پرش به محتوا

مدولوبلاستوما

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مدولوبلاستوما
سی تی اسکن. یک تومور در {حفره ی جمجمه خلفی } را نشان میدهد.که باعث ایجاد انسداد{ هیدروسفالی} در یک دختر بچه شش ساله میشود.
طرز تلفظ
تخصصسرطان‌شناسی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

مدولوبلاستوما متداول ترین نوع ابتدایی سرطان مغز در کودکان است. از ناحیه ای از مغز که به طرف عقب و پایین ، در بستر جمجمه، در مخچه یا حفره خلفی است، سرچشمه می گیرد.

مغز به دو قسمت اصلی تقسیم شده است، بخش بزرگتر مخ در بالا و بخش کوچکتر مخچه در پایین به سمت عقب است. آنها توسط غشایی که تنتور (چادرینه مخچه) نامیده میشود جدا می شوند . بنابراین تومورهایی که از مخچه یا ناحیه اطراف آن در پایین تنتور سرچشمه می گیرند ، زیربنایی ( تومورهایی که در زیر پرده تنتوریال قرار گرفته باشند) نامیده می شوند .

از جنبه تاریخی مدولوبلاستوما به عنوان یک تومور نوروکتودرمال اولیه (PNET) طبقه بندی می شود ، اما اکنون اشکار شده است که مدولوبلاستوما از PNET‌های فوق تشکیل است (تومور‌های روی پرده تنتوریال) و آنها دیگر موجوداتی یکسان و مشابه به حساب نمی‌ایند.

مدولوبلاستوما تومورهای تهاجمی هستند که به سرعت رشد می کنند و برخلاف بیشتر تومورهای مغزی ، به واسطه ی مایع مغزی نخاعی پخش می شوند و بارها در نقاط مختلف سطح مغز و نخاع متاستاز می کنند. متاستاز تا انتهای قسمت دم اسب که در پایه نخاع است و "متاستاز قطره" نامیده میشود.

میزان بقای نسبی تجمعی برای همه گروه‌های سنی و پیگیری بافت شناسی به ترتیب ۶۰٪، ۵۲٪ و ۴۷٪ در ۵ سال ، ۱۰ سال و ۲۰ سال بود ، با عملکرد بهتر کودکان نسبت به بزرگسالان. [۱]

علائم و نشانه‌ها[ویرایش]

علامت‌ها و نشانه‌ها بیشتر به علت افزایش ثانویه فشار داخل جمجمه به خاطر انسداد بطن چهارم است و تومورها معمولاً به مدت ۱ تا ۵ ماه قبل از تشخیص وجود دارند. کودک به طور معمول بی حال می شود ، با موارد مکرر استفراغ ، و سردرد صبحگاهی ، که ممکن است منجر به تشخیص نادرست بیماری گوارشی یا میگرن شود . [۲] سپس به زودی کودک مبتلا به یک تلو تلو خوردن، آتاکسی تنه ، زمین خوردن‌های مکرر ، دوبینی ، پاپیلما و فلج عصب ششم جمجه شود .سرگیجه موضعی و نیستاگموس نیز تکرار می شوند و احتمال دارد افت حسی صورت یا ضعف حرکتی وجود داشته باشد. حمله‌های پوسیدگی در اواخر بیماری ظاهر می شود.

متاستاز خارج عصبی برای بقیه بدن کمیاب است و وقتی رخ می دهد، در حال عودکردن و برگشتن است ، بیشتر در دوره قبل از روال شیمی درمانی معمول است.

بیماری زایی[ویرایش]

مدولوبلاستوما معمولاً در مجاورت بطن چهارم ، بین ساقه مغز و مخچه دیده میشود. تومورهایی با ظاهر و خصوصیت‌های یکسان از قسمت‌های دیگر مغز نشات می گیرند ، اما با مدولوبلاستوما مشابه نیستند. [۳]

اگرچه تصور می شود که مدولوبلاستوما از سلول‌های نابالغ یا جنینی در اولین مرحله رشد خود اغاز می شوند ، سلول مبدا به زیر گروه مدولوبلاستوما بستگی دارد. تومورهای WNT از قسمت بخش پایین لب لوزی ساقه مغز سرچشمه می گیرند، در حالی که تومورهای SHH از لایه دانه دار خارجی (بخشی از قشر مغز ) سرچشمه می گیرند.[نیازمند منبع]

