درگاه:اسلام/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۲
فاطمه زهرا (۲۰ جمادی‌الثانی بین ۳۵ تا ۴۵ عام‌الفیل) دختر محمّد و خدیجه، همسر علی بن ابی‌طالب، و مادر حسن بن علی و حسین بن علی است. او کوچک‌ترین و به نقلی یگانه دختر محمّد و تنها فرزندش بود که از خود فرزندانی باقی گذاشت. در تاریخ تولد فاطمه اختلاف است. فاطمه در کودکی مستقیماً زیر نظر پدر و مادرش رشد یافت؛ و جوانی‌اش را در دوران دشوار کار تبلیغی پدرش گذرانید. فاطمه در محاصرهٔ شعب ابی‌طالب مادرش را از دست داد. پس از هجرت به مدینه، در سال دوم ه.ق با علی بن ابی‌طالب ازدواج کرد و چهار یا پنج فرزند به دنیا آورد. در سال ۱۱ ه. ق، پس از درگذشت پدرش، به دفاع از علی در جانشینی محمد پرداخت و خطبهٔ فدکیه را در مسجد پیامبر برای دفاع از حقّ خویش در مورد فدک ایراد کرد. او احتجاج‌های بسیاری با ابوبکر و عمر کرد، اما این احتجاج‌ها سودی نبخشید. در جریان این وقایع، عمر و گروهی از همراهانش به‌قصد گرفتن بیعت به خانهٔ علی رفته و در آنجا با مقاومت علی و فاطمه و طرفدارانشان روبرو شدند. او نخستین کس از خانوادهٔ محمّد است که پس از محمّد درگذشت.