پیش‌نویس:هنر شیشه ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فنجان شیشه ای رومی از قبری در Emona ( لیوبلیانای کنونی)

هنر شیشه ای به اثار هنری گفته می شود که به طور قابل ملاحظه ای از شیشه ساخته شده باشند. طیف این آثار از کار های بزرگ ، نصب بروی دیوار ها و پنجره ها تا شیشه های هنری ساخته شده در استودیو ها و کارخانه ها مانند جواهرات شیشه ای است


در مصر و آشور هنر شیشه ای به عنوان یک کالای زینتی و کاربردی توسعه پیدا کرد. دمش شیشه در قرن اول قبل از میلاد مسیح اختراع شد و در شیشه های رومی به شدت تاثیرگذار بود که از موارد پیشرفته آن می توان به شیشه قفسی در بازار لوکس اشاره کرد.

شیشه های اسلامی یکی از پیچیده ترین هنر های اوایل قرون وسطی بودند سپس سازندگان کلیسا های بزرگ گوتیک و نورمن در اروپا هنر شیشه ای را به وسیله استفاده از شیشه های رنگی به عنوان یک عضو مهم معماری به پله ی دیگری رساندند.

شیشه های از مورانو در در شهر ونیز (که به عنوان شیشه های ونیزی هم شناخته می شوند.) حاصل صد ها سال اصلاح و نوآوری است.

مورانو هنوز نیز محل تولد هنر شیشه ای مدرن است.

مجسمه دیل چیهولی ، باغ کیو ، لندن

سه تکنیک اصلی تزئینی سنتی که در قرن های اخیر بر روی قطعات شکل گرفته به جز گرما کاری استفاده می شود، شیشه میناکاری شده، شیشه حکاکی شده و شیشه برش است. دو مورد اول بسیار باستانی هستند، اما سومی یک اختراع انگلیسی در سال 1730 است. از اواخر قرن نوزدهم تکنیک های دیگری نیز اضافه شده است.

در ابتدای قرن نوزدهم اوج جنبش هنر شیشه ای قدیمی بود در حالی که دمنده های شیشه ای کارخانه با دمیدن مکانیکی بطری و شیشه پنجره پیوسته جایگزین می شدند. آتلیه های بزرگی مانند تیفانی، لالیک، داوم، گال، مدارس کورنینگ در ایالت نیویورک ، و استوبن گلس ورکز هنر شیشه را به سطوح جدیدی رساندند.

ظروف شیشه ای[ویرایش]

19th-century glass from Persia, The Hague Municipal Museum
شیشه قرن نوزدهمی از ایران ، موزه شهرداری لاهه

برخی از اولین و کاربردی ترین آثار هنر شیشه ای ، ظروف شیشه ای بودند. جام ها و پارچ ها بدلیل توسعه یافتگی دمیدن شیشه به عنوان یک شکل هنری ، محبوب بودند. بسیاری از روشهای اولیه حکاکی، رنگآمیزی و شکلدهی شیشه بر روی این ظروف تراشیده شد. به عنوان مثال، تکنیک millefiori حداقل به رم برمی گردد. اخیراً از شیشه سربی یا شیشه کریستالی برای ساختن ظروفی استفاده می شد که هنگام ضربه زدن مانند زنگ به صدا در می آمدند.

در قرن بیستم شیشه های تولید انبوه مانند ظروف هنری شیشه ای بعضی اوقات به عنوان شیشه کارخانه شناخته می شدند

معماری شیشه ای[ویرایش]

شیشه های رنگی[ویرایش]

با شروع قرون وسطی شیشه بیشتر تولید می شد و همچنین به عنوان پنجره ساختمان های استفاده می شد. شیشه های رنگی در کلیسا ها و ساختمان های دولتی عادی شدند.