در حال حاضر ، تصور می شود که مدولوبلاستوما از سلول‌های بنیادی مخچه ای بوجود می آیند که از تقسیم و تمایز آن‌ها به سلول‌های طبیعی پیش گیری شده است. این موارد مربوط به انواع بافت شناسی است که در نمونه برداری مشاهده می شوند. هر دو سازند شبه اطراف عروقی و تشکیل شبه هومر رایت نشانه‌های عالی مدولوبلاستوما هستند و در نیمی از موارد دیده می شوند. انشعاب کلاسیک با سلول‌های توموری در اطراف لومن (مجرا) مرکزی دیده می شود.

در گذشته ، مدولوبلاستوما با استفاده از بافت شناسی طبقه بندی میشد ، اما مطالعات اخیر ژنومی یکپارچه اشکار کرده اند که مدولوبلاستوما از چهار نوع متمایز مولکولی و بالینی تشکیل شده از WNT / β-کاتنین ، Sonic Hedgehog ، گروه ۳ و گروه ۴ هستند. [۴] از این زیر گروه‌ها ، بیماران WNT پیش بینی عالی و بیماران گروه ۳ پیش بینی ضعیف دارند. علاوه بر آن ، یک اتصال جایگزین خاص برای زیر گروه بیشتر ،وجود زیرگروه‌های مجزا را تأیید می کند و ناهمگنی رونویسی بین زیر گروه‌ها را برجسته می کند. [۵] تقویت مسیر Sonic Hedgehog بهترین زیر گروه است که 25٪ از تومورهای انسانی در ژن‌های Patched ، Sufu (مهارکننده فیوز همولوگ) ، Smoothened یا ژن‌های دیگر در این مسیر جهش دارند. [۶] [۷] مدولوبلاستوما همچنین در سندرم گورلین و سندرم تورکوت دیده می شود. جهش‌های تکرار شونده در ژن‌های CTNNB1، PTCH1 ، MLL2 ، SMARCA4 ، DDX3X ، CTDNEP1 ، KDM6A و TBR1 در افراد مبتلا به مدولوبلاستوما مشخص شد. [۸] مسیرهای اضافی در برخی از مدولوبلاستوما شامل مسیرهای سیگنالینگ MYC ، Notch ، BMP و TGF-β منقطع هستند. [۲] [۹] [۱۰] [۱۱] [۱۲]  

تشخیص[ویرایش]

تومور در T2- و T2- سنگین MRI با افزایش ناهمگن و یک موقعیت معمول در مجاورت و گسترش به بطن چهارم متمایز است. از نظر بافت شناسی ، تومور جامد ، به رنگ صورتی-خاکستری است و به خوبی مشخص شده است. تومور بسیار سلولی است ، با فعالیت میتوزی بالا ، سیتوپلاسم کم و گرایش به تشکیل خوشه و انشعاب دارد.

برای تشخیص دادن از سیستم مرحله بندی چانگ میتوان استفاده کرد [۱] .

تشخیص درست مدولوبلاستوما امکان دارد خواستار نپذیرفتن تومور رابدوئید تراتوئید غیر معمولی باشد. [۱۳]

  • مدولوبلاستوما مخچه ای در بزرگسالان
    مدولوبلاستوما مخچه ای در بزرگسالان
  • مدولوبلاستوما مخچه ای در بزرگسالان
    مدولوبلاستوما مخچه ای در بزرگسالان

رفتار[ویرایش]

