اسکار رومرو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بزرگوار

اسکار رومرو
اسقف اعظم سن سالوادور
اسقف اعظم سن سالوادور
سریراسقف اعظم کاتولیک رومی سن سالوادور
منصوب‌شده در۲۳ فوریه ۱۹۷۷
پایان دوره۲۴ مارس ۱۹۸۰
پیشینلوئیس چاوز
جانشینآرتورو ریورا داماس
سایر سمت‌هااسقف اعظم کلیسای کاتولیک سانتیاگو دو ماریا(۱۹۷۴–۷۷)
اسقف اعظم کلیسای کاتولیک سن سالوادور (۱۹۷۰–۷۴)
رسته‌ها
انتصاب۴ آوریل ۱۹۴۲
دست‌گذاری۲۱ ژوئن ۱۹۷۰
اطلاعات فردی
زادهٔ۱۵ اوت ۱۹۱۷
محله‌های شهر، السالوادور
درگذشت۲۴ مارس ۱۹۸۰ (۶۲ سال)
سان سالوادور
خاکسپاریکلیسای جامع سن سالوادور
مذهبکاتولیسیزم
والدینسانتوس رومرو و گوادالوپه اثر خسوس گالدامز
قدوسیت
روز بزرگداشتانگلیکان: ۲۴ مارس
تکریم‌شده درعشای آنگلیکان
بخشی از
تعلیمات کلیسای کاتولیک
دیدن نشان مقدس
نشان سریر مقدس
نمای کلی
لئون سیزدهم
  • از چیزهای جدید
پیوس یازدهم
  • نجات دهنده الهی
  • با نگرانی سوزان
  • ما نیاز نداریم
  • سال چهلم
پیوس دوازدهم
  • آموزه‌های اجتماعی پاپ پیوس دوازدهم
ژان بیست‌وسوم
  • مادر و معلم
  • صلح در زمین
شورای دوم واتیکان
  • شان انسان
  • شادی و امید
پل ششم
  • هشتادم
  • توسعه مردم
ژان پل دوم
  • ورزش کردن
  • مراقبت اجتماعی
  • سال صدم
  • انجیل زندگی
بندیکت شانزدهم
  • صدقه در حقیقت
پاپ فرانسیس
  • انجیل شادی
  • لاوداتو سی
سایرین
نشان درگاه درگاه مسیحیت
Óscar Romero (pastel)

اسکار آرنولفو رومرو ای گالدامز (Óscar Arnulfo Romero y Galdámez)‏ (۱۵ اوت ۱۹۱۷–۲۴ مارس ۱۹۸۰) اسقف کلیسای کاتولیک السالوادور بود که در سال ۱۹۸۰ در پی یک سوءقصد سیاسی به قتل رسید.

در جریان درگیری‌های دولت با مخالفان چپگرا، با اینکه ارتش، اسکار رومرو را به مرگ تهدید کرده بود، وی همچنان سربازان را خطاب قرار می‌داد تا هنگامی که دستور تیراندازی به سوی مردم داده می‌شود، از افسرانِ ارشدشان اطاعت نکنند. رومرو، اسقف اعظم السالوادور، در ماه مارس ۱۹۸۰ در مقابل در کلیسای مرکزی سان سالوادور توسط جوخه‌های مرگ فعال در این کشور به قتل رسید.[۱]

فیلم سینمائی «رومرو» در سال ۱۹۸۹ ساخته شد و طی ۲۰ سال اجازه نمایش در السالوادور را به دست نیاورد. یک کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد نهایتاً در سال ۱۹۹۳، سرگرد «روبرتو دابوئیسون» را در شرایط که وی یکسال پیش از آن بر اثر بیماری سرطان درگذشته بود، مسئول قتل اسقف رومرو معرفی کرد.

در سال ۱۹۹۷، پاپ ژان پل دوم به رومرو لقب خادم خدا را اعطا کرد و کلیسا طی پژوهشی آمرزیده شدن وی را مورد بررسی قرار داد تا اینکه توسط پاپ بندیکت شانزدهم در سال ۲۰۱۲ آمرزش وی را تأیید کرد. رومرو در ۳ فوریه ۲۰۱۵ توسط پاپ فرانسیس به عنوان شهید اعلام شد و راه را برای برگزاری مراسم او در ۲۳ مه ۲۰۱۵ هموار کرد. پاپ فرانسیس در جریان جشن مبارک رومرو اعلام کرد که «وزارت او با توجه خاص خود به فقیرترین و حاشیه نشین‌ترین افراد متمایز است.»[۲] پاپ فرانسیس در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۸ رومرو را مقدس کرد.

رومرو که در زمان انتصابش به عنوان اسقف اعظم در سال ۱۹۷۷ به عنوان یک محافظه کار اجتماعی دیده می‌شد، عمیقاً تحت تأثیر قتل دوست و کشیش همکار خود روتیلیو گرانده قرار گرفت و پس از آن به یک منتقد صریح دولت نظامی السالوادور تبدیل شد. رومرو که از سوی حامیان رهایی‌بخش الهیات مورد استقبال قرار گرفت، به گفته زندگی‌نامه‌نویس خود، که «علاقه‌ای به الهیات رهایی‌بخش نداشت» اما صادقانه به آموزه‌های کاتولیک در مورد آزادی و یک گزینه ترجیحی برای فقرا پایبند بود[۳] و خواستار یک انقلاب اجتماعی مبتنی بر اصلاحات داخلی بود. تا پایان عمر، زندگی معنوی او بیشتر از معنویت اوپوس دی نشأت می‌گرفت.[۴][۵]

