رشکی و ماسی
رشکی و ماسی از جمله آیین‌های کهن نوروزی‌خوانی[۱] است که در گذشته در شهر اراک رواج داشته است.[۲]
این آیین در فصل زمستان به ویژه در هنگام سختی سرما برای گذران اوقات فراغت و ایجاد شور و شادی در مردم انجام می‌شد و موسم بهار را نوید می‌داد[۳]
برای انجام این نمایش یکی از مردها لباس رنگی می‌پوشید و کلاه مخصوصی را بر سر می‌گذاشت. سپس تعدادی زنگوله به خود آویزان می‌کرد و به درب خانه‌ها می‌رفت و با حرکت دادن خود و به صدا درآوردن زنگوله‌ها این ترانه را می‌خواند:
| رشکی و ماسی اومده | اونی که ماخاسی اومده | |
| روده و پوده اومده | هر چی که بوده اومده | |
| سالی یه بار میاییم | دعاگوی شماییم | |
| خانم بالا شمایی | از خونه در نیایی | |
عرق داری می‌چایی | ||
| هر کی دیه بیایه | آقاش سگ سیایه | |
و به این صورت از صاحب خانه طلب کمک می‌کرد.[۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ «آمار تماشاگران نمایش‌های روز چهارم جشنواره آیینی ـ سنتی». ایران تئاتر. ۵ شهریور ۱۳۸۶. دریافت‌شده در ۹ آذر ۱۳۹۱.
- ↑ انجوی شیرازی (۲۶ بهمن ۱۳۹۰). «رشکی و ماسی». نیستانه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۹ آذر ۱۳۹۱.
- ↑ «فرهنگ مردم. اراک (حکایت ماندگار رسم رشکی و مستی)». وبسایت رادیو اینترنتی استان‌ها. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۹ آذر ۱۳۹۱.
- ↑ نیک‌فام، یوسف (۱۳۸۶). «دو آیین نمایشی کهن در اراک». صحنه (۶۷ و ۶۸): ۳۲-۳۶. دریافت‌شده در ۹ آذر ۱۳۹۱. از پارامتر ناشناخته
|ماه=صرف‌نظر شد (کمک)