درمان با برداشتن حداکثر تومور از طریق جراحی (برداشت) آغاز می شود. افزایش اشعه به تمام نوراکسی و شیمی درمانی ممکن است بقای فاقد بیماری (DFS)را افزایش دهد. بعضی از مدارک نشان می دهند که تابش پرتوی پروتون باعث کم شدن اثر تابش در ناحیه حلزون گوش و قلب و عروق می شود و تاثیرات نهایی سازنده تابش جمجمه را کاهش می دهد. [۱۴] [۱۵] این ترکیب ممکن است در بیشتر از ۸۰٪ موارد موجب بقای ۵ ساله شود. وجود خصوصیت‌های دسموپلاستیک مانند تشکیل بافت همبند پیش بینی بهتری را ارائه می دهند. اگر کودک کمتر از ۳ سال داشته باشد ، درجه برداشتن کافی نباشد یا هرگونه گسترش CSF ، ستون فقرات ، سوپراستنتورال یا سیستمیک رخ دهد ، پیش بینی بدتر است. زوال عقل (جنون) بعد از پرتودرمانی و شیمی درمانی نتیجه رایجی است که دو تا چهار سال بعد از درمان پدیدار می شود. عوارض جانبی ناشی از پرتودرمانی می توانند شامل اختلال شناختی ، بیماری روانی ، کاهش رشد استخوان ، کاهش شنوایی و اختلال غدد درون ریز باشند. [۲] [۹] افزایش فشار داخل جمجمه میتواند با کورتیکواستروئیدها یا شنت بطنی- حفره ای کنترل شود .

شیمی درمانی[ویرایش]

شیمی درمانی بیشتر به عنوان قسمتی از درمان استفاده می شود. دلایل مفید ، از سال ۲۰۱۳ واضح نیست. [۱۶] چند رژیم شیمی درمانی مختلف برای مدولوبلاستوما استفاده می شوند. بیشترین عبارتند از ترکیبی از لوموستین ، سیس پلاتین ، کربوپلاتین ، وین کریستین ، و یا سیکلوفسفامید . در بیماران جوان (کمتر از ۳-۴ سال) ، شیمی درمانی می تواند نیاز به رادیوتراپی را به تأخیر بیندازد ، یا در برخی موارد حتی امکان دارد ان را از بین ببرد. به هر حال ، هر دو شیمی درمانی و رادیوتراپی بیشتر دارای تاثیرات مسمومیت طولانی مدت هستند ، شامل تأخیر در رشد جسمی و شناختی ، خطر بالاتر سرطان‌های ثانویه و افزایش خطرات بیماری‌های قلبی است. [۱۷] [۱۸]

عواقب[ویرایش]

کاریوتایپینگ مبتنی بر آرایه (به مجموعه واقعی کروموزوم‌های مورد بررسی هر انسان اشاره دارد) از ۲۶۰ مدولوبلاستوما منجر به ایجاد زیرگروه‌های بالینی زیر بر اساس مشخصات سیتوژنتیک می شود: [۱۹]

  • پیش آگهی ضعیف: افزایش ۶q یا تقویت MYC یا MYCN
  • متوسط: سود ۱۷q یا i (۱۷q) بدون سود ۶q یا تقویت MYC یا MYCN
  • پیش آگهی عالی: حذف ۶q و ۱۷q متعادل یا ۶q

ارائه سازی رونویسی وجود چهار زیر گروه اصلی (Wnt ، Shh ، گروه ۳و گروه ۴) را نشان می دهد. [۴]

  • پیش آگهی بسیار خوب: گروه WNT ، جهش CTNNB ۱
  • پیش آگهی خوب نوزادان ، دیگران متوسط: گروه SHH ، جهش PTCH۱ / SMO / SUFU ، تقویت GLI۲ یا تقویت MYCN
  • پیش آگهی ضعیف: گروه ۳ ، تقویت MYC ، گیرنده نوری / بیان ژن GABA
  • پیش آگهی متوسط: گروه ۴ ، بیان ژن نورون / گلوتاماترژیک ، تقویت CDK۶ ، تقویت MYCN

بقا[ویرایش]