نماهای شیشه ای و شیشه های ساختاری[ویرایش]

اختراع شیشه صفحه ای و فرآیند بسمر امکان استفاده از شیشه در بخش های بزرگتر، تحمل بارهای ساختاری بیشتر و تولید در مقیاس های بزرگتر را فراهم کرد. نمونه بارز آن قصر کریستال در سال 1851 بود، یکی از اولین ساختمان هایی که از شیشه به عنوان مصالح ساختاری اولیه استفاده کرد.

در قرن بیستم ، شیشه برای میزها و تاقچه ها ، دیوار های داخلی و حتی برای کف نیز استفاده شده است.

مجسمه های شیشه ای[ویرایش]

مجسمه تیمو سارپانوا . سارپانوا و شیشه‌کاری ایتالا تکنیک‌های جدیدی را در هنر شیشه در قرن بیستم کشف کردند.

برخی از شناخته شده ترین مجسمه های شیشه ای، مجسمه ها یا آثار یادبودی هستند که توسط هنرمندان لیویو سگوسو، کارن لامونته، و استانیسلاو لیبنسکی و یاروسلاوا بریچتووا خلق شده اند. نمونه دیگر "شیء" 1960 رنه روبیچک است، یک قطعه دمیده و داغ کار شده 52.2 سانتی متری (20.6 اینچ) [۱]که در نمایشگاه "طراحی در عصر ناملایمات" در موزه شیشه کورنینگ در سال 2005 به نمایش درآمد. [۲]یک برج شیشه ای صفحه ای تراشیده شده و چسبانده شده توسط هنری ریچاردسون به عنوان یادبود قربانیان حملات تروریستی 11 سپتامبر در کانکتیکات عمل می کند. [۳]در سال 2021، هنرمند Guillaume Bottazzi یک مجسمه شیشه ای به ارتفاع سه متر بر روی “Domaine des Diamants Blancs”، در گسترش باغ Mallet-Stevens که در مجاورت ویلا Cavrois قرار دارد، خلق کرد.[۴]

مثال هایی از مجسمه های شیشه ای در قرن بیست و یکم توسط هنرمندان اشاره شده:

در اوایل قرن بیستم، بیشترین تولید شیشه در کارخانه ها اتفاق افتاد. حتی شیشه دمنده های فردی که طرح های شخصی خود را می سازند نیز کار خود را در آن ساختمان های بزرگ مشترک انجام می دهند. ایده "شیشه هنری"، آثار تزئینی کوچک ساخته شده از هنر، اغلب با طرح ها یا اشیاء داخل آن، شکوفا شد. قطعاتی که در دوره های تولید کوچک تولید می شوند، مانند مجسمه های لامپ استانیسلاو بریچتا، عموماً شیشه هنری نامیده می شوند. در دهه ۱۹۷۰، طراحیهای خوبی برای کورههای کوچکتر وجود داشت و در ایالات متحده، این امر باعث جنبش "شیشه استودیویی" شیشهگران شد که شیشههای خود را در خارج از کارخانهها، اغلب در استودیوهای خودشان، منفجر میکردند. این مصادف بود با حرکت به سمت تولید کوچکتر از سبک های خاص. این جنبش به سایر نقاط جهان نیز گسترش یافت. نمونه هایی از شیشه های استودیویی قرن بیستم:

پیاده روی در آب اثر پل هوسبرگ

با ترکیب بسیاری از تکنیک های فوق، اما تمرکز بر هنر نشان داده شده در شیشه به جای شکل آن، پانل ها یا دیوارهای شیشه ای می توانند به اندازه های فوق العاده ای برسند. اینها ممکن است به صورت دیوار یا بالای دیوار نصب شوند یا از سقف آویزان شوند. پانل های بزرگ را می توان به عنوان بخشی از قطعات نصب در فضای باز یا برای استفاده داخلی یافت. نورپردازی اختصاصی اغلب بخشی از آثار هنری است.

تکنیک های مورد استفاده شامل شیشه های رنگی، کنده کاری (حکاکی چرخ، حکاکی، یا حکاکی اسید)، فراستینگ، میناکاری و تذهیب (از جمله تذهیب فرشته) است. یک هنرمند ممکن است تکنیک ها را از طریق پوشاندن یا ابریشم کردن ترکیب کند. پانل ها یا دیوارهای شیشه ای نیز ممکن است با آب جاری یا چراغ های پویا تکمیل شوند.

