پرش به محتوا

انتخابات در جمهوری روم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

انتخابات در جمهوری روم (انگلیسی: Elections in the Roman Republic) بخش بسیار مهم از حکمرانی جمهوری روم بود. البته انتخاباتی که تنها شهروندان رومی و اشراف و با محوریت شهرها برگزار می‌شد و نوع انتخابات باعث نادیده گرفتن منافع طبقات پایین می‌شد البته حتی زمانی از تاریخ روم کسانی که خود منتخب بودند نامزدهای بعدی نمایندگی را انتخاب می‌کردند (به این صورت که مردم تنها از بین نامزدهای مشخص شده حق انتخاب داشتند) که این موضوع خود ارزش رای را کاهش می‌داد. با افزایش کاربرد و گستردگی شیوه تبلیغات انتخاباتی، تعداد نامزدها دیگر محدود به گروهی منتخب با ثروت و فرزند بالا نبود. در عوض، تعداد بیشتری از شهروندان عادی فرصتی برای کاندیداتوری داشتند و این امکان را برای حضور با تساوی حقوق در تصمیمات کلیدی دولت فراهم می‌کرد.

در ابتدا شهروندان جمهوری روم مقامات را سالیانه انتخاب می‌کردند به تدریج انتخاب مقامات ارشد جمهوری روم نیز بسیار ضعیف شده بود و در نهایت توسط توسط آگوستوس اولین امپراتور روم به‌طور کامل از بین رفت. البته انتخابات مقامات محلی به قوت خود ادامه داشت.

منابع تاریخی[ویرایش]

انتخابات برای حدود ۵۰۰ سال یک عنصر اصلی در تاریخ و سیاست روم بود و مورخان بزرگی مانند لیوی و پلوتارک به‌طور مکرر به آن اشاره می کرند. البته هیچ گزارش جامعی دربارهٔ نحوه عملکرد انتخابات وجود ندارد. مورخان جزئیات را از روایات پراکنده از دوران‌های مختلف بازسازی کرده‌اند، اما هنوز خیلی چیزها نامشخص است و بحث‌های علمی زیادی در مورد جزییات وجود دارد.

جامع‌ترین منبع باقی مانده کتاب Commentariolum Petitionis (کتابچه راهنما در زمینه انتخابات) نوشته کوئینتوس تولیوس سیسرو هست. این کتابچه نحوه نامزدی برای انتخابات کنسول توسط کوئینتوس برای مبارزات انتخاباتی برادرش در سال ۶۴ قبل از میلاد نوشته شده‌است. متأسفانه، تردیدهای زیادی در مورد صحت این کتابچه وجود دارد که برخی آن را به عنوان منبع معتبر آن دوره می‌پذیرند.

فرایند انتخابات[ویرایش]

در ابتدای جمهوری، تنها مناصب منتخب دو کنسول بودند. در ادامه مسیر تاریخ جمهوری روم، مناصب عمومی جدیدی اضافه شد و در پایان جمهوری ۴۴ منصب دولتی انتخاب می‌شدند. تمامی اینها سالانه برای یک دوره یک ساله انتخاب می‌شدند به جز کنسور که دوره خدمتش پنج ساله بود. در شرایط اضطراری تنها مناصب دولتی که انتخابی نبودند دیکتاتور و معاون او فرمانده سواره نظام بودند که خود منصوب بودند.

منابع[ویرایش]