زمان نسبی ترومبوپلاستین
زمان نسبی ترومبوپلاستین (به انگلیسی: Partial thromboplastin time) فعالیت مسیر داخلی انعقاد خون و فاکتورهای I, II, V, VIII, IX, X, XI و XII را اندازه میگیرد. طولانی شدن آن در اثر کاهش یا عدم فعالیت این فاکتورها به‌وجود میآید.
علل تغییر[ویرایش]
کمبود همه عوامل انعقاد خون ذکر شده در بالا مانند فاکتور VIII در هموفیلی A یا سایر بیماریهای کمبود مادرزادی این فاکتورها مانند هموفیلی B و C ، فون ویلبراند لوپوس ، هپارین و مصرف عوامل انعقادی (DIC) موجب افزایش PTT می‌شوند. کاهش آن به هر دلیل احتمالاً موجب افزایش خطر انعقاد نابجای خون می‌شود مانند ترومبوآمبولی.
مقدارطبیعی[ویرایش]
مقدار طبیعی PTT بین 25 تا 39 ثانیه است.
طولانی شدن PT و PTT با هم : کمبود فاکتور X ، V یا II ، کمبود ویتامین k در مراحل دیررس
در صورت مشاهده اختلال در هرکدام از آزمون‌های PT یا PTT بهتر است آزمون مخلوط‌سازی هم انجام گیرد . در این روش حجم مساوی از پلاسمای نرمال به پلاسمای بیمار اضافه می‌شود . چنانچه PT و PTT پس از مخلوط شدن با پلاسمای سالم همچنان غیرطبیعی باشد ، نشانه وجود یک مهارکننده انعقادی ( آنتی بادی ) یا هپارین می‌باشد .
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فیزیولوژی پزشکی گایتون
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Partial thromboplastin time». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲.