پرش به محتوا

می‌می‌ویریده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
می‌می‌ویریده
توپان‌ویروس
طبقه‌بندی ویروس‌ها e
Missing taxonomy template (fix): می‌می‌ویریده
زیرخانواده‌ها و سرده‌ها

می‌می‌ویریده یا می‌می‌ویروس‌ها (به انگلیسی: Mimiviridae) یک خانواده از ویروس‌ها است که آمیب و سایر پروتوزوئا به‌عنوان میزبان اصلی آن‌هاست. این خانواده به ۴ زیرخانواده تقسیم می‌شود.[۱][۲][۳][۴] ویروس‌های این خانواده اندازه‌ای بزرگ داشته و با نام ویروس‌های غول‌پیکر نیز شناخته می‌شوند.[۵]

اولین گونه از این خانواده، در سال ۲۰۰۳ کشف شد[۶] و اولین توالی کامل ژنوم آن، در سال ۲۰۰۴ منتشر شد.[۷] با این‌که می‌می‌ویروس گونهٔ کافه‌تریا (Cafeteria roenbergensis[۸] در سال ۱۹۹۵ کشف شده بود، اما میزبان این ویروس در آن زمان به اشتباه شناسایی شده و این ویروس در آن زمان، ویروس BV-PW1 نام‌گذاری شد.[۶] خانواده می‌می‌ویریده در حال حاضر به سه زیرخانواده تقسیم شده‌است.[۲][۳][۹]

ساختار[ویرایش]

فراساختار ذرات ویروسی Bodo saltans و تکثیر آن

[۱۰] ویروس‌های می‌می‌ویریده بیست‌وجهی بوده و طول دی‌ان‌ای آن‌ها حدود ۱/۲۰۰/۰۰۰ نوکلئوتید بوده و ژنوم آن‌ها دارای ۹۱۱ چارچوب خوانش باز (ORF) است.[۱]

جنس ساختار تقارن آرایش ژنومی تقسیم بندی ژنومی
می‌می‌ویروس بیست‌وجهی T = ۹۷۲–۱۱۴۱ یا T = ۱۲۰۰ (H = ۱۹ +/- ۱، K = ۱۹ +/- ۱) خطی تک‌قسمتی
ویروس Klosneuvirus بیست‌وجهی
ویروس کافه تریا بیست‌وجهی T = ۴۹۹ خطی تک‌قسمتی
ویروس توپان ویروس دم دار

جانداران میزبان ویروس[ویرایش]

آمیب اصلی‌ترین میزبان طبیعی و معمول این ویروس‌ها است.[۱]

سرده میزبان بافت هدف روش ورود به میزبان جزئیات را منتشر کنید سایت تکثیر سایت مونتاژ انتقال
می‌می‌ویروس آمیب هیچ‌یک ناشناس ناشناس ناشناس ناشناس انتشار غیرفعال
ویروس Klosneuvirus میکروزوپلانکتون هیچ‌یک ناشناس ناشناس ناشناس سیتوپلاسم انتشار غیرفعال
ویروس کافه‌تریا میکروزوپلانکتون هیچ‌یک ناشناس ناشناس ناشناس سیتوپلاسم انتشار غیرفعال

بیماری‌زایی در انسان[ویرایش]