در سال ۲۰۱۰، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ۲۴ مارس را به عنوان «روز بین‌المللی حق بر حقیقت در مورد نقض فاحش حقوق بشر و کرامت قربانیان» در به رسمیت شناختن نقش رومرو در دفاع از حقوق بشر اعلام کرد. رومرو فعالانه نقض حقوق بشر آسیب پذیرترین افراد را محکوم کرده بود و از اصول حفاظت از زندگی، ارتقای کرامت انسانی و مخالفت با انواع خشونت دفاع کرد. اسقف اعظم خوزه لوئیس اسکوبار آلاس، یکی از جانشینان رومرو به عنوان اسقف اعظم متروپولیتن اسقف اعظم کاتولیک روم سن سالوادور، السالوادور، از پاپ فرانسیس خواست تا رومرو را دکتر کلیسا معرفی کند، که این تصدیق کلیسا است که آموزه‌های دینی او ارتدوکس است. و تأثیر بسزایی در فلسفه و کلام آن داشت.[۶]

گروه‌های کلیساهای آمریکای لاتین اغلب رومرو را به عنوان قدیس غیررسمی قاره آمریکا و السالوادور معرفی می‌کنند. کاتولیک‌های السالوادور اغلب از او به عنوان سن رومرو و همچنین مونسنور رومرو یاد می‌کنند. خارج از مذهب کاتولیک، رومرو توسط دیگر فرقه‌های مسیحی، از جمله کلیسای انگلستان و عشای انگلیکن، از طریق تقویم در عبادت مشترک، و همچنین در حداقل یک تقویم مذهبی لوتری مورد احترام قرار می‌گیرد. رومرو همچنین یکی از ده شهید قرن بیستم است که در مجسمه‌های بالای در بزرگ غربی کلیسای وست مینستر در لندن به تصویر کشیده شده‌است.

زندگی‌نامه[ویرایش]

رومروی جوان در ۱۹۴۱

اسکار رومرو در ۱۵ اوت ۱۹۱۷ در خانواده سانتوس رومرو و گوادالوپ د ژسوس گالدامز در سیوداد باریوس در بخش سن میگل السالوادور به دنیا آمد.[۷][۸] در ۱۱ مه ۱۹۱۹، رومرو در یک سالگی توسط کشیش سیسیلیو مورالس در کلیسای کاتولیک غسل تعمید داده شد.[۹]

رومرو وارد مدرسه دولتی محلی شد که فقط کلاس‌های اول تا سوم را ارائه می‌کرد. وقتی رومرو تحصیلات دولتی را به پایان رساند، تا سیزده سالگی[۱۰] تحت آموزش خصوصی معلمی به نام آنیتا ایگلسیاس قرار گرفت.[۱۱] در این مدت پدر رومرو او را در نجاری آموزش داد. رومرو به عنوان یک شاگرد مهارت استثنایی نشان داد.[۱۲] پدرش می‌خواست پسرش مهارتهای حرفه‌ای بیاموزد، چرا که در السالوادور تحصیل به ندرت منجر به استخدام می‌شد،[۱۳] با این حال، رومرو ایده تحصیل برای کشیش را مطرح کرد، که کسانی را که او را می‌شناختند تعجب نکرد.[۱۴]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Brockett, Charles D. (21 February 2005). Political Movements and Violence in Central America (به انگلیسی). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-60055-2. Retrieved 19 October 2016.
  2. ↑ "Pope Francis sends letter for the beatification of Óscar Romero".
  3. ↑ "Archbishop Romero had no interest in liberation theology, says secretary". Catholic News Agency.
  4. ↑ "Oscar Romero and St. Josemaria". Opus Dei.
  5. ↑ "Oscar Romero's Exaggerating Critics | Filip Mazurczak". First Things (به انگلیسی). Retrieved 13 November 2020.
  6. ↑ "Salvadoran archbishop asks pope to make Romero 'doctor of the church'". 20 March 2019.
  7. ↑ Mario Bencastro (1996). A Shot in the Cathedral. Arte Público Press. p. 182. ISBN 978-1-55885-164-1.
  8. ↑ Edward S. Mihalkanin; Robert F. Gorman (2009). The A to Z of Human Rights and Humanitarian Organizations. Scarecrow Press. p. 220. ISBN 978-0-8108-6874-8 – via books.google.com.
  9. ↑ James R. Brockman (1989). Romero: A Life. ISBN 978-0-88344-652-2.
  10. ↑ James R. Brockman (2005). Romero: A Life. Orbis Books. p. 34. ISBN 978-1-57075-599-6. The office was in the Romero home on the plaza, and the Romero children delivered letters and telegrams in the town. … After that his parents sent him to study under a teacher named Anita Iglesias until he was twelve or thirteen.
  11. ↑ James R. Brockman (1982). The Word Remains: A Life of Oscar Romero. Orbis Books. p. 31. ISBN 978-0-88344-364-4.
  12. ↑ Robert Royal (2000). The Catholic martyrs of the twentieth century: a comprehensive world history. Crossroad Pub. p. 279. ISBN 978-0-8245-1846-2.
  13. ↑ Wright, Scott (26 February 2015). "Family". Oscar Romero and the Communion of Saints: A Biography. Orbis Books. شابک ‎۹۷۸−۱−۶۰۸۳۳−۲۴۷−۲. "Most children never had the opportunity or the means to even consider [a vocation such as a priesthood]. At least that was his father's belief, and for that reason, he sent his son to learn a trade." Retrieved 27 December 2015.
  14. ↑ Adams, Jerome R. (2010). Liberators, Patriots and Leaders of Latin America: 32 Biographies. McFarland & Company, Inc. ISBN 978-0-7864-5552-2. Retrieved 27 December 2015.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اسکار_رومرو&oldid=37075039»