یک سرچشمه
Unus mundus (لاتین به معنای "یک جهان") مفهومی زیربنایی از فلسفه، الهیات و کیمیاگری غرب است، از یک واقعیت یکپارچه اولیه که همه چیز از آن سرچشمه میگیرد.
سرچشمه هستی[ویرایش]
این اصطلاح را میتوان در اسکولاستیک قرون وسطی ردیابی کرد، اگرچه خود این مفهوم حداقل به تمثیل افلاطون از غار برمیگردد.[۱]
این ایده در قرن بیستم توسط روانکاو سوئیسی کارل گوستاو یونگ رایج شد، اگرچه این اصطلاح را میتوان به دانشمندانی مانند Duns Scotus[۲] نسبت داد و در قرن شانزدهم توسط گرهارد دورن مورد استفاده قرار گرفت.
یونگ و پائولی[ویرایش]
یونگ، همراه با فیزیکدان ولفگانگ پائولی، این امکان را بررسی کرد که مفاهیم کهن الگوها و همزمانی او ممکن است با unus mundus مرتبط باشد - کهن الگو بیانگر unus mundus است. همزمانی، یا «تصادف معنادار»، که با این واقعیت امکانپذیر میشود که هم ناظر و هم پدیده متصل، در نهایت از یک منبع، یعنی unus mundus سرچشمه میگیرند.[۳]
با این حال، یونگ مراقب بود که ماهیت آزمایشی و موقت چنین کاوشهایی را در یک ایده واحد از واقعیت بیان کند.[۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]
- یونگ، سی جی، (۱۹۳۴–۱۹۵۴). کهن الگوها و ناخودآگاه جمعی. (۱۹۸۱ ویرایش دوم. مجموعه آثار جلد ۹ قسمت ۱)، پرینستون، نیوجرسی: Bollingen.شابک ۰−۶۹۱−۰۱۸۳۳−۲شابک 0-691-01833-2.
- یونگ، سی جی (۱۹۵۵–۵۶). از "The Conjunction", Mysterium Coniunctionis، مجموعه آثار، چهاردهم، نیوجرسی: انتشارات دانشگاه پرینستون.