زنان در استرالیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
زنان در استرالیا
زنان استرالیایی در سال ۱۹۱۰ در حال نوشیدن چای در ایوان خانه
شاخص نابرابری جنسیتی[۱]
ارزش۰٫۰۷۳ (۲۰۲۱)
رُتبه۱۹ام از ۱۹۱
مرگ مادر (در هر ۱۰۰٬۰۰۰)۶ (۲۰۱۵)
سهم زنان در دولت‌ها۳۰٫۵٪ (۲۰۱۵)
زنان بالای ۲۵ سال با آموزش متوسطه۹۱٫۴٪ (۲۰۱۵)
زنان کارمند و شاغل۵۸٫۶٪ (۲۰۱۵)
گزارش جهانی فاصله جنسیتی[۲]
ارزش۰٫۷۳۸ (۲۰۲۲)
رُتبه۴۳ام از ۱۴۶ از مجموعِ ۱۴۴

زنان در استرالیا (انگلیسی: Women in Australia) به نقش و حضور جمعیتی و فرهنگی زنان در استرالیا اشاره دارد. زنان استرالیایی در بسیاری از زمینه‌ها به توسعه این کشور کمک زیادی کرده‌اند. از لحاظ تاریخی، یک سوگیری مردانه بر فرهنگ استرالیا حاکم بوده‌است.[۳] از سال ۱۹۸۴، قانون تبعیض جنسی ۱۹۸۴ تبعیض جنسیتی را در سراسر استرالیا در طیف وسیعی از زمینه‌های زندگی عمومی، از جمله کار، محل اقامت، تحصیل، ارائه کالاها، امکانات و خدمات، فعالیت‌های سازمان‌ها و اداره امور اجتماعی ممنوع کرده‌است. اگرچه برخی نابرابری‌های باقی مانده هنوز پابرجا هستند. استرالیا در سال ۲۰۱۷ توسط گروه تحقیقاتی New World Wealth به عنوان امن‌ترین کشور جهان برای زنان شناخته شد.[۴]

تاریخچه[ویرایش]

سال نرها ماده‌ها جمع
۱۷۸۸[۵] ۵۲۹ ۱۸۸ ۷۱۷
۱۷۹۰[۵] ۲۹۷ ۷۰ ۳۶۷
۱۸۰۰[۵] ۱٬۲۳۰ ۳۲۸ ۱٬۵۵۸
۱۸۰۵[۵] ۱۵۶۱ ۵۱۶ ۲۰۷۷
۱۸۱۹[۵] ۸٬۹۲۰ ۱۰۶۶ ۹٬۹۸۶
۱۸۲۸[۵] ۱۶٬۴۴۲ ۱٬۵۴۴ ۱۷۹۸۶
۱۸۳۶[۵] ۲۵٬۲۵۴ ۲٬۵۷۷ ۲۷٬۸۳۱
۱۸۴۱[۵] ۲۳٬۸۴۴ ۳٬۱۳۳ ۲۶۹۷۷

استرالیا در سال ۱۷۸۸ به عنوان مستعمره تأسیس شد. جمعیت آن عمدتاً مرد بودند، بین سال‌های ۱۷۸۸ و ۱۷۹۲، حدود ۳۵۴۶ مرد و ۷۶۶ زن در سیدنی حضور داشتند.[۶] این عدم تعادل شدید جنسیتی مشکلات اجتماعی زیادی ایجاد کرد. برخی از زنان به دلیل شرایط اقتصادی و عدم تعادل جنسیتی به تن‌فروشی می‌پرداختند.[۷] دولت‌های استعماری مشتاق رسیدگی به عدم تعادل جنسیتی بودند. اولین تلاش برای جبران این عدم تعادل، سفر لیدی جولیان بود، کشتی‌ای که فقط برای حمل محکومان زن به نیو ساوت ولز اجاره شده بود، اما در این سفر بدنام شد و به آن لقب «فاحشه‌خانه شناور» داده شد.[۸] مردان اروپایی نیز کالاهای اروپایی را با خدمات جنسی زنان بومی مبادله می‌کنند.[۹]

