وحدت شهود (تصوف)
| بخشی از مجموعهٔ مقاله‌های |
| دین در ایران |
|---|
| مذاهب |
| مرتبط |
| دیگر |
| کتاب‌ها |
| جدول |
وحدت شهود (عربی: وحدة الشهود)، درک توحید الهی و اثبات آن، از راه کشف و شهود عرفانی است.
علم توحید[ویرایش]
اساس علم توحید و عرفان حقیقی مسئله حقیقت وجود و وحدت آن است که مبتنی بر توحید وجودی و توحید ذاتی و صفاتی و افعالی است و غایت آن فنای در حق و بقای به اوست. در تصدیق این معنای عرشی، قائلان به «وحدت شهود» بر این عقیده‌اند که چون طالب حق به این مقام رسد، همه اسماء و صفات را مستهلک در غیب ذات احدیت می‌داند و جز مشاهده ذات احدیت هیچ گونه تعینی در روح او باقی نماند و اغیار از هر جهت محو و نابود گشته و توحیدی صاف و خالص ظهور و تحقق یافته‌است و در این مرتبه و مقام است که به لسان حقیقت «یا هو یا من لیس الا هو» گوید.[۱]
تمثیل و استعاره[ویرایش]
در تمثیلهای وحدت شهود چون طالب حق به مقام شهود رسید همه اسماء و صفات خودرا مستهلک در غیب ذات احدیت می‌داند و جز مشاهده ذات احدیت هیچ گونه تعینی در روح او باقی نخواهد نماند. تمثیلهای این تفکر و نگرش عرفانی حول همین موضوع است.
پیروان معرفت «وحدت شهود»، برای بیان تجارب عرفانی خود زبان شعر و غزل و مناجات گونه را برگزیده اند.[۲][۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ وحدت وجود و وحدت شهود، مرضیه اخلاقی، حکمت سینوی پاییز و زمستان ۱۳۸۳ - شماره ۲۶ و ۲۷
- ↑ دگرگونی و نوگرایی تمثیل درنظریه وحدت وجود و وحدت شهود (با تکیه بر از آثار سنایی و فخرالدین ابراهیم عراقی)، علی اخلاقی، مریم محمودی، فصل نامهٔ تحقیقات تعلیمی و غنایی زبان و ادب فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر، شماره پیاپی: بیست و نهم پاییز ۱۳۹۵
- ↑ وحدت وجود به روایت ابن عربی و مایستر اکهارت، کاکایی، قاسم، تهران: هرمس. ۱۳۸۱
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
