خطبه عقد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خطبه عقد به خطابه‌ای گفته می‌شود که واجب است پیش از گفتن صیغه عقد نکاح توسط زن یا شوهر یا هر دو یا شخص ثالثی گفته شود.

این خطبه معمولاً شامل تکریم خداوند و حکمت ازدواج است و غالباً به زبان عربی خوانده می‌شود اما می‌تواند به زبان‌های دیگری هم گفته شود.

در ازدواج دائم: بسم الله الرحمن الرحیم أنکحتُ و زوّجتُ مُوکِّلَتی…………….. بمُوکِّلِی……………..عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ……………..قَبِلْتُ النِّكاحَ و التَّزْوِيجَ والزِواجَ لموکِّلَتی و لِمُوَكِّلِي عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ.

در ازدواج موقت: بسم الله الرحمن الرحیم أنکحتُ و زوّجتُ مُوکِّلَتی …………….. بمُوکِّلِی …………….. فِى الْمُدَّه الْمَعْلُومَه عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ …………….. قَبِلْتُ النِّكاحَ و التَّزْوِيجَ والزِواجَ لموکِّلَتی و لِمُوَكِّلِي فِى الْمُدَّه الْمَعْلُومَه عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ

گرفتن وکالت از (دوشیزه) خانم[ویرایش]

پس از خواندن خطبه؛ اجازه عروس خانم گرفته شود. عاقد اینگونه بگوید:

«به مبارکی و میمنت و در پناه عنایات خاص امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف پیوند آسمانی عقد ازدواج دائم و همیشگی/ عقد موقت و محرمیت، بین دوشیزه محترمه سرکار خانم …………….. و آقای…………….. اجرا و منعقد می گردد.

* دوشیزه محترمه مکرمه سرکار خانم …………….. آیا بنده وکیلم شما را به عقد زوجیت دائم و همیشگی / عقد موقت، آقای …………….. به صِداق و مهریهٔ  مثلا یک جلد کلام الله مجید ، یک آینه و شمعدان، یک شاخه نبات و مهریه …………….. (مثلا ۱۴ سکه تمام بهار آزادی رایج در جمهوری اسلامی ایران) [در ازدواج موقت مدت زمان و تعداد روز…………….. مشخص شود]. با این شرط که مهریه به ذِمهٔ زوج مُکَرّم دِین ثابت است و عِندَالمُطالِبِه به سرکار عالی تسلیم خواهند داشت. و شروطی که مورد توافق طرفین بوده در آورم.

آیا بنده وکیلم؟……………..». پس از قبول و بله عروس خانم، صلوات بر محمد و آل محمد فرستاده شود و عاقد بگوید:

«به عقد دائم/موقت شرعی، موکله ی خود (دوشیزه:……………..) را به اذن پدرشان بر این مهریه معین شده و مورد توافق، به عقد دائم/موقت موکل خود ( آقای:……………..) درمی آورم.

ایران[ویرایش]

در ایران پیمان و سوگند زناشویی به زبان فارسی نیز خوانده می‌شود:[۱]

آیا شما این زن/مرد را به همسری خود می گیرید، تا بر پایه فرمان ایزدی در پیوند پاک زناشویی با یکدیگر زندگی کنید؟ آیا او را دوست خواهی داشت، آسایشش را فراهم خواهی کرد، او را گرامی خواهی داشت، در خوشی و ناخوشی همدم او خواهی بود، دیگران را فراموش خواهی کرد و تا پایان زندگی با راستی در کنارش خواهی ماند؟

گاهی نیز از شعر "پیمان زندگی" فریدون مشیری از کتاب "نوایی هم‌آهنگ باران" به‌عنوان پیمان ازدواج استفاده می‌شود[۱]:

مرد:

به نام نامی یزدان

تو را من برگزیدم از میان این همه خوبان

میان این گواهان بر لب آرم این سخن با تو

برای زیستن با تو

وفادار تو خواهم بود در هر لحظه در هر جا

پذیرا می‌شوی آیا؟

تو با من این‌چنین هستی که من با تو؟

زن:

به نام نامی یزدان

پذیرا می‌شوم مهر تو را از جان

هم اکنون باز می‌گویم میان انجمن با تو

وفادار تو خواهم بود، در هر لحظه، در هر جا، برای زیستن با تو

تو هم با من چنان با مهر پیمان کن که من با تو!

مرد و زن با هم:

تو چون هم آشیان خواهی شدن با من

تمام عمر خواهم بود یک جان در دو تن با تو

بهشت عشق سازم خانه را

سرشار از لبخند و مهر و نور و عطر و یاسمن با تو

گواهان همه با هم:

همایون باد این پیمان

همایون باد این پیوند

همایون باد این پیوند ورجاوند

گرامی باد این سوگند

شکوفا باد بر لب‌های تان همواره این لبخند

همایون باد!

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ "مقاله ملیکا افتخاریان". دوماهنامه‌ی ادبی، فرهنگی و هنری روناک. شماره ششم. 11 July 2017.