وزنه کاغذ شیشه ای[ویرایش]

اولین وزنه های کاغذی هنر شیشه ای به عنوان اشیاء سودمند در اواسط دهه 1800 در اروپا تولید شدند. هنرمندان مدرن این هنر را به هنرهای زیبا ارتقا داده اند. وزنه های کاغذی هنر شیشه ای، میتوانند چندین تکنیک شیشه ای را در خود جای دهند، اما رایج ترین تکنیک های یافت شده عبارتند از millefiori و lampwork هر دو تکنیکی که مدتها قبل از ظهور وزنه های کاغذی وجود داشته اند. در وزنه های کاغذی، عناصر لامپ مجسمه ای یا میلفیوری در کریستال جامد شفاف محصور شده اند و یک فرم مجسمه ای کاملاً جامد ایجاد می کنند.

در اواسط قرن بیستم علاقه دوباره به ساخت وزنه کاغذی افزایش یافت و چندین هنرمند به دنبال یادگیری مجدد این هنر بودند. در ایالات متحده، چارلز کازیون در سال 1940 شروع به تولید دکمهها، وزنههای کاغذی، جوهردانها و بطریهای دیگر با استفاده از لامپهایی با سادگی زیبا کرد. در اسکاتلند، کار پیشگام پل یسارت از دهه 1930 به بعد پیش از نسل جدیدی از هنرمندان مانند ویلیام منسون، پیتر مک دوگال، پیتر هلمز و جان دیکنز بود. انگیزه دیگری برای احیای علاقه به وزنه های کاغذی، انتشار کتاب اوانجیلین برگستروم، وزنه های کاغذی شیشه ای قدیمی، اولین کتاب از یک ژانر جدید بود.

تعدادی استودیو کوچک در اواسط قرن بیستم ظاهر شدند، به ویژه در ایالات متحده. اینها ممکن است چندین تا ده ها کارگر با سطوح مختلف مهارت داشته باشند که برای تولید "خط" متمایز خود همکاری می کنند". نمونه های قابل توجه استودیو Lundberg، Orient and Flume، Correia Art Glass، St.Clair، Lotton و Parabelle Glass هستند.[۵]

با شروع از اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۷۰، هنرمندانی چون فرانسیس ویتمور[۶]، پل استانکارد[۷]، دستیار سابقش جیم دونوفریو[۸]، کریس بوزینی[۹]، دلمو[۱۰] و دخترش دبی تارسیتانو[۱۱]، ویکتور ترابوکو [۱۲]و پسران، گوردون اسمیت[۱۳]، ریک آیوت[۱۴] و دخترش ملیسا، تیم پدر و پسر باب و ری بنفورد[۱۵]، و کن روزنفلد [۱۶]شروع به ایجاد زمینه های جدید کرد و توانست وزنه های کاغذی خوبی تولید کند که با هر چیزی که در دوره کلاسیک تولید می شد رقابت می کرد.

مد شیشه ای[ویرایش]

جواهر سازی[ویرایش]

ناقص برای شما ، لیوان بافتنی کارول میلن

اولین استفاده از شیشه در مهره ها و سایر قطعات کوچک جواهرات و تزئینات بود. مهره ها و جواهرات هنوز هم جزو رایج ترین کاربردهای شیشه در هنر هستند و می توان بدون کوره کار کرد.

بعد ها استفاده از جواهرات کاربردی مانند ساعت جیبی جزوی از فشن به حساب آمد.

