رابین اولدز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
رابین اولدز
Col Robin Olds with his trademark mustache, conducting a pre-combat mission walk around inspection of his F-4 fighter, at پایگاه نیروهوایی سلطنتی اوبن تایلند، تایلند، circa Sept 1967.
نام تولدRobert Oldys, Jr.
زاده۱۴ ژوئیهٔ ۱۹۲۲
هونولولو، U.S.
درگذشته۱۴ ژوئن ۲۰۰۷ (۸۴ سال)
استیمبت اسپرینگز، کلرادو، U.S.
Place of burial
وفاداری ایالات متحده آمریکا
شاخه نظامی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
سال‌های خدمت۱۹۴۳–۱۹۷۳
درجه سرتیپ
فرماندهی 434th Fighter Squadron
No. 1 Squadron RAF
86th Fighter-Interceptor Group
81st Tactical Fighter Wing
8th Tactical Fighter Wing
جنگ‌ها و عملیات‌هاجنگ جهانی دوم
جنگ ویتنام
نشان‌ها Air Force Cross
Air Force Distinguished Service Medal (2)
ستاره نقره‌ای (۴)
Legion of Merit
Distinguished Flying Cross (6)
نشان هوایی (۴۰)
مدال صلیب پرواز ممتاز (بریتانیا)
Croix de Guerre with Star (France)
همسر(ان)الا رینز (1947–1976; divorced)
Abigail Morgan Sellers Barnett (1978–1993; divorced)
خویشاوندانRobert Olds (father)

رابین اولدز[۱] (۱۴ ژوئیه ۱۹۲۲ – ژوئن ۱۴، ۲۰۰۷) خلبان آمریکایی و ژنرال نیروی هوایی آمریکا بود. او از بهترین‌های نیروی هوایی بود که در جنگ جهانی دوم و جنگ ویتنام ۱۶ پیروزی هوایی داشت.[۲] وی در سال ۱۹۷۳ با درجهٔ سرتیپ دومی بازنشسته شد.

او فرزند ژنرال نیروی هوایی و فارغ‌التحصیل وست پوینت رابرت اولدز بود که او را برای کسب تجربه در جوانی راهی تفنگداری نیروی هوایی کرد. اولدز هنگامی که هنوز جوان بود به عنوان خلبان در جنگ جهانی دوم حضور داشت و بعد از جنگ نیز در نیروی هوایی باقی ماند. به رغم اینکه در مأموریتها سرگروه بود اما پیشاپیش دسته پرواز می‌کرد. در تاریخ هوانوردی اولدز از نگاه هم قطارانش به عنوان بهترین فرمانده پرواز در جنگ ویتنام شناخته می‌شود، هم بخاطر مهارت بالایش در جنگ هوایی و هم بخاطر توانایی مدیریتش در اسکادران‌های پروازی.[۳]

اولدز پس از بازگشت از ویتنام به درجه سرتیپ دومی ارتقا درجه پیدا کرد و دیگر نمی‌توانست در پست‌های پروازی باشد. وی باقی‌مانده عمر خدمتیش را در پست‌های غیر پروازی مانند رئیس دانشکده افسری آکادمی نیروی هوایی یا بازرس کل نیروی هوایی سپری کرد. دلیل اینکه وی درجهٔ نظامی بالاتری نگرفت عقاید تکروانه اش و علاقه شدیدش به نوشیدن الکل بود.[۴]

اولدز در زندگی شخصی و حرفه‌ای اش حواشی زیادی داشت از جمله ازدواجش با بازیگر هالیوود الا رینز، هنگامی که وی جوان بود به عنوان ورزشکاری قدرتمند در دبیرستان و کالج شناخته می‌شود و در تیم آماتوری آمریکا در ورزش فوتبال آمریکایی در دوران کالج پست خط زن را داشت اولدز فلسفه زندگی یک خلبان را اینگونه شرح می‌دهد: "خلبانها همه جا هستند اینجا و آنجا، اما خلبان خوب بودن یک چیز ذاتی است و با آموزش بدست نمی‌آید اگر می‌خواهید خلبان خوبی شوید باید توانایی خطر کردن را داشته باشید ."[۵]

کودکی[ویرایش]

اولدز با نام «رابرت اولدز جونیور در هونولولو» در خانواده‌ای نظامی به دنیا آمد، بیشتر دوران کودکیش را در همپتون ویرجینیا گذراند و تدر آنجا به مدرسه ابتدایی و دبیرستان رفت. پدرش سروان (بعدها سرلشکر) بود که در دوران جنگ جهانی اول مربی پرواز بود همچنین بین سال‌های۱۹۲۲تا۱۹۲۵ آجودان سرتیپ بیلی میچل بود[۱][۶] و از طرفداران بمباران استراتژیک در نیروی هوایی. مادرش الویس ویچمن نات اولدز، هنگامی که رابین چهار ساله بود درگذشت و او توسط پدرش بزرگ شد.[۷] رابین فرزند ارشد از چهار فرزند پسر خانواده بود و برادران کوچکترش به نام‌های استیون (۱۹۲۴) استرلینگ (۱۹۳۵) و فردریک (1936).[۸]