میزان بقای نسبی تجمعی تاریخی برای همه گروه‌های سنی و پیگیری بافت شناسی به ترتیب ۶۰ ، ۵۲ و ۴۷ درصد در ۵ سال ، ۱۰ سال و ۲۰ سال بود. بیمارانی که با مدولوبلاستوما یا PNET تشخیص داده می شوند ۵۰ برابر بیشتر از یک عضو همتا در جمعیت عمومی هستند. تازهترین میزان بقا ۵ ساله مبنی بر جمعیت (SEER) به طور کلی ۶۹٪ است: ۷۲٪ در کودکان (۱-۹سال) و ۶۷٪ در بزرگسالان (۲۰+ سال). میزان بقای ۲۰ ساله در کودکان ۵۱٪ است. کودکان و بزرگسالان خصوصیات زنده ماندن متفاوتی دارند ، بزرگسالان بعد از سال چهارم پس از تشخیص (بعد از کنترل افزایش میزان مرگ و میر در سابقه) از کودکان بدتر می شوند، قبل از سال چهارم ، احتمال بقا تقریباً مساوی است. [۱] عوارض طولانی مدت درمان استاندارد شامل اختلال عملکرد هیپوتالاموس-هیپوفیز و تیروئید و اختلال فکری است. کمبودهای هورمونی و فکری ایجاد شده توسط این روش‌های درمانی باعث ضعف قابل توجه در بازماندگان می شود.

در بررسی‌های بالینی فعلی ، بیماران به گروه‌های کم-، استاندارد- و پر خطر تقسیم می شوند:

  • بسته به مطالعه ، میزان بهبودی تا ۱۰۰٪ در گروه کم خطر (معمولاً با فعال شدن WNT) حاصل می شود. [۲۰] بنابراین تلاش‌های فعلی در جهت کاهش شدت درمان و در نتیجه عواقب منفی بلند مدت ،ضمن تأیید میزان بالای بهبودی صورت می گیرد.
  • در مطالعه HIT-SIOP PNET ۴ ، که در آن۳۴۰ کودک و نوجوان از گروه خطر استاندارد بین چهار تا ۲۱ سال از چندین کشور اروپایی شرکت کردند ، میزان بقای ۵ ساله به نسبت میزان ۸۵ تا ۸۷درصد بود. تصادفی سازی حدود ۷۸٪ از بیماران ۵ سال بدون عود باقی ماندند و بنابراین درمان می شوند. [۲۱] پس از عود ، پیش بینی بسیار ضعیف بود. با وجود درمان فشرده ، تنها ۴ نفر از ۶۶ بیمار ۵ سال پس از عود هنوز زنده بودند. [۲۲]
  • یک مطالعه در ایالات متحده بر روی 161 بیمار در سنین ۳ تا ۲۱ سال با خصوصیات پرخطر شرکت کرده است . بسته به تصادفی شدن ، نیمی از بیماران علاوه بر این روزانه در طول تابش ، کاربوپلاتین دریافت می کنند. میزان بقای ۵ ساله بیماران مبتلا به کاربوپلاتین ۸۲٪ ، کسانی که ۶۸٪ نبودند. [۲۳] مطالعه SIOP PNET۵ در حال حاضر در حال انجام است و تا آوریل ۲۰۲۴ ادامه دارد ، در اینجا تلاش می شود نتایج امیدوار کننده با کاربوپلاتین در طول تابش در گروه خطر استاندارد را تأیید کند. [۲۴]

همه گیر شناسی[ویرایش]

هر ساله فقط کمتر از دو نفر به مدولوبلاستوما مبتلا می شود و ۱۰ برابر بیشتر از بزرگسالان بر کودکان اثر میگذارد. [۲۵] مدولوبلاستوما دومین تومور مغزی شایع در کودکان پس از آستروسیتومای پیلوسیتیک [۲۶] و شایع ترین تومور بدخیم مغزی در کودکان است که ۱۴.۵٪ تومورهای مغزی تازه تشخیص داده شده را شامل می شود. در بزرگسالان ، مدولوبلاستوما کمیاب است و شامل کمتر از ۲٪ از بدخیمی‌های CNS است. [۲۷]

میزان موارد جدید مدولوبلاستومای کودکان در مردان (۶۲٪) از زنان (۳۸٪) بیشتر است ، این ویژگی در بزرگسالان دیده نمی‌شود. [۲۵] [۲۸] مدولوبلاستوما و سایر PNET در کودکان کوچکتر شایع تر از کودکان بزرگتر است . حدود ۴۰٪ بیماران مبتلا به مدولوبلاستوما قبل از پنج سالگی تشخیص داده می شوند ، ۳۱٪ بین ۵ تا ۹ سال هستند ، ۱۸.۳٪ بین ۱۰ تا ۱۴ سال و ۱۲.۷٪ بین ۱۵ تا ۱۹ سال هستند. [۲۹]