پوشیدنی و مد لباس[ویرایش]

از اواخر قرن بیستم، مد شیشه ای به ایجاد لباس های سفارشی منحصر به فرد ساخته شده از شیشه های حجاری شده اشاره دارد. اینها به سفارش بدن پوشنده ساخته شده اند. آنها تا حدی یا به طور کامل از شیشه با توجه شدید به تناسب و انعطاف پذیری ساخته شده اند. نتیجه معمولاً ظریف است و برای استفاده منظم در نظر گرفته نشده است

تکنیک ها و فرآیندها[ویرایش]

مجسمه شیشه ای کوره ای " زمین متحد " اثر توماس اوربانوویچ

چندین مورد از رایج ترین تکنیک ها برای تولید هنر شیشه عبارتند از: دمیدن، ریخته گری در کوره، فیوزینگ، اسلامپ، pâté-de-verre، شعله کاری، مجسمه سازی گرم و سردکاری. کار سرد شامل کار شیشه رنگی سنتی و همچنین سایر روش های شکل دادن به شیشه در دمای اتاق است. شیشه های برش خورده با اره الماسی یا چرخ های مسی تعبیه شده با مواد ساینده کار می شود و برای ایجاد وجوه درخشان صیقلی می شود.که تکنیک مورد استفاده در ایجاد کریستال واترفورد است. [۱۷]

وزنه های کاغذی ظریف در اصل توسط کارگران ماهر در کارخانه های شیشه در اروپا و ایالات متحده در دوره کلاسیک (1845-1870) ساخته می شد از اواخر دهه 1930، تعداد کمی از هنرمندان بسیار ماهر از این فرم هنری برای بیان خود استفاده کردند و بیشتر از تکنیک های کلاسیک millefiori و لامپ کاری استفاده کردند.[۱۸]

هنر گاهی اوقات با استفاده از مواد اسیدی، سوزاننده یا ساینده در شیشه حک می شود. به طور سنتی این کار پس از دمیدن یا ریخته گری شیشه انجام می شد. در دهه 1920 یک فرآیند جدید اچ قالب اختراع شد که در آن هنر مستقیماً در قالب حک می شد به طوری که هر قطعه ریخته گری با تصویری که قبلاً روی سطح شیشه بود از قالب بیرون می آمد. این امر باعث کاهش هزینه های تولید و در ترکیب با استفاده گسترده تر از شیشه های رنگی شد که منجر به تولید ظروف شیشه ای ارزان قیمت در دهه 1930 شد که بعدها به عنوان شیشه افسردگی شناخته شد[۱۹]. از آنجایی که انواع اسیدهای مورد استفاده در این فرآیند بسیار خطرناک هستند، روش های ساینده محبوبیت پیدا کردند

شیشه بافتنی[ویرایش]

شیشه بافتنی تکنیکی است که در سال 2006 توسط هنرمند کارول میلن توسعه یافت و شامل بافندگی، ریختهگری موم گمشده، قالبسازی و ریختهگری در کوره بود. آثاری تولید می کند که بافتنی به نظر می رسند، اگرچه تماماً از شیشه ساخته شده اند.


فرآیند G3DP

چاپ روی شیشه[ویرایش]

در سال 2015، گروه Mediated Matter و Glass Lab در MIT نمونه اولیه چاپگر سه بعدی را تولید کردند که می توانست با شیشه چاپ کند، از طریق پروژه G3DP خود. این چاپگر به سازندگان اجازه می داد تا خواص نوری و ضخامت قطعات خود را تغییر دهند. اولین آثاری که آنها چاپ کردند مجموعه ای از ظروف هنری بود که در نمایشگاه زیبایی کوپر هویت در سال 2016 گنجانده شد.

ساختن الگو[ویرایش]

روشهای ساخت نقوش روی شیشه شامل چوبکاری مانند مرین، حکاکی، میناکاری، میلفیوری، شعله کاری و تذهیب است.

روش های مورد استفاده برای ترکیب عناصر شیشه و شیشه کار به اشکال نهایی شامل لامپ کاری است.