زنان در دوران استعمار نقش مهمی در آموزش و رفاه داشتند. الیزابت مک کواری، همسر فرماندار مک کواری، به رفاه زنان زندانی علاقه‌مند بود.[۱۰] الیزابت مکارتور هم عصر او نیز به دلیل «قدرت زنانه» خود در کمک به ایجاد صنعت پشم مرینوس استرالیا در طول غیبت اجباری همسرش جان ماکارتور پس از شورش رام مورد توجه قرار گرفت.[۱۱] خواهران کاتولیک خیریه در سال ۱۸۳۸ به ارائه مراقبت‌های در یک زندان زنان، بازدید از بیمارستان‌ها و مدارس و ایجاد شغل برای زنان محکوم پرداختند. آنها بیمارستان‌هایی را در چهار ایالت شرقی تأسیس کردند، که با بیمارستان سنت وینسنت، سیدنی در سال ۱۸۵۷ به عنوان یک بیمارستان رایگان برای همه مردم، به ویژه برای فقرا، شروع شد.[۱۲] بسیاری دیگر از راهبه‌های ایرلندی بیمارستان‌ها و مدارسی تأسیس کردند.[۱۳] کارولین چیشولم (۱۸۰۸–۱۸۷۷) یک پناهگاه زنان مهاجر تأسیس کرد و در دهه ۱۸۴۰ برای رفاه زنان در مستعمرات کار کرد. تلاش‌های بشردوستانه او بعداً باعث شهرت او در انگلستان شد و تأثیر زیادی در دستیابی به حمایت از خانواده‌های مستعمره داشت.[۱۴] جان بد پولدینگ، اولین اسقف کاتولیک سیدنی، در سال ۱۸۵۷ یک گروه راهبه استرالیایی به نام خواهران سامری خوب را برای کار در آموزش و امور اجتماعی تأسیس کرد.[۱۵] خواهران سنت جوزف در استرالیای جنوبی توسط سنت مری مک کیلوپ و پدر جولیان تنیسون وودز در سال ۱۸۶۷ تأسیس شد.[۱۶][۱۷] مک کیلوپ در سراسر استرالیا سفر کرد و مدارس، صومعه‌ها و مؤسسات خیریه تأسیس کرد. او در سال ۲۰۱۰ توسط بندیکت شانزدهم به عنوان قدیس شناخته شد و اولین استرالیایی بود که توسط کلیسای کاتولیک مورد تجلیل قرار گرفت.[۱۸]

حقوق[ویرایش]

تیم ملی فوتبال زنان در سال ۲۰۰۹

حق رای[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: حق رای زنان در استرالیا

استرالیا در اواخر قرن نوزدهم در ایجاد حق رای زنان در جهان پیشتاز بود. زنان دارای مالکیت در استرالیای جنوبی در انتخابات محلی (اما نه انتخابات پارلمانی) در سال ۱۸۶۱ رای دادند. هنریتا داگدیل اولین انجمن حق رای زنان استرالیایی را در ملبورن در سال ۱۸۸۴ تشکیل داد. زنان در سال ۱۸۹۵ واجد شرایط رای دادن به پارلمان استرالیای جنوبی شدند. این اولین قانونی در جهان بود که به زنان اجازه می‌داد در انتخابات مناصب سیاسی نیز شرکت کنند و در سال ۱۸۹۷، کاترین هلن اسپنس اولین نامزد سیاسی زن برای مناصب سیاسی شد که ناموفق بود. او به عنوان نماینده کنوانسیون فدرال در مورد فدراسیون استرالیا در انتخابات شرکت کرد. . استرالیای غربی در سال ۱۸۹۹ حق رای را به زنان غیر بومی واجد شرایط اعطا کرد[۱۹][۲۰]

حقوق باروری و سلامت[ویرایش]

سقط جنین در استرالیا تا سال ۱۹۶۹ در هر شرایطی غیرقانونی بود، تا زمانی که «حکم منهنیت» در پرونده «آر در مقابل دیویدسون» اعلام کرد که اگر سلامت جسمی یا روانی یا زندگی زن به خطر بیفتد، سقط جنین قانونی است.[۲۱] این اصل در سراسر استرالیا پذیرفته شده‌است. از سال ۲۰۱۹، سقط جنین در صورت تقاضا (تا حد معین) در تمام ایالت‌ها و مناطق استرالیا به جز استرالیای جنوبی قانونی بود.[۲۲][۲۳] تخمین زده می‌شود که یک چهارم تا یک سوم زنان استرالیایی در طول زندگی خود سقط جنین خواهند کرد،[۲۴] و حق سقط جنین از حمایت مردمی قوی برخوردار است.[۲۵]

سیاست[ویرایش]

علیرغم اینکه در سال ۱۹۰۲ به زنان حق نامزدی در انتخابات فدرال داده شد،[۲۶] زنان در ۲۰ سال اول سیاست استرالیا تا زمان انتخاب ادیت کوان در سال ۱۹۲۱ در مجلس قانونگذاری استرالیای غربی حضور نداشتند،[۲۷] و نماینده فدرال نبودند. تا انتخابات فدرال ۱۹۴۳ که دوروتی تانگنی و انید لیون به ترتیب در سنا و مجلس نمایندگان انتخاب شدند.[۲۸][۲۹] لیون اولین زنی شد که در وزارت رابرت منزیس در سال ۱۹۴۹ سمت کابینه داشت.[۳۰][۲۶] اولین نخست‌وزیر زن استرالیا، جولیا گیلارد در سال ۲۰۱۰ منصوب شد[۳۱][۳۲]

برابری جنسیتی[ویرایش]