مدل‌های تحقیق[ویرایش]

با استفاده از انتقال ژن آنتی ژن T بزرگ SV۴۰ در سلول‌های پیش ساز عصبی موش‌ها ، یک مدل تومور مغزی ایجاد شد. PNET‌ها از نظر بافت شناسی از همتایان انسانی قابل تشخیص نبودند و برای شناسایی ژن‌های جدید درگیر در سرطان زایی تومور مغزی انسان استفاده شده است. [۳۰] این مدل برای تأیید p۵3 به عنوان یکی از ژن‌های درگیر در مدولوبلاستومای انسانی مورد استفاده قرار گرفت ، اما از آنجا که تنها حدود ۱۰٪ از تومورهای انسانی جهش در آن ژن را نشان دادند ، می توان از این مدل برای شناسایی سایر شرکای اتصال آنتی ژن SV۴۰ Large T استفاده کرد ، غیر از p۵۳ . [۳۱] اخیراً ، یک مدل موش از نوع SHH با فرکانس بالا مدولوبلاستوما ، موش هتروزیگوت Patched ۱ برای سرکوبگری مدولوبلاستوما Tis21 (Patched۱ + - / Tis۲۱ KO) تولید شده است. [۳۲] به نظر می رسد که فرکانس بالای مدولوبلاستوما توسط تنظیم پایین Cxcl۳ ایجاد شود ، زیرا Cxcl۳ ناشی از Tis۲۱ است. به طور مداوم ، درمان با Cxcl۳ به طور کامل از رشد ضایعات مدولوبلاستوما در یک مدل موش از مدولوبلاستوما جلوگیری می کند. [۳۳] بنابراین ، CXCL۳ یک هدف برای درمان مدولوبلاستوما است.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Smoll NR (March 2012). "Relative survival of childhood and adult medulloblastomas and primitive neuroectodermal tumors (PNETs)". Cancer. 118 (5): 1313–22. doi:10.1002/cncr.26387. PMID 21837678.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Polkinghorn WR, Tarbell NJ (May 2007). "Medulloblastoma: tumorigenesis, current clinical paradigm, and efforts to improve risk stratification". Nature Clinical Practice. Oncology. 4 (5): 295–304. doi:10.1038/ncponc0794. PMID 17464337.
  3. ↑ Packer, Roger (2002). "Medulloblastoma". Clinical Trials and Noteworthy Treatments for Brain Tumors.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Taylor MD, Northcott PA, Korshunov A, Remke M, Cho YJ, Clifford SC, et al. (April 2012). "Molecular subgroups of medulloblastoma: the current consensus". Acta Neuropathologica. 123 (4): 465–72. doi:10.1007/s00401-011-0922-z. PMC 3306779. PMID 22134537.
  5. ↑ Dubuc AM, Morrissy AS, Kloosterhof NK, Northcott PA, Yu EP, Shih D, et al. (April 2012). "Subgroup-specific alternative splicing in medulloblastoma". Acta Neuropathologica. 123 (4): 485–499. doi:10.1007/s00401-012-0959-7. PMC 3984840. PMID 22358458.
  6. ↑ Marino S (January 2005). "Medulloblastoma: developmental mechanisms out of control". Trends in Molecular Medicine. 11 (1): 17–22. doi:10.1016/j.molmed.2004.11.008. PMID 15649818.
  7. ↑ Gibson P, Tong Y, Robinson G, Thompson MC, Currle DS, Eden C, et al. (December 2010). "Subtypes of medulloblastoma have distinct developmental origins". Nature. 468 (7327): 1095–9. Bibcode:2010Natur.468.1095G. doi:10.1038/nature09587. PMC 3059767. PMID 21150899.
  8. ↑ Jones DT, Jäger N, Kool M, Zichner T, Hutter B, Sultan M, et al. (August 2012). "Dissecting the genomic complexity underlying medulloblastoma". Nature. 488 (7409): 100–5. Bibcode:2012Natur.488..100J. doi:10.1038/nature11284. PMC 3662966. PMID 22832583.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Ellison DW (September 2010). "Childhood medulloblastoma: novel approaches to the classification of a heterogeneous disease". Acta Neuropathologica. 120 (3): 305–16. doi:10.1007/s00401-010-0726-6. PMID 20652577.
