جنبش دموکراتیک-انقلابی زحمتکشان گیلان و مازندران
جنبش دموکراتیک-انقلابی زحمتکشان گیلان و مازندران | |
|---|---|
| بنیان‌گذار | حسن ماسالی |
| بنیان‌گذاری | ۱۵ مهر ۱۳۵۹ |
| مرام سیاسی | سوسیالیسم فدرالیسم سکولاریسم |
| وابستگی ملی | سازمان اتحاد چپ |
جنبش دموکراتیک-انقلابی زحمتکشان گیلان و مازندران یک سازمان محلی چپ‌گرا بود که به مرکزیت منطقهٔ تالش به فعالیت در استان‌های شمال ایران می‌پرداخت. این سازمان در رابطه تنگاتنگ و مشاوره با سازمان اتحاد چپ به وجود آمده و در واقع تشکیلات محلی این سازمان به‌شمار می‌آمد.[۱][۲] بنیان‌گذار این سازمان حسن ماسالی بود[۳] و هدف خود را برقراری «جمهوری فدراتیو شورایی زحمتکشان ایران» اعلام کرده‌بود.[۴]
نام‌گذاری[ویرایش]
مهدی خانبابا تهرانی معتقد است که سازمان اتحاد چپ به علت ویژگی‌های منطقه این نام را برای تشکیلات محلی خود برگزیده بود تا نامی از کلمهٔ چپ در میان نباشد.[۱]
تاریخچه[ویرایش]
جنبش دموکراتیک-انقلابی زحمتکشان گیلان و مازندران در روز ۱۵ مهر ۱۳۵۹ اعلام موجودیت، و خط مشی خود را مبتنی بر «دموکراتیسم انقلابی» اعلام کرد که به نوبهٔ خود «محتوای سیاسی-اجتماعی دوران انتقال به سوسیالیسم» است. این سازمان شکل‌گیری خود در منطقهٔ شمال کشور را در راستای «ویژگی‌های متنوع ایالتی از قبیل نفوذ و قدرت ارتجاع، تفاوت‌های سنن مبارزاتی و معضلات خاص ایالتی» دانسته که سبب در دستور کار قرار گرفتن «پاگیری و قوت جنبش‌های فعال ایالتی» شده‌است.[۵]
از دیگر اعضای بنیان‌گذار این سازمان می‌توان به ایرج ماسالی و عزیز هژبر اشاره کرد.[۶]
عضویت در شورای ملی مقاومت[ویرایش]
جنبش دموکراتیک-انقلابی زحمتکشان گیلان و مازندران در سال ۱۳۶۰ به شورای ملی مقاومت ایران پیوست.[۷] نمایندهٔ این سازمان در شورای ملی مقاومت در ابتدا حسن ماسالی بود، اما پس از چند جلسه مهدی خانبابا تهرانی به عنوان نماینده جایگزین وی شد.[۱]
حسن ماسالی بعداً عضویت جنبش دموکراتیک-انقلابی زحمتکشان گیلان و مازندران در شورای ملی مقاومت را «مشروط» دانسته و خروج از آن را نیز به دلیل سیاست‌های فرقه‌گرایانهٔ رهبران جدید سازمان مجاهدین خلق ایران و شخص مسعود رجوی عنوان کرد. به باور او تا زمانی که موسی خیابانی در داخل ایران زنده بود، رجوی نمی‌توانست فرقه‌گرایی مورد نظر خود را اعمال کند.[۸] در نهایت پس از آن‌که هما ناطق به دلیل انتقاد از سیاست‌های رهبری مجاهدین خلق در جریان یک سخنرانی در سوئد مورد حملهٔ لفظی قرار گرفت و نیز طرح مسئلهٔ خودمختاری کردستان ایران در جلسهٔ شورا مسکوت گذاشته‌شد، ماسالی نیز با ترک گفتن جلسهٔ شورای ملی مقاومت در روز ۳ خرداد ۱۳۶۲، عضویت جنبش دموکراتیک-انقلابی زحمتکشان گیلان و مازندران را در شورا به حالت تعلیق درآورد.[۹]
اهداف سازمان[ویرایش]
جنبش دموکراتیک-انقلابی زحمتکشان گیلان و مازندران هدف خود را برقراری «جمهوری فدراتیو شورایی زحمتکشان ایران» اعلام کرده‌بود[۴] و «مبارزهٔ همه‌جانبه برای دموکراتیزاسیون سراسری جامعه و استقرار دولت غیرمتمرکز فدراتیو انقلابی (به معنی تحقق خودمختاری خلق‌ها و تأسیس قدرت اجرایی شوراهای ایالتی)» را راه رسیدن به این هدف می‌دانست.[۵]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ایران دیده‌بان: مجاهدین خلق در آئینۀ تاریخ بخش ۴۵؛[پیوند مرده] بازدید در ۹ مهر ۱۳۹۷.
- ↑ انجمن مطالعات تاریخ شفاهی ایران: جنبش چپ در ایران (کمونیستی، سوسیالیستی و پیروان خط‌مشی مسلحانه)از سال ۱۹۰۵؛ بازدید در ۹ مهر ۱۳۹۷.
- ↑ ماسالی، حسن. ۲۰۱۶. نگرشی به گذشته و آینده: پنجاه سال مبارزه در راه آزادی، خاطرات حسن مالی، جلد دوم؛ ص ۵۵.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ماسالی، حسن. ۲۰۱۶. نگرشی به گذشته و آینده: پنجاه سال مبارزه در راه آزادی، خاطرات حسن مالی، جلد دوم؛ ص ۶۳.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ماسالی، حسن. ۲۰۱۶. نگرشی به گذشته و آینده: پنجاه سال مبارزه در راه آزادی، خاطرات حسن مالی، جلد دوم؛ ص ۶۶.
- ↑ ماسالی، حسن. ۲۰۱۶. نگرشی به گذشته و آینده: پنجاه سال مبارزه در راه آزادی، خاطرات حسن مالی، جلد دوم؛ ص ۲۱۸.
- ↑ قاسمی، فریدون. ۲۰۱۶. جمهوری اسلامی ایران: از بازرگان تا روحانی، اچ اند اس مدیا؛ فصل دوم: دوران حکومت موقت شورای انقلاب و ریاست‌جمهوری بنی‌صدر، ص ۱۱۵.
- ↑ ماسالی، حسن. ۲۰۱۶. نگرشی به گذشته و آینده: پنجاه سال مبارزه در راه آزادی، خاطرات حسن مالی، جلد دوم؛ ص ۲۴۳.
- ↑ ماسالی، حسن. ۲۰۱۶. نگرشی به گذشته و آینده: پنجاه سال مبارزه در راه آزادی، خاطرات حسن مالی، جلد دوم؛ صص ۲۵۹-۲۴۸.