جووانی لانفرانکو
| جووانی لانفرانکو | |
|---|---|
 رهایی سن پیتر، (حدود ۱۶۲۰–۱۶۲۱)، موزه هنر بیرمنگام، بیرمنگام (آلاباما) | |
| نام هنگام تولد | Giovanni Gaspare Lanfranco |
| زادهٔ | ۲۶ ژانویه ۱۵۸۲ پارما، ایتالیا |
| درگذشت | ۳۰ نوامبر ۱۶۴۷ (۶۵ سال) رم، ایتالیا |
| ملیت | ایتالیایی |
| شناخته‌شده برای | نقاشی |
| جنبش | باروک |
جووانی لانفرانکو (به ایتالیایی: Giovanni Lanfranco) (۲۶ ژانویه ۱۵۸۲–۳۰ نوامبر ۱۶۴۷) یک نقاش ایتالیایی دوره باروک بود.
زندگی‌نامه[ویرایش]
جووانی گاسپار لانفرانکو، فرزند سوم استفانو و کورنلیا لانفرانچی در پارما متولد شد و به عنوان پادو در خانه کنت اورازو اسکاتی مشغول کار شد.[۱] استعداد نقاشی اش به وی اجازه داد تا با هنرمند بولونیایی آگوستینو کاراچی، برادر آنیباله کاراچی، کارآموزی را آغاز کرده و در کنار کاخ‌های پارمزی سیستو بدالوکیو در کاخ فارنیسه کار کند. هنگامی که آگوستینو در سال ۱۶۰۲ درگذشت، هر دو هنرمند جوان به کارگاه بزرگ و برجسته رومی آنیبال نقل مکان کردند، که وی در آن زمان مشغول کار در گالری فارنیسه در سقف گالری کاخ فارنیسه بود. به نظر می‌رسد که لانفرانکو در تابلوی پولیپموس و گالاتئا (نسخه ثانویه در گالری دوریا) و برخی کارهای جزئی در اتاق نقش داشته‌است.
پس از آن، در حالی که لانفرانکو هنوز هم از لحاظ فنی عضو کارگاه کاراچی بود، به همراه گیدو رنی و فرانچسکو آلبانی، کلیسای هرا (سن دیهگو) را در سن جاکومو دلی اسپانیولی (۱۶۰۲–۱۶۰۷) نقاشی کردند. وی همچنین در تزئینات نقاشی دیواری سان جرگوریو مانیو و باسیلیکای سنتاماریا مجیوره مشارکت داشت.
_ceiling.jpg)
میراث و ارزیابی انتقادی[ویرایش]
لانفرانکو یک کارآموز همه‌کاره و التقاطی کاراچی بود و در مقایسه با دومنیکینو اغلب محدود بوده و عمدتاً از اصالت عالی آنیباله تقلید می‌کرد و سنت آنان را با استعداد چشمگیر ادامه داد. از جمله شاگردان وی جاچینتو برندی بود.[۲]
گزیده آثار[ویرایش]
- ونوس چنگ می نوارد, گالری ملی هنر باستانی، رم (کاخ باربرینی)
- اسکندر تمایل داشت توسط پزشک معالجه شود و اسکندر از نوشیدن آب به دست مردانش امتناع ورزید[۳]
- عید تبشیر (حدود ۱۶۱۵), سن کارلو ا کاتیناری، رم
- تاجگذاری باکره با سنت آگوستین و سن ویلیام آکیتین[۴]
- هاجر در بیابان (لوور)[۵]
- آزادی سن پیتر[۶] (حدود ۱۶۲۰–۲۱), موزه هنر بیرمنگام، آلاباما
- نقاشی‌های دیواری پالاتزو کیرینال[۷]
منابع[ویرایش]
- ↑ Herbermann, Charles, ed. (1913). . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
- ↑ Orlandi, Pellegrino Antonio; Guarienti, Pietro (1719), Abecedario pittorico, Naples, p. 182
- ↑ Fondazionemanodori.it بایگانی‌شده در مه ۶, ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine
- ↑ "Coronation of the Virgin with St Augustine and St William of Aquitaine by LANFRANCO, Giovanni". Wga.hu. Retrieved 2014-03-05.
- ↑ "Hagar in the Wilderness by LANFRANCO, Giovanni". Wga.hu. Retrieved 2014-03-05.
- ↑ "Archived copy". Archived from the original on 2013-04-14. Retrieved 2011-05-16.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) - ↑ "Quirinale.it".
- Cropper, Elizabeth. Domenichino Affair. Washington: Center for Advanced Study in the Visual Arts, National Gallery of Art.
- Wittkower, Rudolf (1993). Art and Architecture Italy, 1600-1750. 1980. Penguin Books. pp. 80–88.
- Francis P. Smyth and John P. O'Neill (Editors in Chief) (1986). The Age of Correggio and the Carracci: Emilian Painting of the 16th and 17th Centuries. Washington: National Gallery of Art. pp. 483–493.
{{cite book}}:|author=has generic name (help) - مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Giovanni Lanfranco». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ آوریل ۲۰۲۰.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ جووانی لانفرانکو موجود است. |
- Orazio and Artemisia Gentileschi, a fully digitized exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art Libraries, which contains material on Giovanni Lanfranco (see index)
- Lanfranco exhibition in Parma & Rome, with biography and many works[پیوند مرده]
- Six works by Lanfranco, including Assumption of the Virgin
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نگارخانه‌های هنری و موزه‌ها | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
