کاندیداهای هزار امید
کاندیداهای هزار امید Bin Umut Adayları | |
|---|---|
| بنیان‌گذاری | ۲۰۰۷ |
| پیشین | حزب دموکراتیک خلق (۲۰۰۲) |
| پسین | بلوک کار، دموکراسی و آزادی (۲۰۱۱) |
| مرام سیاسی | سوسیالیسم حقوق اقلیت‌ها ملی‌گرایی کردی |
| رنگ رسمی | ارغوانی |
| شعار | Türkiye'ye bir sözümüz var برای ترکیه پیمان بسته‌ایم |
| احزاب عضو ائتلاف | |
| وبگاه | |
کاندیداهای هزار امید (به ترکی: Bin Umut Adayları) یک ائتلاف انتخاباتی بود که در تدارک برای انتخابات سراسری ترکیه در سال ۲۰۰۷ بین چهار حزب چپ‌گرا شکل گرفت. این ائتلاف با معرفی نامزدهایی از احزاب مشارکت‌کننده به عنوان نامزد مستقل با هدف عبور از حد نصاب انتخاباتی ۱۰ درصد که برای کسب کرسی در مجلس ملی کبیر ترکیه ضروری است در رقابت‌های انتخاباتی شرکت کرد. نامزدهای ائتلاف کاندیداهای هزار امید در مجموع ۱،۳۳۴،۵۱۸ رأی و ۲۲ کرسی در انتخابات به دست آوردند.[۱]
حزب جامعهٔ دموکراتیک که از حقوق کردها حمایت می‌کرد، حزب آزادی و همبستگی با گرایش سوسیالیسم لیبرترین، حزب کار و حزب دموکراسی سوسیالیستی در نبود چشم‌اندازی واقع‌گرایانه برای به دست آوردن نمایندگانی در پارلمان به دلیل حد نصاب ۱۰ درصدی به یکدیگر پیوستند و تصمیم گرفتند که نامزدهای‌شان را در ائتلافی مشترک معرفی کنند و از این رو ائتلاف هزار امید را به وجود آوردند.[۲] این ائتلاف اعلام کرد که نامزدهایش افرادی را شامل می‌شود که می‌توانند مطالبهٔ احزاب چپ را به سطح عمومی بکشانند و از حمایت سایر نامزدهای جناح چپی برخوردار بشوند که بخشی از ائتلاف احزاب چهارگانه نیستند.[۳] ائتلاف هزار امید ۶۵ نامزد را در ۴۰ استان معرفی کرد.[۴] حزب کار و حزب آزادی و همبستگی در بقیهٔ ۴۱ استان نامزدهای خودشان را معرفی کردند اما آرایی بسیار کم‌تر از حد نصاب انتخاباتی ۱۰ درصدی به دست آوردند.
ائتلاف کاندیداهای هزار امید همچنین در حمایت از حقوق اقلیت‌ها کمپینی را با عنوان کردها خواهان صلح هستند به راه انداخت. بخش‌هایی از جامعه همچون جامعهٔ ال‌جی‌بی‌تی که ائتلاف اعلام کرده‌بود که تحت تبعیض و سرکوب قرار دارند نقش مهمی در کمپین انتخاباتی ائتلاف بازی کردند. منتقدان ائتلاف هزار امید را به دلیل حضور حزب جامع دموکراتیک که بزرگترین حزب در میان احزاب چهارگانه بود به ملی‌گرایی کردی منسوب کردند.[۵]
چهار سال بعد ائتلاف مشابه دیگری با عنوان کار، دموکراسی و آزادی در تدارک برای انتخابات سراسری سال ۲۰۱۱ شکل گرفت.
عملکرد در انتخابات[ویرایش]
نتایج[ویرایش]
| عملکرد ائتلاف کاندیداهای هزار امید در انتخابات سراسری ۲۰۰۷ | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| احزاب مشارکت‌کننده | تعداد آرا | تعداد کرسی | نقشه | ||||||
| حزب | رهبر | نامزدها | آرا | درصد | نوسان | منتخب | کرسی ± | ||
| حزب جامعه دموکراتیک | احمد ترک | ۶۵ | ۱،۳۳۴،۵۱۸ | ۳/۸۱% |  ۲/۴۲% |
۲۲ از ۵۵۰ |
 ۲۲ |
| |
| حزب آزادی و همبستگی | افق اوراس | ||||||||
| حزب دموکراسی سوسیالیستی | آکین بیردال | ||||||||
| حزب کار | عبدالله لونت توزل | ||||||||
- این جدول تنها آرای به دست آمده توسط کاندیدهای هزار امید را نشان می‌دهد که در ۴۰ استان فعالیت کرده‌اند. در بقیهٔ ۴۱ استان دیگر ترکیه، حزب آزادی و همبستگی و حزب کار نامزدهای خودشان را معرفی کرده‌اند. آرایی که این احزاب در استان‌های دیگری کسب کرده‌اند که بخشی از ائتلاف کاندیداهای هزار امید نبوده در این جدول نشان داده نشده‌است.