موزه ها[ویرایش]

نمایشی در کارخانه شیشه سازی کانبرا ، استرالیا

مجموعه های تاریخی هنر شیشه ای را می توان در موزه های عمومی یافت. آثار مدرن هنر شیشه ای را می توان در موزه های شیشه ای اختصاصی و موزه های هنر معاصر مشاهده کرد. اینها شامل موزه کرایسلر در نورفولک، ویرجینیا، موزه شیشه در تاکوما، موزه هنر متروپولیتن، موزه هنر تولدو، و موزه شیشه کورنینگ، در کورنینگ، نیویورک است که بزرگترین مجموعه هنر شیشه ای جهان با بیش از 45000 شی در مجموعه در خود جای داده است[۲۰]. موزه هنرهای زیبا در بوستون دارای یک مجسمه شیشه ای به ارتفاع 42.5 فوت (13.0 متر) به نام برج یخی سبز آهکی، اثر دیل چیهولی است[۲۱]. در فوریه 2000، موزه پنجره های شیشه ای رنگی اسمیت، واقع در اسکله نیروی دریایی شیکاگو، به عنوان اولین موزه در آمریکا که صرفاً به پنجره های شیشه ای رنگی اختصاص داده شده بود، افتتاح شد. این موزه دارای آثاری از لوئیس کامفورت تیفانی و جان لافارژ است و هر روز برای عموم آزاد است. [۲۲]مرکز ملی شیشه بریتانیا در شهر ساندرلند، تاین اند ویر واقع شده است.

مدل های بلاشکا[ویرایش]

  1. "René Roubícek". The Corning Museum of Glass. Archived from the original on 11 June 2011. Retrieved 13 June 2014.
  1. "René Roubícek". The Corning Museum of Glass. Archived from the original on 11 June 2011. Retrieved 13 June 2014.
  2. "Czech Glass: Design in an Age of Adversity 1945-1980". The Corning Museum of Glass. Retrieved 13 June 2014.
  3. Pelland, Dave. "9/11 Memorial, Danbury". CTMonuments.net. Retrieved 27 February 2018.
  4. "Guillaume Bottazzi: Dreamlike Spaces". 31 May 2021.
  5. Flemming, M., p 38-42
  6. Dunlop, Paul H. p354
  7. Dunlop, Paul H. p315-317
  8. Dunlop, Paul H. p 123
  9. Dunlop, Paul H. p 267
  10. Dunlop, Paul H. p 328
  11. Dunlop, Paul H. p 326
  12. Dunlop, Paul H. p 335
  13. Dunlop, Paul H. p 304
  14. Dunlop, Paul H. p 267
  15. Dunlop, Paul H. p 44 & 45
  16. Dunlop, Paul H., p275
  17. "Waterford Crystal Visitors Centre". Retrieved 2007-10-19.
  18. Dunlop, Paul H. (2009). The Dictionary of Glass Paperweights. United States: Papier Presse. ISBN 978-0-9619547-5-8.
  19. "Depression Glass". Archived from the original on 2014-12-02. Retrieved 2007-10-19.
  20. "Corning Museum of Glass". Archived from the original on 2008-01-12. Retrieved 2007-10-14.
  21. "Lime Green Icicle Tower". Museum of Fine Arts. Retrieved October 26, 2014.
  22. Smith Museum of Stained Glass Windows بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۰۱-۰۴ توسط Archive.today

"Czech Glass: Design in an Age of Adversity 1945-1980". The Corning Museum of Glass. Retrieved 13 June 2014.

