میرزا آقا امامی
میرزا آقا امامی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲۶۰ خورشیدی اصفهان، ایران |
درگذشت | ۱۳۳۴ خورشیدی اصفهان، ایران |
ملیت | ایران |
سالهای فعالیت | ۱۳۰۵ تا ۱۳۲۵ خورشیدی[۱] |
شناختهشده برای | طراح و استاد هنرهای سنتی ایران و احیا کنندهٔ هنر سوخت |
میرزا آقا امامی (زاده ۱۲۶۰ هجری خورشیدی در اصفهان - درگذشته ۱۳۳۴ هجری خورشیدی در اصفهان) نقاش ایرانی و هنرمند جلدهای سوخت بود.
وی در کسوت روحانیت بود. میرزا آقا امامی در شاخههای مختلف نگارگری و نیز ساخت جلد و تابلوی سوخت فعالیت داشته است. او احیاگر هنر سوخت معرق دوره صفوی بشمار میرود و در حوزه نگارگری یا نقاشی سنتی ایرانی نیز چهرهای درخشان، با آثاری ماندگار شناخته میشود.
زندگی[ویرایش]
میرزا آقا امامی در شهر اصفهان به سال ۱۲۶۰ خورشیدی برابر هشتم ذی الحجه ۱۳۰۰ قمری به دنیا آمد.[۲] او از سلسله سادات امامی اصفهانی بود. پدرش سید محمد حسین، نقاش شیوه گل و مرغ بود و جدش میرزا نصرالله امامی نقاشباشی نام داشت که در دورهٔ ناصری، نقاشباشی عصر خود بوده است. میرزا آقا پس از مدتی به تهران رفت و در مجمعالصنایع دولتی که زیر نظر میرزا رضی صنیع همایون اداره میشد، به تحصیل پرداخت و کلیهٔ رموز و فنون علم تصویر و تذهیب را فرا گرفت. سپس رهسپار زادگاه خود شد و در آنجا، کارگاهی در سرای سنگتراشان ملک تهیه کرد و عمده آثارش را در این کارگاه مصوّر ساخت، ولی در اواخر عمر انزوا گزید و در منزل مسکونی خود، به خلق آثار هنری پرداخت.
شیوه[ویرایش]
او در چهرهپردازی و جانورسازی و گل و مرغ، نماسازی و طراحی نقوش قالی، کارهای روغنی، تذهیب و تشعیر و سایر رشتههای نقاشی سنتی مهارت داشت و هنرمندی ذوفنون بهشمار میآمد.
میرزاآقا در رشتهٔ تخصصی هنر سوخت که یکی از شیوههای بسیار دشوار تصاویر چرمی بهشمار میآید، استادی پیشرو بود و احیا کنندهٔ این هنر بهشمار میرود. به غیر از هنر سوخت، در قلمدان و جلدسازی به شیوهٔ روغنی نیز دست داشته است.
او علاوه بر هنر سوخت برای نقاشی به شیوه مینیاتور، تذهیب و تشعیر، مکتب نقاشی ایرانیسازی، گل و بوته سازی، درسازی به سبک صفوی و طراحی نقش قالیهای نفیس شهرت دارد.[۱]
آثار[ویرایش]
از آثار وی: یک جفت در روغنی که از شاهکارهای وی است، با رقم: «میرزاآقا امامی»؛ قاب آینهٔ نفیسی که به تقلید از شیوهٔ صفویه عمل آورده. بدون رقم است؛ مینیاتور ارزندهای به تقلید از آثار استاد محمدی که تصویر دو دلداده است و بدون رقم.
شاگردان[ویرایش]
از شاگردان مشهور او، حسین اسلامیان، حسین خطائی و محمود فرشچیان اشاره کرد
درگذشت[ویرایش]
میرزا آقا به سال ۱۳۳۴ در اصفهان درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد.
پیوند به بیرون[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «حاج میرزاآقا امامی». درگاه الکترونیک شهرداری اصفهان. دریافتشده در ۷ اوت ۲۰۱۶.[پیوند مرده]
- ↑ همایی، جلال الدین (۱۳۷۵)، تاریخ اصفهان (مجله هنر و هنرمندان) به کوشش بانو ماهدخت همایی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ص. ص۳۲۱
منابع[ویرایش]
- «میرزا آقا امامی». سایت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان. دریافتشده در ۷ اوت ۲۰۱۶.
- «زندگی و آثار حاج میرزا آقا امامی، هنرمند اصفهانی اواخر دوران قاجار و اوایل پهلوی». کتابخانهٔ مجلس شورای اسلامی. ۱ تیر ۱۳۹۱. دریافتشده در ۷ اوت ۲۰۱۶.