پرش به محتوا

اصول شهرسازی هوشمند

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اصول شهرسازی هوشمند (به انگلیسی: Principles of intelligent urbanism) یک نظریه برنامه‌ریزی شهری است که از مجموعه‌ای از ده اصل بدیهی تشکیل شده‌است که برای هدایت تدوین الگوهای شهری طراحی شده‌است. آنها برای آشتی دادن و ادغام نگرانی‌های مختلف برنامه‌ریزی شهری و مدیریت در نظر گرفته شده‌اند. این بدیهیات شامل پایداری محیطی، حفاظت از میراث، فناوری مناسب، کارایی زیرساخت، مکان‌سازی، دسترسی اجتماعی، توسعه ترانزیت‌محور، ادغام منطقه‌ای، مقیاس انسانی و یکپارچگی نهادی است. این اصطلاح توسط پروفسور کریستوفر چارلز بنینگر ابداع شد.

منابع[ویرایش]