در اواخر قرن نوزدهم، زنان متأهل ابتدا حقوق مالکیت خود، شکایت، انعقاد قراردادها، مشمول قوانین ورشکستگی، مسئولیت بدهی‌های قرارداد شده قبل از ازدواج و نفقه را به دست آوردند. از فرزندانشان آنها همان حقوقی را که زنان مجرد در اختیار داشتند به دست آوردند. ایالت ویکتوریا قانون دارایی زنان متأهل را در سال ۱۸۸۴، نیو ساوت ولز در سال ۱۸۷۹ و ایالت‌های باقی مانده را بین سال‌های ۱۸۹۰–۱۸۹۷ تصویب کرد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Human Development Report 2021/2022" (PDF). HUMAN DEVELOPMENT REPORTS. Retrieved 6 October 2022.
  2. ↑ "Global Gender Gap Report 2022" (PDF). World Economic Forum. Retrieved 15 February 2023.
  3. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  4. ↑ Australia, Chris Pash, Business Insider. "The 10 safest countries in the world for women". Business Insider. Retrieved 2019-03-23.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ ۵٫۶ ۵٫۷ Summers, Anne.
  6. ↑ Fletcher, B. H. "Biography – Arthur Phillip – Australian Dictionary of Biography". Adbonline.anu.edu.au. Retrieved 14 July 2011.
  7. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  8. ↑ "Australia's tragic beginnings: The grotesque story of the Second fleet". www.news.com.au. Retrieved 2019-03-29.
  9. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  10. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  11. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  12. ↑ "Facility heritage". St Vincent's Hospital, Sydney. Archived from the original on 15 July 2015. Retrieved 2 July 2017.
  13. ↑ "Women in the Australian Church". Australian Catholic Historical Society. 2020. Retrieved 29 June 2021.
  14. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  15. ↑ "Sisters of The Good Samaritans". Goodsams.org.au. Archived from the original on 13 March 2012. Retrieved 14 July 2011.
  16. ↑ "Brothers in Australia". Cfc.edu.au. Archived from the original on 16 July 2011. Retrieved 14 July 2011.
  17. ↑ "Institute of the Sisters of Mercy of Australia – Who We Are". Mercy.org.au. Archived from the original on 5 اكتبر 2011. Retrieved 14 July 2011. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  18. ↑ Thorpe, Osmund. "Biography – Mary Helen MacKillop – Australian Dictionary of Biography". Adbonline.anu.edu.au. Retrieved 14 July 2011.
  19. ↑ "Constitution Acts Amendment Act 1899 (WA)". Museum of Australian Democracy. Retrieved 2017-07-02.
  20. ↑ Constitution Acts Amendment Act 1899 (WA), p.5 et seq at Museum of Australian Democracy
  21. ↑ "Australian Abortion Law". Children by Choice. 18 January 2018. Archived from the original on 31 March 2021. Retrieved 22 June 2018.
  22. ↑ Press, Australian Associated (2019-09-26). "Abortion decriminalised in NSW after marathon debate". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Retrieved 2019-11-25.
  23. ↑ "Adelaidenow.com.au | Subscribe to The Advertiser for exclusive stories". www.adelaidenow.com.au. Retrieved 2019-12-08.
  24. ↑ Willis, Olivia (26 May 2018). "Is abortion legal in Australia? It's complicated". ABC News. Retrieved 22 June 2018.
  25. ↑ de Crespigny, Lachlan J; Wilkinson, Dominic J; Douglas, Thomas; Textor, Mark; Savulescu, Julian (5 July 2010). "Australian attitudes to early and late abortion". The Medical Journal of Australia. 193 (1): 9–12. doi:10.5694/j.1326-5377.2010.tb03732.x. PMID 20618106.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ "Women in Political Arena". Australian Electoral Commission. 4 December 2007. Retrieved 22 June 2018.
  27. ↑ "Edith Cowan (1861–1932)". Reserve Bank of Australia Banknotes. Retrieved 22 June 2018.
  28. ↑ "Senator Dorothy Tangney 24 September 1943". Parliament of Australia. Retrieved 22 June 2018.
  29. ↑ "Enid Lyons 29 September 1943". Parliament of Australia. Retrieved 22 June 2018.
  30. ↑ Maley, Jacqueline (19 May 2018). "'They only wanted me to pour tea': Enid Lyons and the Liberals' women problem". The Sydney Morning Herald. Retrieved 22 June 2018.
  31. ↑ Kerr, Christian; Franklin, Matthew (24 June 2010). "Julia Gillard 'honoured' to become prime minister as Kevin Rudd stands aside". The Australian. News Limited. Retrieved 22 June 2018.
  32. ↑ Coorey, Phillip; Lester, Tim (24 June 2010). "Gillard becomes Australia's first female prime minister as tearful Rudd stands aside". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 25 June 2010. Retrieved 22 June 2018.

پیوند به بیرون[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زنان در استرالیا موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=زنان_در_استرالیا&oldid=36852955»