هواپیمای جت چهارموتوره
جت چهارموتوره که گاهی کوادجت نیز نامیده می‌شود، هواپیمای جتی است که با چهار موتور کار می‌کند. وجود چهار موتور، باعث افزایش قدرت می‌شود و این امکان را برای چنین هواپیماهایی به‌عنوان هواپیمای مسافربری، باری و هواپیمای نظامی فراهم می‌کند. بسیاری از نخستین هواپیماهای جت دارای چهار موتور بودند که در میان آن‌ها دی هویلند کامت، نخستین هواپیمای جت تجاری جهان قرار دارد.[۱] در دهه‌های پس از معرفی، استفاده از هواپیماهای چهارموتوره، به‌تدریج به‌دلیل عوامل مختلفی از جمله تولید و عرضهٔ جت‌های دوموتوره برای پروازهای دورتر و تأکید بر بهره‌وری مصرف سوخت، کاهش یافته‌است.[۲]
وضعیت کنونی[ویرایش]
تولید نوع مسافری بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ از سال ۲۰۰۵ متوقف شد و تحویل ایرباس ای۳۴۰ به ۱۱ دستگاه در سال کاهش یافت، زیرا آن‌ها در رقابت با جت‌های دوموتورهٔ کارآمدتر و مقرون به‌صرفه‌تر روبرو بودند.[۳][۴]
.jpg)
در سال ۲۰۰۵ ایرباس ایرباس ۳۸۰ را معرفی کرد که در حال حاضر بزرگ‌ترین هواپیمای مسافربری جهان است.[۵] این هواپیما برای مسیرهایی با تقاضای بسیار بالا طراحی شده‌است و معمولاً ۵۷۵ مسافر را در دو عرشهٔ مجزا جا می‌دهد. با این‌حال، تا سال ۲۰۱۸، ایرباس تنها یک چهارم از رقم اولیهٔ پیش‌بینی شدهٔ فروش ۱٬۲۰۰ فروند را طی دو دهه انجام داده‌است.[۶] این امر را می‌توان به گرایش مدرن به استفاده از جت‌های دوموتورهٔ کوچک‌تر اما بسیار کارآمد مانند ایرباس ۳۵۰ و بوئینگ ۷۸۷ نسبت داد. بزرگ‌ترین کاربر ایرباس ۳۸۰، هواپیمایی امارات است و مرکز اصلی آن در فرودگاه بین‌المللی دبی واقع شده‌است که بسیاری از پروازهای طولانی در این فرودگاه توقف دارند. این امر باعث می‌شود که امارات بتواند صندلی‌های ایرباس ۳۸۰های خود را راحت‌تر پر کند. ایرباس اعلام کرد که تولید ایرباس ۳۸۰، در سال ۲۰۲۱ به پایان می‌رسد.
.jpg)
با ادامهٔ رشد قدرت موتور و کاهش تقاضای ظرفیت، هواپیماهای جت دوموتوره مانند بوئینگ ۷۸۷ دریم-لاینر و ایرباس ای۳۵۰ ایکس‌دابلیوبی وارد بازار هواپیماهایی شدند که در سال‌های قبل، به چهار موتور نیاز داشتند.
در پاسخ به تولید ایرباس ۳۸۰، بوئینگ نیز ۷۴۷–۸ را در سال ۲۰۱۱ به‌عنوان جانشین ۷۴۷–۴۰۰ معرفی کرد.[۷] نوع مسافری ۷۴۷–۸آی تا تاریخ ۲۰۱۸[بروزرسانی] تنها ۵۰ سفارش دریافت کرده‌است، در حالی‌که نوع باربری ۷۴۷–۸اِف با بیش از ۱۰۰ سفارش موفق تر بوده‌است.[۸] تا سال ۲۰۱۸، مدل ۷۴۷–۸اِف از نظر بُرد و توان حمل بار، بی‌رقیب است،[۹] و آن را به گزینه‌ای مناسب برای حمل بار تبدیل می‌کند.
انواع در حال تولید[ویرایش]
هواپیماهای مسافربری[ویرایش]
- بوئینگ ۷۴۷–۸ (فقط نسخهٔ باری)
- ایلیوشین ایل-۹۶ (محدود)
هواپیمایی نظامی[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Hollingham, Richard (2017-04-05). "The British airliner that changed the world". BBC Future (به انگلیسی). Retrieved 2018-10-18.
- ↑ Mutzabaugh, Ben (2017-10-09). "For airlines, two engines are better than four". USA Today. Retrieved 2018-11-08.
- ↑ "Size matters for aircraft fuel efficiency. Just not in the way that you think. | International Council on Clean Transportation". www.theicct.org (به انگلیسی). Retrieved 2018-11-09.
- ↑ "Airbus A340 Production list | Airfleets aviation". www.airfleets.net. Retrieved 2018-11-09.
- ↑ "The incredible history of the Airbus A380 superjumbo jet, which went from airline status symbol to reject in just 10 years". Business Insider (به انگلیسی). Retrieved 2018-10-18.
- ↑ "The days of the A380 look numbered". The Economist (به انگلیسی). Retrieved 2018-11-05.
- ↑ Dorman, Clive (2014-09-30). "Boeing 747-8 v Airbus A380: Is the era of the jumbo jet over?". Traveller (به انگلیسی). Retrieved 2018-10-18.
- ↑ "Boeing 747 8 Orders and Deliveries - Modern Airliners". www.modernairliners.com (به انگلیسی). Retrieved 2018-10-26.
- ↑ Aboulafia, Richard. "Last Call For Quadjets: Will Boeing 747 Outlive Airbus A380?". Forbes (به انگلیسی). Retrieved 2018-10-26.