- نوسان و تغییر کرسی‌ها با عملکرد حزب جامعه دموکراتیک در انتخابات سراسری ۲۰۰۲ مقایسه شده‌است.
- استان‌هایی که ائتلاف کاندیداهای هزار امید در آن پیروز شده‌اند با رنگ بنفش در نقشه نشان داده‌شده‌اند.
اعضای منتخب[ویرایش]
۲۲ نفر از مجموع ۶۵ کاندیدای ائتلاف انتخاب شدند. در استان‌های تونج‌ایلی، دیاربکر، موش، ایغدیر، حکاری و شرناق مجموع آرای ترکیبی به دست‌آمده توسط کاندیداهای هزار امید بالاتر از هر حزب دیگر بود. نتایج تغییر مهمی را در چرخش رأی‌دهندگان به سمت حزب عدالت و توسعه (آ.ک.پ) نشان می‌داد که در منطقهٔ کردستان ترکیه در جنوب شرقی این کشور که محل پیروزی حزب دموکراتیک خلق در انتخابات سال ۲۰۰۲ بود، آرای بسیاری را به دست آورده‌بود. تنها ۲ نفر از ۲۲ کاندیدای منتخب هزار امید از استان‌هایی غیر از منطقهٔ جنوب شرقی بودند. آن دو تن افق اوراس و صباحت تونجل بودند که از به ترتیب از حوزهٔانتخاباتی یکم و سوم استانبول انتخاب شدند. جدول زیر توزیع اعضای احزاب جامعهٔ دموکراتیک، دموکراسی سوسیالیستی، کارگر و آزادی و همبستگی را در میان ۲۲ نامزد منتخب نشان می‌دهد.
| حزب | رهبر | منتخب | |
|---|---|---|---|
| حزب جامعه دموکراتیک | احمد ترک | ۲۰ از ۲۲
| |
| حزب دموکراسی سوسیالیستی | آکین بیردال | ۱ از ۲۲
| |
| حزب آزادی و همبستگی | افق اوراس | ۱ از ۲۲
| |
| حزب کار | عبدالله لونت توزل | ۰ از ۲۲
| |
| مجموع ائتلاف کاندیداهای هزار امید | ۲۲ از ۵۵۰
| ||
فهرست کامل اعضای منتخب تحت عنوان هزار امید به شرح زیر است:
آرایی که توسط احزاب مشارکت‌کننده در دیگر مناطق به دست آمد[ویرایش]
حزب کار و حزب آزادی و همبستگی هر دو به صورت حزبی نامزدهایی را در حوزه‌های انتخابیه‌ای که ائتلاف کاندیداهای هزار امید فهرستی معرفی نکرده‌بودند معرفی کردند. سهم این احزاب از کل آرا در این مناطق به صورت زیر بوده‌است:
| حزب | تعداد آرا | تعداد کرسی | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| آرا | درصد | نوسان | منتخب | کرسی ± | ||
| حزب آزادی و همبستگی | ۵۲,۰۵۵ |
۰/۱۵% |
۰/۱۹% |
۰ |
 ۰ | |
| حزب کار | ۲۶,۲۹۲ |
۰/۰۸% |
۰/۰۸% |
۰ |
۰ | |
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ روزنامۀ ملیت: د.ت.پ آرای خود را در سنگرهایش از دست داد (به ترکی)، نوشته‌شده در ۳۱ ژوئیۀ ۲۰۰۷؛ بازدید در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۱.
- ↑ Marlies Casier; Joost Jongerden (2011). Nationalisms and Politics in Turkey: Political Islam, Kemalism and the Kurdish Issue. Routledge. pp. 134–135. ISBN 978-0-203-84706-0.
- ↑ اطلاعات ترکی: کاندیداهای هزار امید (به ترکی)، آرشیوشده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۵، بازدید در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۱.
- ↑ سندیکا: ائتلاف کاندیداهای هزار امید برای ورود به انتخابات به صورت مستقل اعلام شد (به ترکی)، نوشته‌شده در ۲ ژوئن ۲۰۰۷؛ بازدید در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۱.
- ↑ بیانت: غسل تعمید د.ت.پ با آتش (به انگلیسی)، نوشتۀ گونش مراد تزجور، نوشته‌شده در ۲۲ ژوئیۀ ۲۰۰۷؛ بازدید در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۱.