  10. ↑ Cho YJ, Tsherniak A, Tamayo P, Santagata S, Ligon A, Greulich H, et al. (April 2011). "Integrative genomic analysis of medulloblastoma identifies a molecular subgroup that drives poor clinical outcome". Journal of Clinical Oncology. 29 (11): 1424–30. doi:10.1200/JCO.2010.28.5148. PMC 3082983. PMID 21098324.
  11. ↑ Northcott PA, Shih DJ, Peacock J, Garzia L, Morrissy AS, Zichner T, et al. (August 2012). "Subgroup-specific structural variation across 1,000 medulloblastoma genomes". Nature. 488 (7409): 49–56. Bibcode:2012Natur.488...49N. doi:10.1038/nature11327. PMC 3683624. PMID 22832581.
  12. ↑ Hatten ME, Roussel MF (March 2011). "Development and cancer of the cerebellum". Trends in Neurosciences. 34 (3): 134–42. doi:10.1016/j.tins.2011.01.002. PMC 3051031. PMID 21315459.
  13. ↑ Burger PC, Yu IT, Tihan T, Friedman HS, Strother DR, Kepner JL, et al. (September 1998). "Atypical teratoid/rhabdoid tumor of the central nervous system: a highly malignant tumor of infancy and childhood frequently mistaken for medulloblastoma: a Pediatric Oncology Group study". The American Journal of Surgical Pathology. 22 (9): 1083–92. doi:10.1097/00000478-199809000-00007. PMID 9737241.
  14. ↑ Merchant TE, Hua CH, Shukla H, Ying X, Nill S, Oelfke U (July 2008). "Proton versus photon radiotherapy for common pediatric brain tumors: comparison of models of dose characteristics and their relationship to cognitive function". Pediatric Blood & Cancer. 51 (1): 110–7. doi:10.1002/pbc.21530. PMID 18306274.
  15. ↑ Blomstrand M, Brodin NP, Munck Af Rosenschöld P, Vogelius IR, Sánchez Merino G, Kiil-Berthlesen A, et al. (July 2012). "Estimated clinical benefit of protecting neurogenesis in the developing brain during radiation therapy for pediatric medulloblastoma". Neuro-Oncology. 14 (7): 882–9. doi:10.1093/neuonc/nos120. PMC 3379806. PMID 22611031.
  16. ↑ Michiels EM, Schouten-Van Meeteren AY, Doz F, Janssens GO, van Dalen EC (January 2015). "Chemotherapy for children with medulloblastoma". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 1: CD006678. doi:10.1002/14651858.CD006678.pub2. PMID 25879092.
  17. ↑ Fossati P, Ricardi U, Orecchia R (February 2009). "Pediatric medulloblastoma: toxicity of current treatment and potential role of protontherapy". Cancer Treatment Reviews. 35 (1): 79–96. doi:10.1016/j.ctrv.2008.09.002. PMID 18976866.
  18. ↑ Crawford JR, MacDonald TJ, Packer RJ (December 2007). "Medulloblastoma in childhood: new biological advances". The Lancet. Neurology. 6 (12): 1073–85. doi:10.1016/S1474-4422(07)70289-2. PMID 18031705.
  19. ↑ Pfister S, Remke M, Benner A, Mendrzyk F, Toedt G, Felsberg J, et al. (April 2009). "Outcome prediction in pediatric medulloblastoma based on DNA copy-number aberrations of chromosomes 6q and 17q and the MYC and MYCN loci". Journal of Clinical Oncology. 27 (10): 1627–36. doi:10.1200/JCO.2008.17.9432. PMID 19255330.
  20. ↑ "Identifying Low-Risk Medulloblastoma to De-escalate Therapy". Medscape. Retrieved 2020-01-03.
  21. ↑ Lannering B, Rutkowski S, Doz F, Pizer B, Gustafsson G, Navajas A, et al. (September 2012). "Hyperfractionated versus conventional radiotherapy followed by chemotherapy in standard-risk medulloblastoma: results from the randomized multicenter HIT-SIOP PNET 4 trial". Journal of Clinical Oncology. 30 (26): 3187–93. doi:10.1200/JCO.2011.39.8719. PMID 22851561.
