بدیع نیشابوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بدیع در سن پانزده سالگی

میرزا آقا بزرگ نیشابوری مشهور به بدیع (۱۸۵۲ – ۱۸۶۹) همچنین ملقب به فخر الشّهداء از سوی بهاالله، از پیروان مشهور باب و سپس از نخستین پیروان بهاءالله شد.

بدیع پیام بهاءالله را به ناصرالدین‌شاه قاجار رساند و در ۱۷ سالگی به فرمان شاه، شکنجه و اعدام شد. وی فرزند عبدالمجید نیشابوری بود.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Badí‘». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در مه ۲۰۱۱.