پیش‌نویس:اثر قافیه بجای دلیل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اثر قافیه به بجای دلیل (rhyme-as-reason effect) یک سوگیری شناختی است که زمانی اتفاق می‌افتد که مردم اعتبار یا صدق یک استدلال را بجای شواهد منطقی بر اساس روانی زبانی آن استدلال درک کنند[۱]. به عبارت دیگر، افراد تمایل دارند بر این باور باشند که اظهارات اگر خوش آهنگ باشند یا به راحتی قابل یادسپاری باشند، دقیق‌تر و درست‌تر هستند، حتی اگر آن اظهارات فاقد پشتوانه‌ی واقعی باشند. این پدیده در حوزه های مختلفی از جمله سیاست، تبلیغات و آموزش مشاهده شده است[۲][۳]. درک اثر قافیه به بجای دلیل می تواند به ما کمک کند تا درک کنیم که چگونه زبان بر فرآیندهای تصمیم گیری ما تأثیر می گذارد و چگونه اطلاعات را ارزیابی می کنیم.

  1. van Hezewijk, René; Stam, Henderikus J. (2008-08). "Idols of the psychologist: Johannes Linschoten and the demise of phenomenological psychology in the Netherlands". History of Psychology (به انگلیسی). 11 (3): 185–207. doi:10.1037/a0012876. ISSN 1939-0610. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  2. Watson, David; Slack, Ann Keltner (1993-03-01). "General Factors of Affective Temperament and Their Relation to Job Satisfaction over Time". Organizational Behavior and Human Decision Processes (به انگلیسی). 54 (2): 181–202. doi:10.1006/obhd.1993.1009. ISSN 0749-5978.
  3. Fischer, Peter; Jonas, Eva; Frey, Dieter; Kastenmüller, Andreas (2008-03-01). "Selective exposure and decision framing: The impact of gain and loss framing on confirmatory information search after decisions". Journal of Experimental Social Psychology (به انگلیسی). 44 (2): 312–320. doi:10.1016/j.jesp.2007.06.001. ISSN 0022-1031.