بدخشی سمرقندی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بدخشی سمرقندی شاعر، ملک‌الشعرای دربار میرزا الغ‌بیگ در دوره تیموریان بوده است. او به خاطر قصیده‌های نغزش تحسین شده است. معلوم نیست چرا در تذکره‌هایی مثل آتشکده آذر، تذکره دولتشاه و یا حبیب السیر، هیچ اطلاعاتی از نام و سال مرگ او در دسترس نیست. بعضی او را با مولانا محمد بدخشی که سی‌ سال ملازم امیر علیشیر نوایی بوده است، یکی دانسته‌اند.[۱]الغ‌بیگ و درباریانش به او التفات تمام داشته‌اند. [۲]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

    • Safa, Zabihollah (1988). "BADAḴŠĪ SAMARQANDĪ". Encyclopaedia Iranica, Vol. III, Fasc. 4, p. 362.
  • صفا، ذبیح‌الله (۱۳۷۷). مدخل بدخشی سمرقندی در دانشنامه جهان اسلام. ج. دوم. تهران: بنیاد دایرةالمعارف اسلامی.