  22. ↑ Sabel M, Fleischhack G, Tippelt S, Gustafsson G, Doz F, Kortmann R, et al. (September 2016). "Relapse patterns and outcome after relapse in standard risk medulloblastoma: a report from the HIT-SIOP-PNET4 study". Journal of Neuro-Oncology. 129 (3): 515–524. doi:10.1007/s11060-016-2202-1. PMC 5020107. PMID 27423645.
  23. ↑ Jakacki RI, Burger PC, Zhou T, Holmes EJ, Kocak M, Onar A, et al. (July 2012). "Outcome of children with metastatic medulloblastoma treated with carboplatin during craniospinal radiotherapy: a Children's Oncology Group Phase I/II study". Journal of Clinical Oncology. 30 (21): 2648–53. doi:10.1200/JCO.2011.40.2792. PMC 4559602. PMID 22665539.
  24. ↑ ClinicalTrials.gov NCT02066220 International Society of Paediatric Oncology (SIOP) PNET 5 Medulloblastoma
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ Smoll NR, Drummond KJ (November 2012). "The incidence of medulloblastomas and primitive neurectodermal tumours in adults and children". Journal of Clinical Neuroscience. 19 (11): 1541–4. doi:10.1016/j.jocn.2012.04.009. PMID 22981874.
  26. ↑ "Chapter 7: Tumors of the Central Nervous System". Neuropathology. NEOMED. Archived from the original on 12 March 2012.
  27. ↑ "Selected Primary Brain and Central Nervous System Tumor Age-Specific Incidence Rates" (PDF). Central Brain Tumor Registry of the United States, 1998–2002. Archived from the original (PDF) on 27 September 2007. Retrieved 3 January 2021.
  28. ↑ "Selected Childhood Primary Brain and Central Nervous System Tumor Incidence Rates by Major Histology Groupings, Histology and Gender" (PDF). Central Brain Tumor Registry of the United States, 1998–2002. Archived from the original (PDF) on 27 September 2007. Retrieved 3 January 2021.
  29. ↑ "Selected Childhood Primary Brain and Central Nervous System Tumor Age-Specific Incidence Rates" (PDF). Central Brain Tumor Registry of the United States, 1998–2002. Archived from the original (PDF) on 27 September 2007. Retrieved 3 January 2021.
  30. ↑ Eibl RH, Kleihues P, Jat PS, Wiestler OD (March 1994). "A model for primitive neuroectodermal tumors in transgenic neural transplants harboring the SV40 large T antigen". The American Journal of Pathology. 144 (3): 556–64. PMC 1887088. PMID 8129041.
  31. ↑ Ohgaki H, Eibl RH, Wiestler OD, Yasargil MG, Newcomb EW, Kleihues P (November 1991). "p53 mutations in nonastrocytic human brain tumors". Cancer Research. 51 (22): 6202–5. PMID 1933879.
  32. ↑ Farioli-Vecchioli S, Cinà I, Ceccarelli M, Micheli L, Leonardi L, Ciotti MT, et al. (October 2012). "Tis21 knock-out enhances the frequency of medulloblastoma in Patched1 heterozygous mice by inhibiting the Cxcl3-dependent migration of cerebellar neurons". The Journal of Neuroscience. 32 (44): 15547–64. doi:10.1523/JNEUROSCI.0412-12.2012. PMC 6621585. PMID 23115191.
  33. ↑ Ceccarelli M, Micheli L, Tirone F (2016). "Suppression of Medulloblastoma Lesions by Forced Migration of Preneoplastic Precursor Cells with Intracerebellar Administration of the Chemokine Cxcl3". Frontiers in Pharmacology. 7: 484. doi:10.3389/fphar.2016.00484. PMC 5159413. PMID 28018222.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=مدولوبلاستوما&oldid=37086343»