ویکی‌پدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۷۲
کاروان عمر کتابی از احمد اقتداری، نویسنده و تاریخ‌نگار ایرانی است. این کتاب که در سبک خودزندگی‌نامه نوشته شده‌است، زندگی و خاطرات نویسنده را تا سن حدود هفتادسالگی در بر می‌گیرد. این کتاب به زبان فارسی نوشته شده و نخستین بار در سال ۱۳۷۲ خورشیدی، در تهران و در ۳۸۶ صفحه به چاپ رسیده‌است. اقتداری خاطراتش را در این کتاب به چهار بخش تقسیم کرده‌است که عبارت‌اند از «جوانی و نشاط زندگانی»، «خاطرات سی سال معلمی»، «خاطرات چهل سال وکالت دادگستری» و «حاصل عمر». اقتداری در شرح رویدادهای سیاسی زندگی‌اش، تنها به ذکر مناسبات خود با سیاست‌مداران و نهاد قدرت نپرداخته و مطلب را در حیطهٔ اجتماع نیز بررسی کرده‌است؛ به گونه‌ای که شرایط و زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و اقتصادی و همچنین نسبت و ارتباط خود با گروه‌های مختلف اجتماعی را مورد توجه قرار داده‌است. او همچنین ضمن تشریح اقدامات فرهنگی خود، تصویری هم از وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم لارستان ارائه داده‌است. منتقدانی که به کاروان عمر پرداخته‌اند، غالباً آن را گزارشی دقیق و گیرا از زندگی نویسنده دانسته و بیشتر به خاطرات اقتداری از ماجراهایی که در سفرهایش اتفاق افتاده‌است، توجه کرده‌اند؛ با این حال، اشعاری را که او در جای‌جای کتاب نوشته‌است، دارای معایب فنی برشمرده‌اند. عباس پرتوی مقدم در نقدی که بر این کتاب نوشته‌است، قلم صریح نویسنده را یکی از ویژگی‌های مهم کاروان عمر می‌داند و مهم‌ترین دغدغهٔ اقتداری در این کتاب را «نادیده‌گرفتن تاریخ و هویت ملی» عنوان می‌کند.