ادوارد ام. برک
ادوارد ام. برک | |
|---|---|
 | |
| عضو شورای شهر شیکاگو از بخش ۱۴م | |
| آغاز به کار ۱۴ مارس ۱۹۶۹ | |
| پس از | جوزف برک |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ادوارد مایکل برک ۲۹ دسامبر ۱۹۴۳ (۸۰ سال) شیکاگو، ایلینوی، U.S. |
| حزب سیاسی | دموکرات |
| همسر(ان) | آن مک‌گلون (ا. ۱۹۶۸) |
| فرزندان | ۴ |
| تحصیلات | دانشگاه دوپال (BA, JD) |
ادوارد مایکل برک (Edward Michael Burke) (متولد ۲۹ دسامبر ۱۹۴۳)، سیاستمدار آمریکایی و عضو انجمن شهر ناحیهٔ چهاردهم شهر شیکاگو است. وی که یکی از اعضای حزب دموکرات است، برای نخستین بار در سال ۱۹۶۹ در شورای شهر شیکاگو انتخاب شد و از بخش‌های جنوب‌غربی شهر نمایندگی می‌نماید. برک که رئیس کمیتهٔ مالی شورا بود، از طرف روزنامهٔ شیکاگو سان - تایمز، «قدرتمندترین عضو شورای شهر» شیکاگو لقب گرفت.[۱] برک توسط مجله شیکاگو، یکی از «۱۰۰ قدرتمندترین شهروند شیکاگو» نامیده شد و او را به‌عنوان یکی از سیاست‌مداران سازمان سیاسی سنتی شیکاگو توصیف کرد.[۲]
برک با سابقه‌ترین عضو انجمن شهرداری در تاریخ شیکاگو است.[۳] در جریان دور نخست شهردار هارولد واشینگتن، در دورهٔ جنگ شورا، یکی از رهبران «وردولیاک ۲۹» بود. برک و پرسنلش در معرض تحقیقات فدرال و محلی قرار گرفتند و اعضای ستاد اش به اتهام لست حقوق و تخلقات قراردادی، متهم شناخته شدند و محکوم به مجازات شدند.[۴]
برک شریک اصلی شرکت کلافتر و برک بود، کلافتر و برک یک شرکت حقوقی است که به صورت تخصصی در بخش تجدید نظر در مالیات بر دارایی فعالیت می‌نماید؛ این شرکت به مشتریانی که مصروف کسب و کار در این شهر هستند خدمت می‌کند و همچنین خدماتی را برای دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده ارائه می‌نماید.[۵] مأموران فدرال در ۲۹ نوامبر سال ۲۰۱۸، دفتر برک در ساختمان شهرداری شیکاگو و دفتر وی در انجمن شهر را تصرف کردند، این مأموران کارمندان را بیرون کشیدند و دروازه‌ها و پنجره‌ها را با کاغذ پوشانیدند. برک در ۳ ژانویه سال ۲۰۱۹، بنا بر ادعا به‌خاطر استفاده از پست دولتی به‌منظور جلب کسب و کار برای شرکت حقوقی خود، به شروع به اخاذی متهم شد.[۶] برک از ماه اوت سال ۲۰۱۹ به بعد در شرکت حقوقی شریک نیست. آن اِم. برک، خانم برک قاضی دادگاه عالی ایلینوی است. برک و خانمش والدین خوانده بودند و طرف یک دعوی طولانی مدت، خیلی شایع و نژادپرستانه حضانت بودند.[۷]
اوایل زندگی[ویرایش]
برک ساکن اصلی شیکاگو است. جوزف پی. برک، پدر برک، مأمور پلیس کلانتر شهرستان کوک بود که به عنوان ضابط دادگستری کار می‌کرد. جوزف برک، به عنوان عضو کمیتهٔ سیاسی حزب (یک پست محلی حزب دموکرات) از ناحیهٔ چهاردهم خدمت کرد و در ماه نوامبر سال ۱۹۵۳، از ناحیهٔ چهاردهم عضو انجمن شهر انتخاب شد.[۸][۹]
ادوارد برک در یک مدرسهٔ ابتدائی دیداری در کلیسای کاتولیک پاریش در قسمت جنوبی شیکاگو درس خواند و در سال ۱۹۶۱ از مدرسهٔ علوم دینی مقدماتی کویگلی فارغ شد. در سال ۱۹۶۵ با کسب مدرک کارشناسی از دانشگاه دوپال فارغ شد و سپس سه سال به عنوان مأمور پلیس شیکاگو کار کرد و در اداره داستانی ایالتی گماشته شد. در این خلال در دانشکدهٔ حقوق دانشگاه دوپال در رشتهٔ حقوق تحصیل کرد. در سال ۱۹۶۸، برک مدرک دکتری حقوق را بدست آورد، در کانون وکلای ایالت ایلینوی پذیرفته شد و با آن ماری، خانمش، ازدواج کرد.[۱۰]
برک در هنگام تحصیل در مدرسهٔ حقوق، در زمان شدت جنگ ویتنام، به‌خاطر اجرای خدمت وظیفه عمومی یا اجباری، دروس اش به تعویق انداخته شد. پس از ازدواج و فوت پدرش، به‌عنوان یگانه حامی خانم، مادر و دو برادر خردسال اش، برای معافیت عسر و حرج ((3-A، یعنی تعویق ثبت نام برای افراد تحت تکفل) در خواست ارائه کرد. در ماه ژوئن سال ۱۹۶۹، هیئت تجدید نظر سیستم سامانهٔ انتخابی ایلینوی، مجدداً وی را در کتگوری 1-A (واجد شرایط سربازی بدون محدودیت)، طبقه‌بندی کرد.[۱۱] در همان زمان، به عنوان سرباز وظیفه در گروه سه صدو شصت و سوم امور مدنی واحد ارتش ذخیره ایالات متحده مستقر در شیکاگو پذیرفته شد.[۱۲] رقبای سیاسی وی ابراز نگرانی کردند که توجه ویژه به برک این زمینه را مهیا ساخت تا پیش از دیگران در واحد ذخیره وارد شود، اما در نتیجهٔ تحقیقات ارتش، هیچ نوع سندی مبنی بر دستکاری به نفع وی دریافت نشد.[۱۳][۱۴]
عضو کمیتهٔ حزب دموکرات[ویرایش]
