داگلاس بادر
داگلاس بادر | |
|---|---|
 فرمانده هوانیروز داگلاس بادر سال۱۹۴۰ | |
| نام(های) مستعار | داگس بادی |
| زاده | ۲۱ فوریهٔ ۱۹۱۰ لندن |
| درگذشته | ۵ سپتامبر ۱۹۸۲ (۷۲ سال) لندن |
| وفاداری | بریتانیا |
| شاخه نظامی | نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا |
| سال‌های خدمت | ۱۹۲۸–۱۹۳۳ ۱۹۳۹–۱۹۴۶ |
| درجه | فرمانده گروه |
| شماره خدمت | ۲۶۱۵۱ |
| فرماندهی | Tangmere Wing Duxford Wing No. 242 Squadron |
| جنگ‌ها و عملیات‌ها | جنگ جهانی دوم |
| نشان‌ها | شوالیه نشان امپراتوری بریتانیا Distinguished Service Order & Bar مدال صلیب پرواز ممتاز & Bar Mentioned in Despatches |
| کارهای دیگر | Aviation consultant Disabled activist |
داگلاس بادر (انگلیسی: Douglas Bader; ۲۱ فوریهٔ ۱۹۱۰ – ۵ سپتامبر ۱۹۸۲) خلبان تک خال نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در طول جنگ جهانی دوم بود.[۱] شهرت بادر عمدتاً به دلیل ۲۲ پیروزی هوایی، ۴ پیروزی مشترک، ۶ پیروزی احتمالی، ۱ پیروزی مشترک احتمالی و آسیب به ۱۱ هواپیما است.[۲][۳]
وی برندهٔ جوایزی همچون نشان امپراتوری بریتانیا و مدال صلیب پرواز ممتاز (بریتانیا) شده‌است.
زندگی‌نامه[ویرایش]
نام پدرش فردریک رابرت بادر و مادرش جسیکا بادر بود. وی در سال ۱۹۳۰ از کالج نیروی هوایی سلطنتی کرانول فارغ اُلتحصیل شد. در سپتامبر سال ۱۹۳۱ در حالی که تلاش می‌کرد عملیات آکروباتی با هواپیمای بدون موتور انجام دهد در حالی که از زمین بلند شد سپس به سمت پایگاه دور زد، با سرعت زیاد و ارتفاع کم از پایگاه عبور کرد و شروع به چرخش با سرعت پایین نمود به خاطر تجربه کم پرواز با بولداگ با سرعت خیلی کم پرواز می‌کرد و باعث شد بال چپ هواپیما به زمین اصابت کند و هواپیما با چرخش سریع به دور خود به لاشهٔ در هم پیچیده‌ای تبدیل شود و هر دو پای بادر له شدند.[۴] بادر از هواپیما بیرون کشیده و به بیمارستان منتقل شد و تحت مداوای یکی از جراحان انگلیس دکتر جی. لئونارد جویس (۱۸۸۲–۱۹۳۹) قرار گرفت و در نهایت دو پای وی قطع شدند. این منجر شد که بادر نیروی هوایی را با گرفتن حقوق مستمری ترک کند.[۵]
در سال ۱۹۳۹، داگلاس بادر با دو پای مصنوعی به نیروی هوایی ارتش بازگشت و به عنوان خلبان پذیرفته شد.[۶] پس از شروع جنگ جهانی دوم او اولین پیروزی‌های خود را بر دانکرک در طول نبرد فرانسه در سال ۱۹۴۰ به دست آورد. سپس در نبرد بریتانیا شرکت کرد و دوست و حامی معاون هوایی ترافورد لی-مالوری و آزمایش‌های «بال بزرگ» او شد.[۷]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «Douglas Bader | Fighter Pilot | RAF Pilots». RAF Museum (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۳.
- ↑ Holmes 1998, p. 100.
- ↑ Price and Holmes 2000, p. 44.
- ↑ «خلبان جنگنده داگلاس بادر: یک معلول بی‌اعتبار در تاریخ نیروی هوایی سلطنتی». Top War. ۱۲ دسامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۳.
- ↑ The London Gazette: no. 33936. p. . 2 May 1933.
- ↑ «قصه سختکوشی یک نسل…». fa. ۹ خرداد ۱۳۹۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۳.
- ↑ "7 Pilots Who Flew In The Battle of Britain". Imperial War Museums (به انگلیسی). Retrieved 2024-02-13.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Douglas Bader». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۳.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ داگلاس بادر موجود است. |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد زندگی‌نامه‌ای مرتبط با فرد نظامی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- اسیران جنگی در آلمان در جنگ جهانی دوم
- افراد دچار قطع عضو اهل انگلستان
- افسران نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا
- بازیکنان کریکت اهل انگلستان
- خلبانان اهل انگلستان
- خلبانان تکخال جنگ جهانی دوم بریتانیا
- خلبانان نیروی هوایی سلطنتی در جنگ جهانی دوم
- دارندگان عنوان رتبه امپراتوری بریتانیا
- دارندگان عنوان شوالیه
- درگذشتگان ۱۹۸۲ (میلادی)
- زادگان ۱۹۱۰ (میلادی)
- زندانیان قلعه کلدیتز در جنگ جهانی دوم
- افراد معلول اهل بریتانیا