مصالی الحاج

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مصالی الحاج
دوره مسئولیت
۱۹۲۷ – ۱۹۵۴
اطلاعات شخصی
زاده
احمد بن مصالی الحاج[۱]

۱۶ مهٔ ۱۸۹۸
تلمسان
درگذشته۳ ژوئن ۱۹۷۴ (۷۶ سال)
آرامگاهتلمسان
ملیتالجزایر
حزب سیاسی
  • ستاره شمال آفریقا
  • حزب مردم الجزایر
  • جنبش حمایت از آزادی‌های دمکراتیک
  • جنبش ملی الجزایر
همسر(ان)امیل بوسکتان
فرزندانعلی مصالی الحاج (۱۹۳۰–۲۰۰۸), دیانینا مصالی- بکنلفات (۱۹۳۸)
پیشهسیاست‌مدار

مصالی الحاج ملقب به «ابو الامه» (عربی: مصالي الحاج) (زاده: ۱۶ مه ۱۸۹۸ – درگذشته: ۳ ژوئن ۱۹۷۴) در شهر تلمسان الجزایر به دنیا آمد. وی یکی از رهبران ملی الجزایر در جریان جنگ علیه اشغال فرانسه بود. او حزب ملی «ستاره شمال آفریقا» که بعدها تبدیل به حزب مردم الجزایر شد را تأسیس کرد، این حزب بعداً تبدیل به جنبش حمایت از آزادی‌های دمکراتیک و سرانجام جنبش ملی الجزایر شد.[۲][۳]

دوران نوجوانی و تحصیلات[ویرایش]

مصالی الحاج در یک خانواده کشاورز به دنیا آمد و در محیطی که در آن سنت‌ها و اصول دین اسلام مورد احترام بود بزرگ شد. در سال ۱۹۱۸ به عنوان سرباز در ارتش فرانسه خدمت کرد و در جنگ جهانی اول شرکت داشت و در سال ۱۹۲۱ به الجزایر برگشت ولی به دلیل مواجه شدن با مشکلاتی برای پیدا کردن کار، در حالی که ۲۵ ساله بود مجبور به بازگشت به فرانسه در اکتبر سال ۱۹۲۵ شد. در جریان فعالیت‌های سندیکایی در فرانسه تجربیاتی در زمینه کار سیاسی پیدا کرد و در همین دوران بود که به حزب کمونیست فرانسه نزدیک شد.[۴][۵]

فعالیت‌های سیاسی و انقلابی[ویرایش]

مصالی ابتدا فعالیت‌هایش علیه استعمار فرانسه را به صورت سیاسی و مسالمت‌آمیز آغاز کرد ولی بعد از مدتی به مبارزه مسلحانه روی آورد و بارها هم در الجزایر و هم در فرانسه به زندان افتاد. او همچنین در سال ۱۹۴۵ به برزیل تبعید شد ولی همچنان فراخوان به استقلال الجزایر را پی گرفت. او در ژوئن ۱۹۲۶ حزب ستاره شمال آفریقا را تأسیس کرد، این حزب اگر چه الجزایری بود ولی به روی تونس و مغرب نیز باز بود و حتی تعدادی از سیاسیون تونس از جمله شاذلی خیرالله نیز تا سطح رهبری این حزب رسیدند. این حزب علاوه بر پیگیری خواسته‌های مردم الجزایر، خواسته‌های مادی، معنوی و اجتماعی مردم تونس و مغرب و در رأس آن‌ها استقلال ملی را نیز دنبال می‌کرد و به همین خاطر بود که مصالی الحاج به عنوان پیشتاز استقلال شناخته می‌شد و چندین بار به زندان افتاد و سرانجام نیز حزب او در نوامبر سال ۱۹۲۹ منحل شد؛ و بسیاری از اعضای آن به اقدامات مخفیانه روی آوردند. مصالی در تأسیسی احزاب سیاسی زیادی با هدف مبارزه برای استقلال الجزایر شرکت داشت و به پدر جنبش ملی معروف شد. او مخالف الحاق الجزایر به فرانسه بود و فعالیت زیادی نیز در این زمینه داشت و به همین خاطر بارها زندانی شد و املاک و دارائی‌هایش توسط فرانسویان مصادره گردید.[۶]