ویروس‌های می‌می در انسان‌ها با ابتلا به سینه‌پهلو همراه هستند اما اهمیت آن‌ها در حال حاضر به‌خوبی مشخص نیست.[۱۱] تنها ویروس این خانواده که تا به امروز از انسان نمونه‌برداری شده، ویروسی موسوم به LBA 111 است.[۱۲] در انستیتو پاستور ایران، تهران، محققان با استفاده از روش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز بی‌درنگ (Realtime PCR)، و بررسی ژنوم می‌می‌ویروس تهیه‌شده از لاواژ برونکوآلوئولار (BAL) و نمونه‌های خلط یک بیمار کودک، نتیجه گرفتند که این نمونه‌ها، همسانی ۹۹ درصدی با LBA111 دارند.[۱۳] با این وجود، معرفی می‌می‌ویروس‌ها به عنوان یک بیماری عفونی در حال ظهور در انسان همچنان بحث‌برانگیز است.[۱۴][۱۵] می‌می‌ویروس‌ها همچنین در ابتلای انسان‌ها به روماتیسم مفصلی نیز نقش دارند.[۱۶]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Viral Zone". ExPASy. Retrieved 15 June 2015.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ICTV. "Virus Taxonomy: 2014 Release". Retrieved 15 June 2015.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Schulz, Frederik; Yutin, Natalya; Ivanova, Natalia N.; Ortega, Davi R.; Lee, Tae Kwon; Vierheilig, Julia; Daims, Holger; Horn, Matthias; Wagner, Michael (2017-04-07). "Giant viruses with an expanded complement of translation system components" (PDF). Science (به انگلیسی). 356 (6333): 82–85. Bibcode:2017Sci...356...82S. doi:10.1126/science.aal4657. ISSN 0036-8075. PMID 28386012., UCPMS ID: 1889607, PDF
  4. ↑ Abrahão, Jônatas; Silva, Lorena; Silva, Ludmila Santos; Khalil, Jacques Yaacoub Bou; Rodrigues, Rodrigo; Arantes, Thalita; Assis, Felipe; Boratto, Paulo; Andrade, Miguel (27 February 2018). "Tailed giant Tupanvirus possesses the most complete translational apparatus of the known virosphere". Nature Communications. 9 (1): 749. Bibcode:2018NatCo...9..749A. doi:10.1038/s41467-018-03168-1. PMC 5829246. PMID 29487281. Fig.  4 and §Discussion: "Considering that tupanviruses comprise a sister group to amoebal mimiviruses…"
  5. ↑ Bäckström D, Yutin N, Jørgensen SL, Dharamshi J, Homa F, Zaremba-Niedwiedzka K, Spang A, Wolf YI, Koonin EV, Ettema TJ (2019). "Virus genomes from deep sea sediments expand the ocean megavirome and support independent origins of viral gigantism". mBio. 10 (2): e02497-18. doi:10.1128/mBio.02497-18. PMC 6401483. PMID 30837339.PDF بایگانی‌شده در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Suzan-Monti, M; La Scola, B; Raoult, D (2006). "Genomic and evolutionary aspects of Mimivirus". Virus Res. 117 (1): 145–155. doi:10.1016/j.virusres.2005.07.011. PMID 16181700.
  7. ↑ Raoult, D.; Audic, S; Robert, C; Abergel, C; Renesto, P; Ogata, H; La Scola, B; Suzan, M; Claverie, JM (2004). "The 1.2-Megabase Genome Sequence of Mimivirus". Science. 306 (5700): 1344–50. Bibcode:2004Sci...306.1344R. doi:10.1126/science.1101485. PMID 15486256.
  8. ↑ Matthias G. Fischer; Michael J. Allen; William H. Wilson; Curtis A. Suttle (2010). "Giant virus with a remarkable complement of genes infects marine zooplankton". Proceedings of the National Academy of Sciences. 107 (45): 19508–13. Bibcode:2010PNAS..10719508F. doi:10.1073/pnas.1007615107. PMC 2984142. PMID 20974979.
  9. ↑ Colson P, Fournous G, Diene SM, Raoult D (2013). "Codon usage, amino acid usage, transfer RNA and amino-acyl-tRNA synthetases in Mimiviruses". Intervirology. 56 (6): 364–75. doi:10.1159/000354557. PMID 24157883.
  10. ↑ Deeg, C.M.; Chow, E.C.T.; Suttle, C.A. (2018). "The kinetoplastid-infecting Bodo saltans virus (BsV), a window into the most abundant giant viruses in the sea". eLife. 7: e33014. doi:10.7554/eLife.33014. PMC 5871332. PMID 29582753.
  11. ↑ Saadi H, Pagnier I, Colson P, Cherif JK, Beji M, Boughalmi M, Azza S, Armstrong N, Robert C, Fournous G, La Scola B, Raoult D (August 2013). "First isolation of Mimivirus in a patient with pneumonia". Clin. Infect. Dis. 57 (4): e127–34. doi:10.1093/cid/cit354. PMID 23709652.
  12. ↑ Yoosuf N, Pagnier I, Fournous G, Robert C, La Scola B, Raoult D, Colson P (April 2014). "Complete genome sequence of Courdo11 virus, a member of the family Mimiviridae". Virus Genes. 48 (2): 218–23. doi:10.1007/s11262-013-1016-x. PMID 24293219.
  13. ↑ Sakhaee, Fatemeh; Vaziri, Farzam; Bahramali, Golnaz; Davar Siadat, Seyed; Fateh, Abolfazl (October 2020). "Pulmonary Infection Related to Mimivirus in Patient with Primary Ciliary Dyskinesia". Emerging Infectious Diseases. 26 (10): 2524–2526. doi:10.3201/eid2610.191613. PMC 7510730. PMID 32946733.
  14. ↑ La Scola, Bernard; Marrie, Thomas J.; Auffray, Jean-Pierre; Raoult, Didier (March 2005). "Mimivirus in pneumonia patients". Emerging Infectious Diseases. 11 (3): 449–452. doi:10.3201/eid1103.040538. PMC 3298252. PMID 15757563.
  15. ↑ Saadi, Hanene; Pagnier, Isabelle; Colson, Philippe; Kanoun Cherif, Jouda; Beji, Majed; Boughalmi, Mondher; Azza, Saïd; Armstrong, Nicholas; Robert, Catherine (May 24, 2013). "First isolation of Mimivirus in a patient with pneumonia". Clinical Infectious Diseases. 57 (4): e127–e134. doi:10.1093/cid/cit354. PMID 23709652 – via Oxford Academic.
  16. ↑ Shah, N.; Hulsmeier, A. J.; Hochhold, N.; Neidhart, M.; Gay, S.; Hennet, T. (2013). "Exposure to Mimivirus Collagen Promotes Arthritis". Journal of Virology. 88 (2): 838–45. doi:10.1128/JVI.03141-13. PMC 3911627. PMID 24173233.

رده:خانواده‌های ویروس‌ها

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=می‌می‌ویریده&oldid=39230498»