فلسفه زبان‌شناسی
| بخش از مجموعه |
| زبان‌شناسی |
|---|
 درگاه |
فلسفه زبان‌شناسی (انگلیسی: Philosophy of linguistics) فلسفه علم است که در زبان‌شناسی به‌کار می‌رود، و به مباحثی از جمله این‌که موضوع و اهداف نظری زبان‌شناسی چیست، نظریه‌های زبان‌شناختی چه اشکالی باید داشته باشند، و آنچه در تحقیقات زبان‌شناختی به‌عنوان داده به‌حساب می‌آیند، سروکار دارد. فلسفه زبان‌شناسی از فلسفه زبان متمایز است؛ و به مطالعه فلسفی معنا و مرجع می‌پردازد.[۱] هنگامی که به مطالعه یک زبان می‌پردازیم، زبان‌شناسی در پی توضیحات نظام‌مند از صرف و نحو، معناشناسی و کاربردشناسی آن است.
منابع[ویرایش]
- ↑ Scholz, Barbara C.; Pelletier, Francis Jeffry; Pullum, Geoffrey K.; Nefdt, Ryan (2022). "Philosophy of Linguistics". The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Philosophy of linguistics». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ مه ۲۰۲۴.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Nefdt, Ryan M. (December 2019). "The philosophy of linguistics: Scientific underpinnings and methodological disputes". Philosophy Compass (به انگلیسی). 14 (12). doi:10.1111/phc3.12636. ISSN 1747-9991. S2CID 211952090.
- Stainton, Robert J. (1 July 2014). "Philosophy of Linguistics". In Oxford Handbooks Editorial Board (ed.). The Oxford Handbook of Topics in Philosophy. Oxford Handbooks. doi:10.1093/oxfordhb/9780199935314.013.002. ISBN 978-0-19-993531-4.
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |