفعال به شرایطی گفته میشود که در آن، یک نیروی خارجی، یک اندام را به حرکت درمیآورد تا به نقطه نهایی حرکت خود برسد.[۲]
عوامل محدود کننده انعطافپذیری[ویرایش]
- ساختار استخوانی.
- اندازه ماهیچههای پیرامون مفصل.
- بافت پیوندی موجود در مفاصل.
- قدرت ماهیچهها و بافتهای پیوندی احاطهکننده مفصل.
منابع[ویرایش]
- ↑ Blakey (1994), p. 9.
- ↑ Holt, Laurence E. (2008). Flexibility : a concise guide to conditioning, performance enhancement, injury prevention, and rehabilitation. Pelham, Thomas W., Holt, Jason. Totowa, N.J.: Humana Press. ISBN 9781603271059. OCLC 501802731.