بعد از استقلال[ویرایش]

در ۴ مارس ۱۹۶۲ او تصریح کرد که آماده ادامه فعالیت برای برپایی دولت جدید بر اساس اصول دمکراتیک است و تأسیس یک حزب سیاسی به نام «حزب مردم الجزایر» را اعلام کرد ولی قانون الجزایر بعد از استقلال اجازه تأسیس احزاب سیاسی را نمی‌داد و لذا نتوانست ادامه بدهد.[۷][۲]

انقلاب الجزایر[ویرایش]

هنگامی که در اول نوامبر سال ۱۹۵۴ انقلاب مسلحانه علیه استعمار فرانسه اوج گرفت، مصالی طرفدار فعالیت سیاسی و مخالف مبارزه مسلحانه بود و درهمین کادر نیز حزب جنبش ملی الجزایر تنها حزبی که التزامی به انقلاب نداشت را در سال ۱۹۵۴ تأسیس کرد و برخوردهای خونینی بین این حزب و جبهه آزادیبخش ملی هم در الجزایر و هم در فرانسه صورت گرفت. در این دوران مصالی الحاج محکوم به اقامت اجباری در فرانسه شد و از تأثیرگذاری او روی وقایع جلوگیری گردید. سپس در سال ۱۹۶۱ فرانسه تلاش کرد از تجزیه‌ای که بین وطن‌پرست‌های الجزایری پیش آمده بود استفاده کند و در این راستا جنبش ملی الجزایر را در مذاکرات شرکت داد ولی جبهه آزادیبخش آن را نپذیرفت و تسویه‌های درونی هر دو حزب افزایش یافت. مصالی در وقایع «ایویان» شرکت نکرد و الجزایر را به سمت فرانسه ترک و تا زمان وفاتش در سال ۱۹۷۴ در همان‌جا ماند.[۸][۹]

درگذشت[ویرایش]

مصالی در ۳ ژوئن سال ۱۹۷۴ در پاریس در گذشت و پیکر او پس از انتقال به الجزایر در مقبره شیخ السنوسی در زادگاهش «شهر تلمسان» به خاک سپرده شد. این جمله معروف از مصالی همچنان در یادها مانده‌است. «الجزایر زمینی برای فروش نیست».[۱۰][۱۱]

منابع[ویرایش]

  1. Devés-Valdés, Eduardo (2016), "Networks of Peripheral Intellectuals from 1920 to 1940: An Attempt to Map Networks and Construct a Theoretical Approach", in Keim, Wiebke; Çelik, Ercüment; Wöhrer, Veronika (eds.), Global Knowledge Production in the Social Sciences: Made in Circulation, روتلج, p. 123, ISBN 1-317-12769-2
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «مصالی الحاج». www.aljazeera.net (به عربی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  3. «Messali Hadj est considéré comme le père de nationalisme algérien». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۷.
  4. "Messali Ahmed, dit Messali Hadj (1898-1974)". LExpress.fr (به فرانسوی). 2007-07-16. Retrieved 2021-09-25.
  5. «MESSALI Hadj, le précurseur du nationalisme algérien». Guerre d'Algérie. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  6. «مصالی الحاج.. مسیرة نضال لم تکتمل». جزایرس. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  7. «Messali Hadj: ORGANISEZ-VOUS (2 aout 1936)». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۷.
  8. «Messali Hadj: "Nous rejetons le rattachement de l'Algérie à la France !»». Djazairess. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  9. Le «physique" de Messali Hadj décortiqué
  10. «Et si Messali Hadj manquait juste de courage révolutionnaire». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۷.
  11. «Messali Hadj». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۷.

پیوند به بیرون[ویرایش]