  1. Pelland, Dave. "9/11 Memorial, Danbury". CTMonuments.net. Retrieved 27 February 2018.
  2. "Guillaume Bottazzi: Dreamlike Spaces". 31 May 2021.
  3. Flemming, M., p 38-42
  4. Dunlop, Paul H. p354
  5. Dunlop, Paul H. p315-317
  6. Dunlop, Paul H. p 123
  7. Dunlop, Paul H. p 267
  8. Dunlop, Paul H. p 328
  9. Dunlop, Paul H. p 326
  10. Dunlop, Paul H. p 335
  11. Dunlop, Paul H. p 304
  12. Dunlop, Paul H. p 267
  13. Dunlop, Paul H. p 44 & 45
  14. Dunlop, Paul H., p275
  15. "Waterford Crystal Visitors Centre". Retrieved 2007-10-19.
  16. Dunlop, Paul H. (2009). The Dictionary of Glass Paperweights. United States: Papier Presse. ISBN 978-0-9619547-5-8.
  17. "Depression Glass". Archived from the original on 2014-12-02. Retrieved 2007-10-19.
  18. "Corning Museum of Glass". Archived from the original on 2008-01-12. Retrieved 2007-10-14.
  19. "Lime Green Icicle Tower". Museum of Fine Arts. Retrieved October 26, 2014.
  20. Smith Museum of Stained Glass Windows بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۰۱-۰۴ توسط Archive.today
  21. "Back to Back Bay After an Absence of Ten Years". The New York Times. June 10, 1951. p. XX17.
  22. Geoffrey N. Swinney & (2008) Enchanted invertebrates: Blaschka models and other simulacra in National Museums Scotland, Historical Biology, 20:1, 39-50, DOI: 10.1080/08912960701677036 - https://dx.doi.org/10.1080/08912960701677036
  23. The Ware Collection of Blaschka Glass Models of Plants. The Harvard Museum of Natural History
  24. "The Delicate Glass Sea Creatures of Leopold and Rudolf Blaschka". September 2016.


بخشی از مجموعه گل های شیشه ای هاروارد

در میان بهترین - و مسلماً دقیقترین - نمونههای هنر شیشه، موجودات دریایی شیشهای و پسرعموهای گیاهشناسی جوانترشان گلهای شیشهای، مدلهای علمی دقیق از بیمهرگان دریایی و نمونههای گیاهی مختلف هستند که توسط لامپکاران مشهور بوهمیایی لئوپولد و رودولف بلاشکا از سال 1863 ساخته شدهاند. تا سال 1936. گل های شیشه ای مجموعه ای منحصر به فرد است که فقط برای موزه تاریخ طبیعی هاروارد ساخته شده و در آن قرار دارد، در حالی که بی مهرگان شیشه ای در مجموعه های سراسر جهان قرار دارند. با توجه به بی عیب و نقص آناتومیکی بی بدیل هر دو، بسیاری بر این باورند که بلاشکاها روشی مخفی برای لامپ کاری داشتند که هرگز آن را فاش نکردند

نمونه ای از مدل های بی مهرگان Blaschka

لئوپولد و رودولف در طول زندگی جمع آوری شده خود ده هزار مدل شیشه ای بی مهرگان دریایی به اضافه 4400 مدل گیاه شناسی که گل های شیشه ای هستند، ساختند[۱][۲]. شایعه روش های مخفی تا حدی مدیون این واقعیت است که لمس خانوادگی، همانطور که لئوپولد آن را توصیف کرد، با رودولف بدون فرزند مرد، به این معنی که هنر شیشه ای بلاشکا در اواسط قرن بیستم تولید نشد. صرف نظر از این، کار آنها امروزه الهامبخش شیشهگران است، به طوری که گلهای شیشهای یکی از محبوبترین نمایشگاهها در هاروارد است، در حالی که مدلهای بیمهرگان در همه جا به یادگار مانده و دوباره کشف میشوند.[۳][۴]

همچنین ببینید[ویرایش]

الگو:Glass formingالگو:Glass forming

منابع[ویرایش]

  1. Geoffrey N. Swinney & (2008) Enchanted invertebrates: Blaschka models and other simulacra in National Museums Scotland, Historical Biology, 20:1, 39-50, DOI: 10.1080/08912960701677036 - https://dx.doi.org/10.1080/08912960701677036
  2. "Back to Back Bay After an Absence of Ten Years". The New York Times. June 10, 1951. p. XX17.
  3. The Ware Collection of Blaschka Glass Models of Plants. The Harvard Museum of Natural History
  4. "The Delicate Glass Sea Creatures of Leopold and Rudolf Blaschka". September 2016.