نور الهی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در الهیات، نور الهی، حضور الهی است که به رؤیت درک می‌شود، یا به صورت استعاره بیان می‌شود.

بودیسم[ویرایش]

کتاب مقدس بودایی از بودای نور بیکران، و بی وقفه صحبت می‌کند. [۱]

مسیحیت[ویرایش]

مفسران کتاب مقدس نور را استعاره ای از حقیقت، خیر و شر، دانش و جهل می‌دانند.[۲]

ارتدکس شرقی[ویرایش]

در سنت ارتدوکس شرقی، نور الهی از طریق تعقل[۳] انسان را روشن می‌کند. در انجیل یوحنا، آیات آغازین خدا را به عنوان نور توصیف می‌کند.

کویکرها[ویرایش]

کویکرها اعتقاد به توانایی هر انسان برای تجربه نور درون دارند

هندوئیسم[ویرایش]

در آیین هندو، دیوالی - جشن نورها - جشن پیروزی نور بر تاریکی است.[۴]

سنت مت[ویرایش]

در اصطلاح سنت مت نور و صوت دو تعبیر یگانگی با خداوند هستند.[۵]

نو افلاطونی[ویرایش]

ایامبلیکوس در کتاب دربارهٔ اسرار به نور الهی و تجلی اشاره می‌کند.

دین زرتشت[ویرایش]

نور یک مفهوم اصلی در عرفان ایرانی است. ریشه اصلی آن باورهای زرتشتی است که خدای متعال را منبع نور تعریف می‌کند.

منابع[ویرایش]

  1. Watson (2016).
  2. "Light as Metaphor of Truth (Forerunner Commentary)". Bible Tools. Retrieved 2011-11-08.
  3. 'Intellect' in Glossary page 432, The Philokalia, The Complete Text Volume 4, translated by Palmer, Sherrand and Ware, published 1995 Faber and Faber.
  4. "Religions - Hinduism: Diwali". BBC. 2010-10-20. Retrieved 2011-11-08.
  5. Kirpal Singh (1999). Naam or Word. Blaine, WA: Ruhani Satsang Books. شابک ‎۰−۹۴۲۷۳۵−۹۴−۳