بعدها خانواده وی به لانگلی فیلد ویرجینیا نقل مکان کردند[۹] در آن سال‌ها اولدز نوجوان به‌طور مستمر با گروهی کوچکی از افسران نیروی هوایی در تماس بود (یکی از همسایه‌هایشان سروان کارل اسپاتز بود که بعدها اولین رئیس ستاد نیروی هوایی آمریکا گشت),[۱۰] در نتیجه این تعاملات علاقه شدیدی به خدمت هوایی پیدا کرد اما بشدت از پست‌هایی که نمی‌توانست در آن مهارت خود را به نمایش بگذارد بیزار بود.[۱۱] در ۱۰ نوامبر۱۹۲۵ پدرش به عنوان شاهد و نماینده بیلی میچل در دادگاهی راهی واشینگتن شد و رابین سه ساله را ملبس به یونیفورم نیروی هوایی با خود برد و عکاسان روزنامه‌ها عکس‌های وی در آن لباس را چاپ کردند.[۱۲]

اولدز اولین پروازش را در سن ۸ سالگی به همراه پدرش در هواپیمایی دوباله‌ای که توسط پدرش هدایت می‌شد انجام داد.[۱۳] در سن ۱۲ سالگی به قصد اینکه به اهدافش یعنی تبدیل به یک خلبان جنگی و بازیکن فوتبال شود راهی آکادمی نظامی وست پوینت شد.[۱۴]

در اول مارس۱۹۳۷ پدرش به فرماندهی اسکادران دوم بمب افکن‌های بی-۱۷ موسوم به دژ پرنده در پایگاه لانگلی فیلد منصوب شد و در ۷ مارس درجه سرهنگ دومی را دریافت کرد. اولدز سه سال پی در پی در دبیرستان همپتون عنوان شاگرد اول را به خود اختصاص داد.[۱۵] الدز به عنوان بازیکن همراه با تیم فوتبال دبیرستان قهرمان جام ایالتی ویرجینیا در سال ۱۹۳۷ شد وی به عنوان یک بازیکن پر انرژی توانست در آکادمی نظامی ویرجینیا، کالج دارموث حضور یابد و کمک هزینه تحصیلی به عنوان بازیکن فوتبال را از آن خود کند.[۱۴]

به جای ورود به دانشگاه پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۹۳۹ وی در مدرسه مقدماتی نظامی که برای آماده‌سازی جوانان برای امتحانات ورودی آکادمی‌های نظامی است ثبت نام کرد در این هنگام مقارن شد با حمله المان به لهستان. وی سریعاً به نیروی هوایی سلطنتی کانادا ملحق شد اما پذیرش او را از این کار بازداشت.[۱۶] اولدز در امتحانات ورودی آکادمی نظامی آمریکا در وست پوینت قبول شد.

وی دعوتنامه‌ای از نماینده کنگره از پنسیلوانیا به نام جی بوئل اسنایدر دریافت کرد که وی را به انجمن مردان جوانان مسیحی دعوت می‌کرد، اولدز راهی یونیون تاون پنسیلوانیا شد و به همکاری با آن‌ها پرداخت. اولدز در اول ژوئن ۱۹۴۰ در آکادمی وست پوینت پذیرفته شد و هنگامی که وارد دانشکده نظامی می‌شد یک ماه از حمله ژاپن به پرل هاربر می‌گذشت به همین خاطر وی به مدرسه خلبانی اسپارتان واقع در تولسا اوکلاهاما فرستاده شد تا آموزش پرواز ببیند آموز ش وی یک سال به طول کشید و پس از کریسمس ۱۹۴۲ پایان یافت اولدز به وست پوینت برگشت در حالیکه بشدت مشتاق بود تا تحصیلات خود را هرچه سریعتر به اتمام برساند و راهی جبهه‌های جنگ شود.[۱۶]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Zamzow, Major S.L. , USAF, (2008).
  2. "Aerial Victory Credits database". Air Force Historical Research Agency. Archived from the original on 15 January 2010. Retrieved 19 June 2007.
  3. Sherwood, John Darrell (1999). "Old Lionheart". Fast Movers: Jet Pilots and the Vietnam Experience. Free Press. ISBN 978-0-312-97962-1.
  4. رابین اولدز، p.  42
  5. "Great Aviation Quotes: Robin Olds". Skygod.com. Archived from the original on 13 October 2008. Retrieved 7 June 2007.
  6. Robin Olds, p.  41
  7. Lars Anderson (2004). The All-Americans. St. Martins Press. ISBN 978-0-312-30887-2.
  8. Robin Olds
  9. Captain Olds was stationed at Luke Field, Hawaii, when Robin was an infant.
  10. Robin Olds, p.  5
  11. Robin Olds, p.  6
  12. Waller, Douglas C. (2004).
  13. Olds, Robin. (2010) Fighter Pilot: The Memoirs of Legendary Ace Robin Olds , St. Martin's Press, ISBN 978-0-312-56023-2, p. 6.
  14. ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ رابین اولدز، p.  11
  15. رابین اولدز، p.  7
  16. ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ رابین اولدز، p.  21