برک، در نخست به‌عنوان عضو کمیتهٔ حزب دموکرات و سپس عضو انجمن شهر از ناحیهٔ چهاردهم، جانشین پدر خود در سیاست محلی شد. پس از فوت برک بزرگ در زمان تصدی در اثر سرطان در ۱۱ مه سال ۱۹۶۸،[۱۵] ادوارد برک از شغل مأموریت پلیس مرخصی گرفت تا بجای پدرش عضو کمیتهٔ حزب دموکرات ناحیهٔ چهاردهم شود.[۱۶] برک باوجودی‌که رئیس محله نبود، اما با آراء مخفی ۶۵ رئیس محله، و شکست رئیس محلهٔ کهنه‌کار صرف با ۳ و نیم رای، برندهٔ انتخابات در کرسی کمیتهٔ پدرش شد.[۱۷] در سن ۲۴ سالگی، برک جوان‌ترین شخص در تاریخ شیکاگو بود که عضو کمیتهٔ ناحیه شد، و الی ۱۷ مارس سال ۲۰۲۰، پس از شکست توسط آرون اورتیز، نماینده ایالت، این سمت را به‌عهده داشت.[۱۸][۱۹]
منابع[ویرایش]
- ↑ Novak, Tim (May 25, 2009). "Burke gets zoning break, special parking; Powerful alderman gets zoning break, special parking". Chicago Sun-Times.
- ↑ "100 Most Powerful Chicagoans". Chicago Magazine. March 2012. Retrieved September 18, 2012.
- ↑ "45 years in, Ald. Burke is longest serving city council member: Sneed". Chicago Sun-Times. November 3, 2014. Archived from the original on February 21, 2015. Retrieved February 21, 2015.
- ↑ "In Chicago, Daley Pushes for Tougher Ethics Rules". St. Louis Post-Dispatch. Associated Press. October 28, 1997.
- ↑ Spielman, Fran (November 29, 2018). "Federal agents show up at Ald. Ed Burke's City Hall office, paper over windows". Chicago Sun-Times. Retrieved November 29, 2018.
- ↑ Meisner, Jason (January 3, 2019). "Feds charge powerful Ald. Edward Burke with corruption". chicagotribune.com. Chicago Tribune. Retrieved January 3, 2019.
- ↑ Issa, Nader (August 23, 2019). "Ald. Ed Burke no longer partner at tax appeals law firm at center of indictment". suntimes.com. Chicago Sun-Times. Retrieved August 28, 2019.[پیوند مرده]
- ↑ Fremon, David (1988). Chicago Politics Ward by Ward. Indiana University Press. p. 102. ISBN 0-253-31344-9.
- ↑ "Burke, New Alderman, Resigns Post as Bailiff". Chicago Daily Tribune. November 11, 1953. p. B12.
- ↑ "Committee on Finance Chairman Edward M. Burke". Chicago City Council – Committee on Finance. Retrieved September 14, 2012.
- ↑ "Draft Board Reclassifies Burke as 1-A". Chicago Daily Tribune. June 14, 1969. p. N2.
- ↑ "Ald. Ed Burke Joins Reserve, Avoids Draft; Enters Unit Headed by Lawyer Friend". Chicago Daily Tribune. July 25, 1969. p. 16.
- ↑ "Probe Begins in Draft Case of Ald. Burke". Chicago Daily Tribune. August 28, 1969. p. C26.
- ↑ "Draft Escape Charge Denied". Chicago Daily Tribune. December 5, 1969. p. 3.
- ↑ "Ald. J. Burke Is Honored By City Council". Chicago Daily Tribune. May 15, 1968. p. A4.
- ↑ "Democrats Move Fast to Fill Five Empty Seats in Council". Chicago Daily Tribune. November 9, 1968. p. 5.
- ↑ Rakove, Milton L. (1979). We Don't Want Nobody Nobody Sent, An Oral History of the Daley Years. Indiana University Press. p. 140.
- ↑ Rivlin, Gary (1992). Fire on the Prairie. Holt. ISBN 978-0-8050-2698-6.
- ↑ Spielman, Fran (March 18, 2020). "End of an era: Burke loses party post he has held since 1968". Chicago Sun-Times. Retrieved March 31, 2020.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- مقالات ادوارد ام. برک در بایگانی شیکاگو تریبون
- حضور در سی-سپن
- Edward M. Burke on the Legislative Information Center of the Chicago City Clerk
- Committee on Finance of the Chicago City Council
- Edward M. Burke interview on End of Watch at the Pritzker Military Museum & Library on April 17, 2008
- Alderman Ed Burke's Address Marking the 200th Anniversary of Ft Dearborn Massacre در یوتیوب, video of City Club of Chicago luncheon, ۱۸ ژوئن ۲۰۱۲
- Ed Burke بایگانی‌شده در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine archive at the Chicago Reader
- Ed Burke archive at the Crain's Chicago Business
- Edward Burke channel on YouTube
- Oral History with Edward Burke در یوتیوب in The Chicago Politics Oral History Project of the Chicago History Museum's Studs Terkel Center for Oral History
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
