درگاه:اسلام/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۵
حُسِین بن علی بن ابی‌طالب (۳ شعبان ۴ ه.ق – ۱۰ محرم ۶۱ ه.ق) فرزندِ علی بن ابی‌طالب و فاطمه زهرا و نوهٔ محمد بن عبدالله، پیامبر اسلام است. او امام سوم شیعیان و پدر سلسلهٔ امامان شیعه دوازده‌امامی از سجاد تا حجت بن الحسن و نیز امامان اسماعیلیه به‌شمار می‌رود. او با کنیه‌اش، اَباعَبدِاللّٰه، نیز شناخته می‌شود. حسین روز عاشورا در نبرد کربلا کشته شد و به‌همین خاطر شیعیان وی را سَیِّدُالشُّهَداء نیز می‌نامند. وی پس از درگذشت حسن مجتبی و مرگ معاویه، با یزید بیعت نکرد و در بین مسیر مدینه و کوفه در منطقه‌ای به نام کربلا، در حالی که با خانواده خود عازم کوفه بود محاصره و پس از کشته شدن جمع همراهانش، کشته شد. تمامی مذاهب اسلامی جز حامیان بنی‌امیه، حسین را به عنوان نوه و صحابه محمد گرامی می‌دارند. شیعیان او را امام معصوم و شهید می‌دانند. بسیاری از مسلمانان به‌خصوص شیعیان، در سالگردِ واقعهٔ کربلا مراسم سوگواری برگزار می‌کنند. به باور آنان، حسین شورشی خودسری نبود که جان خود و خانواده‌اش را به‌خاطر آرزوهای شخصی فدا کرده باشد. او پیمان صلح با معاویه را زیر پا نگذاشت، ولی حاضر به بیعت با یزید نشد.